Ψάχνω μετά μανίας να βρω αυτό που στη δική μας γλώσσα ονομάζουμε «είδηση», μετά την επίσκεψη Μητσοτάκη στη Δυτική Μακεδονία και ειλικρινά δυσκολεύομαι.
Την επίσκεψη δεν τη λες «κενού περιεχομένου», αλλά αυτό το κάτι, το καινούργιο, το εντυπωσιακό δεν ήρθε.
Προβληματιζόμουν αν η μεγάλη αναμονή ανακοινώσεων υπήρχε μόνο στα δικά μας μυαλά ή απλώς δημιουργήθηκε από τη δικαιολογημένη προσμονή της κοινωνίας.
Μεγάλες επενδύσεις δεν ανακοινώθηκαν, η ιστορία με τις μονάδες είναι μία έτσι μια γιουβέτσι τα έργα του καλαίσθητου τόμου των 115 σελίδων είναι λίγο- πολύ γνωστά, κόβω, ξαναμοιράζω δεν καταλήγω κάπου…
Κρατάω την τοποθέτηση Μητσοτάκη για τις Τηλεθερμάνσεις, ότι θα λειτουργούν κάτω υπό οποιαδήποτε συνθήκη.
Ναι, αυτό θα μπορούσε να καλύψει τη λογική της είδησης, αλλά ειλικρινά αν το είχαμε πιο χειροπιαστό και νομοθετικά οριστικοποιημένο θα ήμουν πιο ήσυχος.
Ο μεγάλος κερδισμένος της επίσκεψης είναι το Πανεπιστήμιο.
Η λάμψη που έπεσε πάνω του δεν είναι αυτή της χρυσόσκονης των εγκαινίων.
Δείχνει πραγματική, ουσιαστική και με προοπτικές ελπίδας ώστε να στηρίξει, ως ένας βασικός πυλώνας, την επόμενη μέρα.
Ο Πρύτανης, Θόδωρος Θεοδουλίδης, έλεγε στην πρωινή συνάντηση της Δευτέρας με τους Υπουργούς το αμίμητο «όνειρο ζω μη με ξυπνάτε τώρα».
Δεν είναι παρορμητικός, δεν είναι ενθουσιώδης, δεν τον λες και κυβερνητικό.
Τον λες όμως γνώστη της κατάστασης που αντιμετώπισε πριν 3-4 χρόνια και δικαιολογημένα ικανοποιημένο για τα βήματα που έκανε το Πανεπιστήμιο, αλλά και τα όσα έχουν δρομολογηθεί για να κάνει στο μέλλον.
Διότι δεν είναι λίγο ένα Πανεπιστήμιο που πέρασε από συμπληγάδες και απειλήθηκε με την οριστική «εξαφάνισή» του, σήμερα να σηκώνει όλο το βάρος της προετοιμασίας της επόμενης σελίδας για τη Δυτική Μακεδονία.
Αν θα το καταφέρει, είναι ζήτημα εσωτερικό, αλλά και ουσιαστικής στήριξης απ’ όσους έτρεχαν να φωτογραφηθούν στην ημέρα λάμψης των εγκαινίων.
Για την περιοχή όμως δεν αρκεί αυτό και αν ο Μητσοτάκης με τη συνοδεία του φύγουν πλασάροντας μόνο ένα νέο, λαμπερό, καθαρό και χωρίς αφίσες Πανεπιστήμιο, μάλλον ξεχνάνε την υποχρέωση που έχουν στη Δυτική Μακεδονία.
Το να «φανταζόμαστε» τις επενδύσεις δεν αρκεί…
Τον τόπο μας σε επίπεδο ανάλογο της λάμψης του Πανεπιστημίου και ακόμα παραπάνω φανταζόμαστε…