‘-Γιατί σου Κάκο. Τι χαμπάρια;
-Γιατί σου Χάμπο. Καμαρώνω τον εγγονό! Η δασκάλα τον έβαλε ποίημα για την 25η Μαρτίου.
-Έχουν γιορτή στο σχολείο;
-Έχουν για. Με γάνωσε ψες. Να σου πω το ποίημα παππού. Να κρατά να στο πω, να δεις αν το ‘μαθα.
-Να χαίρεσαι Κάκο. Να χαίρεσαι!
-Χαίρομαι Χάμπο. Πως δε χαίρομαι. Και καμαρώνω για!
-Και καλά κάνεις. Άσε γιατί. Έβλεπα στην τηλεόραση κάτι…Να κλαις ήταν.
-Τι έβλεπες Χάμπο;
-Στην τηλεόραση, ρωταγαν τους μαθητές στην Αθήνα. “Τι είναι η 25η Μαρτίου”;
-Έ και σιγα. Τί θα ‘λέγαν τα παιδιά; Ότι είναι θα ‘λεγαν.
-Ετσι λες ε; Αχ να το βλέπεις Κάκο. Μονάχα να άκουες τι λέγανε.
-Έ τι μπορεί να λέγαν Χάμπο;
-Λέγανε το “Όχι” γιορταζουμε, τα πιο πολλά λέγανε. Τους Ιταλούς τ’ άλλα λέγανε! Άλλα ντ’ άλλα άλλα λέγανε!
-Δε μπορεί. Κατ’ λίγα θα τα λέγανε αυτά Χάμπο.
– Κατ’ λίγα απάντησαν τσάτρα – πάτρα κάτι με το 1821…Και δύο είπανε για τον Ευαγγελισμό.
-Χάμπο…φτιαχτό θα νά ‘ναι!
-Μακάρι Κάκο, μακάρι.
-Δε γίνεται σε λέω…
-Και πιο πολύ με χτύπησε που θυμήθηκα κατ’ άλλο που είδα στην τηλεόραση πιο παλιά.
-Τι Χάμπο;
-Μια φορά που χάζευα την τηλεόραση, ξες έτσι κουτουρού, βλέπω ξαφνικά κάτι μαύρα παιδιά τσολιάδες!
-Τσολιάδες μαύροι;
-Ναι Κάκο! Στην Αιθιοπία λέει. Τους λεν “μισοί – μισοί”. Είν’ από Έλληνα πατέρα και μητέρα από την Αιθιοπία.
-Έ και τι λέγανε γι’ αυτοί;
-Αυτά εκεί είναι Ελληνόπουλα και παν στο ελληνικό κοινοτικό σχολείο, λέει. Και κάνουν σχολική γιορτή. Και λεν ποιήματα και χορεύουν ελληνικούς χορούς. Και πάνε κι αυτά εκεί σχολείο σα τον εγγονό ς.
-Και λέγανε και ποιήματα για την Εθνική Γιορτή;
-Λέγανε Κάκο. Και άκουγαν τους δασκάλους που λέγανε τι είναι η 25η Μαρτίου. Και άμα τα ρώταγες ξέρανε να σου πουν!
-Μάνα, μάνα, μάνα! Θα να βάλω το βραδ’ τον εγγονό μ’ να με πει ξανά το ποίημα του.
-Γιατί Κάκο;
-Να το μάθει καλά Χάμπο. Μη γίνουμε ρεζίλι. Να το μάθει καλά!
Σημείωση: Οι φωτογραφίες είναι της σκηνοθέτιδας και φωτογράφου Χριστίνας Βάζου.
