Η άνω ΙΙτολεμαϊδα και ιδιαίτερα το επί της οδού “ΑΒΕΡΩΦ” Καφενείο του “Λαϊκού”, Χρυσού Καραγιαννάκη, είχε την τιμή να φιλοξενήσει το τσιγγάνικο συγκρότημα ή, “Αρκούδα”, πελάτες του και κυρίως για τα μικρά παιδιά της περιοχής, που άκουγαν ή και έβλεπαν στα μαθητικά τους βιβλία για το τεράστιο ζώο και τη δύναμή του, χωρίς όμως να το έχουν δει.
Τη χαρά αυτή τους την προσέφερε ο τσιγγάνος, ιδιοκτήτης της αρκούδας, που παράλληλα εξασφάλιζε και το ψωμάκι της οικογένειάς του από αυτούς που είχαν την καλοσύνη να τον προσφέρουν κάποια οικονομική βοήθεια.
Σε ποιανού μικρού ή και μεγάλου (αν υπάρχει κανείς;), της εποχής, η μνήμη δεν συγκρατεί ακόμα την εικόνα του τσιγγάνου, που με το ντέφι του και το τραγούδι του έκανε το μεγαθήριο αυτό να στέκεται στα δυο του πόδια και να στριφογυρίζει, υποτίθεται ότι χορεύει, ή ακόμα το, “πώς κοιμάται ο γέρος με τη γριά” και αυτή να ξαπλώνει, η, το, “πώς χορεύουν οι νέοι” και αυτή να σηκώνεται στα δυο πόδια και αρκετά άλλα, που, τουλάχιστον μαρτυρούν, την κάποια συνεργασία ανθρώπου και ζώου, έστω και με σκληρές συνθήκες, επιτρεπτές όμως της εποχής.
Στη φώτο μας, ο ποιο ψύχραιμος και …δυνατός της παρέας, ο Γολικίδης Γιώργος, τόλμησε να την ..πιάσει από πίσω (για καλό και για κακό), έστω και αλυσοδεμένη και με …φιμωμένο στόμα, πίσω του, με το μουστάκι, ο υπάλληλος καθαριότητας του Δήμου μας, Μήτσος (Μουτός), με το ποδήλατο (για καλό και για κακό), ο Γιώργος Λιμνιός και πίσω του με το μικρασιάτικο φέσι του Γιαλί Τσιφλίκ, ο Απόστολος Αγγελίδης με τον μικρό εγγονό του στα γόνατά του, που δεν είναι άλλος, από το γνωστό στην κοινωνία μας Δικηγόρο, Αγγελίδη Δημήτρη και δίπλα του αριστερά ο γνωστός μας, Μητσάρας. Προσέξτε, φίλες και φίλοι, τους μικρούς με πόση προσοχή και δέος παρακολουθούν. Δυστυχώς, το μέγεθος της αρκούδας, δεν επέτρεψε, στον καλό μας φωτορεπόρτερ, να συμπεριλάβει στο φακό του τον μαέστρο της παράστασης.
