Της Ελληνικής Μακεδονίας μας το γεωγραφικό Διαμέρισμα -Γράφει ο Ευστάθιος Λαμπριανίδης

Τούτο το πόνημά μου το αφιερώνω στον διαχρονικό, αιώνιο και ζηλωτό (=αξιοζήλευτο) ελληνικό πολιτισμό μας.

Το παρόν πόνημα αποτελεί συνέχεια των δύο προηγούμενων πονημάτων μου, ήτοι του φέροντος τον τίτλο : «Το γεωγραφικό Διαμέρισμα της Ελληνικής Μακεδονίας μας» και του φέροντος τον τίτλο : «Το της Ελληνικής Μακεδονίας μας γεωγραφικό Διαμέρισμα». Τα δύο προηγούμενα έργα μου φέρουν συνεχόμενη αρίθμηση. Στο παρόν τρίτο έργο μου η αρίθμηση αποτελεί συνέχεια των προηγουμένων αριθμήσεων. Ήτοι :

Υπήρχε γενική παράδοση ότι ο Μ. Αλέξανδρος εκ μεν πατρικής γραμμής ήτο Ηρακλείδης, ήτοι απόγονος του Ηρακλή, εκ δε μητρικής γραμμής Αιακίδης, ήτοι απόγονος του Αιακού. Έτσι ο Μ. Αλέξανδρος εσαγηνεύετο από την ιδέα ότι ήτο αμφιπλεύρως απόγονος του Δία, καθόσον : και ο εκ πατρικής γραμμής Ηρακλής ήτο υιός του Δία μεταμορφωθέντος εις Αμφιτρύωνα, ο οποίος ήτο σύζυγος της μητρός του Ηρακλή Αλκμήνης, μετά της οποίας συνευρέθη ερωτικώς ο Δίας, απόντος του Αμφιτρύωνος, και εξ αυτής της ερωτικής συνευρέσεως συνελήφθη και εγεννήθη ο Ηρακλής, και ο εκ μητρικής γραμμής Αιακός ήτο υιός του Δία και της Αίγινας. Αιακίδαι ήσαν ο εξ Αιακού και Ενδηίδος υιός Πηλεύς, ο εκ Πηλέως και Θέτιδος υιός Αχιλλεύς, ο εκ Αχιλλέως και Δηϊδάμειας Νεοπτόλεμος, και οι βασιλείς της Ηπείρου Περσεύς και Πύρρος. (Virg. A, I, 99. III, 296. – Cic.div. II,56). Η Ολυμπιάς (Ολυμπιάδα), μητέρα του Μ. Αλεξάνδρου, ήτο θυγατέρα του Νεοπτολέμου, του βασιλέως της Ηπείρου μας, ανετράφη υπό του θείου αυτής Αρύβα, από την ηλικία των έντεκα (11) ετών, όταν μετά το θάνατο του Νεοπτολέμου βασιλεύς έγινε ο αδελφός του Αρύβας. Το 358 ή 357 π.Χ. η Ολυμπιάς ενυμφεύθη τον Φίλιππον, τον Έλληνα Βασιλέα της Ελληνικής Μακεδονίας μας, ο οποίος κατά τινας (Πλουτάρχου Αλέξανδρος Α.Β.) την εγνώρισε στην Σαμοθράκη. Το έτος 356 π.Χ. η Ολυμπιάς έτεκε τον Μ. Αλέξανδρο και μεταγενεστέρως την Κλεοπάτρα.

Άνω Μακεδονία ( νυν Δυτική Μακεδονία : (Ορεστίς+ Ελίμεια+ Εορδαία+ Λυγκηστίς + Πελαγονία). Ετυμολογικώς οι πέντε (5) αυτές λέξεις : Ορεστίς : (όρος+εστία)= ο έχων την οικία του το όρος, ο ορεσίβιος. Ελίμεια : εκ του Ελύμου, του πρώτου βασιλέως της Ελίμειας, εξ ού και η ονομασία της. Πρωτεύουσα της Ελίμειας η Αιανή, η οποία έλαβε την ονομασία της εκ του υιού του Ελύμου, Αιανού. Εορδαία : (εκ του εόρδα =ρόδα), Η περιοχή Εορδαίας είχε πολλάς ροιάς (ροιά=ροδιά). Η Περσεφόνη κατεμηνύθη από τον Ασκάφαλο, υιό του Αχέροντα, ως φαγούσα το μήλον της ροιάς, γι αυτό και υπ΄ αυτής (Περσεφόνης) μετεμορφώθη εις ασκάφαλο (γλαύκα) (=κουκουβάγια). Λυγκηστίς : (εκ της ονομασίας της πρωτεύουσάς της : ο Λύγκος (Θουκυδίδης Β, 93,Δ,8), ή Λύκος (Πλούταρχ. Φλαμ. 4).

Ο Αθηναίος φιλόσοφος Πλάτων (427 π.Χ.- 347 π.Χ.) και ο Έλληνας Μακεδόνας ρήτορας και φιλόσοφος δάσκαλος του Μ. Αλεξάνδρου Αριστοτέλης (384 π.Χ.- 327 π.Χ.) ήσαν φίλοι. Καταμηνυθείς ο Πλάτων δια τινα κατηγορία εκλήθη ως μάρτυς ο Αριστοτέλης. Εξετασθείς ως μάρτυς απέδωσε την αλήθεια. Ερωτηθείς ο Αριστοτέλης δια την μη υποστήριξη του Πλάτωνος είπε : «Ο Πλάτων μου είναι αγαπητός, αλλά πιο αγαπητή μου είναι η αλήθεια». Οι Λατίνοι-Ρωμαίοι, οι οποίοι έλαβαν το δικό μας πολιτισμό μετά την κατάκτηση της Ελλάδος από τους ιδίους, μετέφρασαν την φράση του Αριστοτέλη στη γλώσσα τους, την λατινική, ως εξής: «Filius Plato, sed filtera veritas» (=Φίλος ο Πλάτων, αλλά περισσότερη φίλη, φιλτέρα, (φίλος, φίλτερος, α, ον, φίλτατος) η αλήθεια»).

Ο Μ. Αλέξανδρος είπε για τον σοφό Πόντιο φιλόσοφο Διογένη εις την ελληνική μακεδονική γλώσσα: «Είπερ Αλέξανδρος μη εγεγόνειν, εθελήσαι αν Διογένης γενέσθαι» (=εάν δεν είχα γεννηθεί Αλέξανδρος, θα ήθελα να γεννηθώ, να είμαι Διογένης).

«Φασί δε και Αλέξανδρον ειπείν ως είπερ Αλέξανδρος μη εγεγόνει, εθελήσαι αν Διογένης γενέσθαι» (=Λέγεται, υποστηρίζεται, φημολογείται ότι ο Αλέξανδρος είπε ότι εάν δεν είχε γεννηθεί Αλέξανδρος, θα ήθελε να γεννηθεί, να είναι Διογένης).

Στην Ελληνική Μακεδονία εκτός από τα αθλήματα του στίβου (στάδιον, δόλιχος, δίσκος, πυγμή, πάλη κ.λ.π.) διαδεδομένο άθλημα ήτο και το κολύμπι. Αυτό αφήνει να εννοηθεί ο Μ. Αλέξανδρος όταν σε μια περίσταση στην Ινδία έπρεπε να διαβεί έναν ποταμό και δεν το έπραξε επειδή δεν γνώριζε κολύμβηση. Τότε κακίζοντας τον εαυτό του είπε: «Ο κάκιστος εγώ ουκ έμαθον νειν» (κατά τον ιστορικό Αρριανό. Δηλαδή, δυστυχής εγώ που δεν έμαθα να κολυμπώ). Υπάρχει μία ωραία αρχαιοελληνική ρήση : «Δελφίνα νήχεσθαι διδάσκεις» (= λες στο δελφίνι πώς να κολυμπήσει). Η ρήση αυτή λέγεται όταν κάποιος δίνει σε κάποιον άλλον κοινότυπες συμβουλές.

Ο Μίλτον Τζων αναφερόμενος στον Ελληνισμό και τον αρχαίο πολιτισμό ολόκληρης της Ελλάδος έλεγε: «Αθήνα, οφθαλμέ ολόκληρης της Ελλάδος, των τεχνών και της ευγλωττίας».

Ο Μπόλιγκμκρομπ Υποκόμης (1608-1674) ομιλούσε για τον πολιτισμό ολόκληρης της αρχαίας Ελλάδος και την πνευματική προσφορά ολόκληρης της Ελλάδος στον κόσμο και αναφερόμενος στους δύο σπουδαίους μας ιστορικούς, τον Ξενοφώντα (430-354 π.Χ.) και τον Θουκυδίδη (471 π.Χ.-400 π.Χ.), έλεγε : «Οι Έλληνες ιστορικοί Ξενοφών και Θουκυδίδης διετήρησαν την αξιοπρέπεια της Ιστορίας».

Ως Έλλην ο Μακεδών βασιλεύς Μ. Αλέξανδρος είχε το χάρισμα να ιδρύει πόλεις και να τις κάνει εστίες ελληνικού πολιτισμού. Ο Πλούταρχος γράφει ότι ο Μ. Αλέξανδρος ίδρυσε περί τις 70 πόλεις. Ο Καλλισθένης γράφει ότι ίδρυσε 13, παρότι μνημονεύει μόνο 9 πόλεις. Ο πραγματικός αριθμός πρέπει να είναι 35. Ο Αρριανός που έγραψε για τον Μ. Αλέξανδρο χαρακτηρίζει ως πόλεις και τους οικισμούς που έκανε ο Μ. Αλέξανδρος. Στις πόλεις που ίδρυε, έδινε ονομασία εκ του ονόματός του : Αλεξάνδρεια. Άλλες πηγές ομιλούν για 17 πόλεις με την ονομασία Αλεξάνδρεια, άλλες πηγές ομιλούν για 18. Πρώτη και περιώνυμη η Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Μόνο σε 2 πόλεις δεν έδωσε το όνομά του στην Ινδία, στις όχθες του Υδάσπου. Την μία την ονόμασε Νίκαια εις ανάμνηση της νίκης του κατά του Πώρου. Την δεύτερη πόλη την ονόμασε Βουκεφάλα, τιμώντας τη μνήμη του αγαπημένου του αλόγου, το οποίο πέθανε από υπερκόπωση και μεγάλη ηλικία.

Ο σπουδαίος ιστορικός μας Πλούταρχος φωνάζει δυνατά από το παρελθόν για τον Μ. Αλέξανδρο : «Εάν ο Θεός που τον είχε στείλει στον κόσμο δεν τον ανακαλούσε τόσο πρόωρα, όλοι οι άνθρωποι θα είχαν ένα κράτος, ένα νόμο, μια θρησκεία κι ένα φως».

Η εποχή της βασιλείας του Μ. Αλεξάνδρου ήτο πρωτοποριακή. Η ελευθερία των λαών, η δικαιοσύνη των λαών, η ισότητα των λαών, η ανεξιθρησκεία των λαών, η διεθνής αναγνώριση των αρχών, των αρετών, των αξιών κ.λ.π. ήταν άριστη.

Τα έπη του Ομήρου, η Ιλιάδα και η Οδύσσεια, έδωσαν στον Μ. Αλέξανδρο πλούσια πνευματική τροφή και παρείχαν στον ίδιο θαυμάσια πρότυπα προς μίμηση και στους νέους ολόκληρης της αρχαίας Ελλάδος, συμπεριλαμβανομένης και της αρχαίας ελληνικής Μακεδονίας. Ο αρχαίος Έλλην φιλόσοφος Πλάτων αναγράφει : « Ο Όμηρος δια των ποιημάτων του άπασαν την Ελλάδα πεπαίδευκε». Πρότυπο του Μ. Αλεξάνδρου ήτο ο Αχιλλεύς, μακρινός πρόγονός του, με τον οποίο επιθυμούσε πολύ να ομοιάσει». Ως ανωτέρω ανεφέρθη, ο εκ μητρικής του γραμμής Αιακός ήτο υιός του Δία και της Αίγινας, Αιακίδαι ήσαν ο εξ Αιακού και Ενδηίδος υιός Πηλεύς, ο εκ Πηλέως και Θέτιδος υιός Αχιλλεύς, ο εκ Αχιλλέως και Δηϊδάμειας Νεοπτόλεμος, και οι βασιλείς της Ηπείρου Περσεύς και Πύρρος. (Virg. A, I, 99. III, 296.- Cic.div. II,56). Η μητέρα του Μ. Αλεξάνδρου, Ολυμπιάς (Ολυμπιάδα), ήτο θυγατέρα του Νεοπτολέμου, υιού του Αχιλλέως.

Στη Λιβύη όπου είχε φθάσει στο Ιερό του Άμμωνος Διός άκουσε από το στόμα του Αιγύπτιου αρχιερέα, αυτά που του ρίζωσαν την πίστη πως είσαι θεόπεμπτος : «Θέλεις να μάθεις το εάν οι θεοί ευνοούν την εκστρατεία σου; Μάθε λοιπόν ότι είσαι υιός Θεού, ότι είσαι ανώτερο πνεύμα που γεννήθηκε στον κόσμο για να επιμεληθεί την εξέλιξή του». «Χαίρε παιδί του Δία. Στα ιερά μας κείμενα είναι γραπτό ότι θα έλθεις για να ελευθερώσεις τον κόσμο».

Ο Έλλην Πόντιος γεωγράφος Στράβων από την Αμάσεια του Πόντου είχε πει ότι μερικοί (ιστορικοί της εποχής ή και παλαιότεροι) υποστηρίζουν πως σύμπασα η περιοχή της Ελληνικής μας Μακεδονίας εκτεινόταν μέχρι και την νήσο μας Κέρκυρα, ότι όλοι οι κάτοικοι της ελληνικής αυτής μακεδονικής γης είχαν την ίδια γλώσσα, την ελληνική μακεδονική γλώσσα, και χρησιμοποιούσαν καυσία (=καπέλο). Η καυσία ήτο όνομα σκιαδίου (=καπέλου) ελαφρού με πλατύ γύρο, το οποίον (σκιάδιον) χρησιμοποιούσαν οι Έλληνες Μακεδόνες (άνδρες και γυναίκες) προς απόκρουση των καυστικών ακτινών του ηλίου, δηλαδή για ηλιακή προστασία. Υπήρχαν και ανδρικές και γυναικείες καυσίες. Οι γυναικείες ήσαν στολισμένες με λουλούδια. Και σήμερα, υπάρχουν καπέλα, ανδρικά και γυναικεία. Συνήθως τα γυναικεία φέρουν φυτική διακόσμηση.

315.Γνωρίζουμε ότι η αρχαία ελληνική μας Κόρινθος ήτο αρχικώς ιωνική και στη συνέχεια με την κάθοδο των Ελλήνων Δωριέων κατέστη δωρική. Η Κόρινθος έλαβε το όνομά της από τον Κόρινθο, υιό του Διός, κατά τους Κορινθίους, ανάγοντας εις αυτόν το όνομα της πόλεώς τους (Πίνδαρος, Νέμ. Γ, 155- Παυσανίας Β, 1). Ακόμη υπήρχε και η γυνή Κόρινθος. Η Κόρινθος ήτο σύζυγος του Πέρατος. Ο Πέρατος, υιός του Ποσειδώνος, και η Κόρινθος είχαν υιό τον Πλημναίο, ο οποίος ήτο εγγονός του Ποσειδώνος. Άρα η Κόρινθος είχε πενθερό τον θεό Ποσειδώνα, ήτο νύμφη του. Γνωρίζουμε ακόμη ότι τον 8^ο αιώνα π.Χ. οι ΄Ελληνες Δωριείς Τημενίδες Κορίνθιοι κατά τον δεύτερο (β΄) αποικισμό (8^ο αιών π.Χ. και επέκεινα) κατέλαβαν την ελληνική Κέρκυρα και από εκεί εδημιούργησαν ελληνικές δωρικές αποικίες προς Αδριατική θάλασσα. Αρχικώς ίδρυσαν την αρχαία ελληνική δωρική αποικία Επίδαμνον, νυν Δυρράχιον. Οι Δωριείς Τημενίδες Κορίνθιοι ίδρυσαν προς Αδριατική θάλασσα και δεύτερη αποικία, πιο βόρεια της Επιδάμνου (=Δυρραχίου), στις ακτές της νυν Κροατίας. Ποιοι όμως ήσαν οι Τημενίδες Κορίνθιοι ; «Τον 7^ο αιώνα π.Χ. η Ορεστίς (=Καστοριά) αναφέρεται ως κοιτίδα της ελληνικής μακεδονικής των Αργειάδων και των Τημενιδών».

Ο Τήμενος ήτο Ηρακλείδης, απόγονος του Ηρακλή, υιός του Αριστομάχου. Υιοί αυτού ήσαν ο Κείσος, ο Φάλκης, ο Αγραίος και θυγατέρα του η Υρνηθώ. Κατά την εισβολή των Ηρακλειδών (Δωριέων Μακεδόνων) εις την Πελοπόννησο απενεμήθη (= εδόθη ως έπαθλο) εις τον Τήμενο η πόλις του Άργους της Κορίνθου, στο οποίο (Άργος) ο Τήμενος ασκούσε την υπέρτατη αρχή (=εξουσία). Εις το Άργος οι απόγονοι του Τήμενου, Τημενίδες, εξακολούθησαν να ασκούν την εξουσία. Σ΄ αυτούς (Τημενίδες) αποδίδεται η συγκρότηση του ελληνικού μακεδονικού κράτους. Ο τάφος του Τήμενου ήτο εις το Τημένιον του αργολικού κόλπου, παρά την Λέρνην (κοντά στην λίμνη της Λέρνης). Βλέπε σελ. 1354 Β΄ Τόμος Λεξικόν της Ελληνικής Αρχαιολογίας, Αλεξάνδρου Ραγκαβή, 1891.

Ως εκ τούτου οι Έλληνες Κερκυραίοι έχουν ρίζες ελληνικές Μακεδονικές εκ Κορίνθου. Να λοιπόν πως φθάνουμε στα λόγια του Στράβωνα ότι μέχρι την Κέρκυρα οι αρχαίοι Έλληνες Μακεδόνες είχαν την ίδια γλώσσα, την ελληνική μακεδονική γλώσσα, και την ίδια καυσία (= το ίδιο καπέλο).

Προσέτι και σήμερα μπορούμε να παρατηρήσουμε πως οι αρχαιοπρεπείς στολές των χορευτριών γυναικών χορευτικών συγκροτημάτων της Ελληνικής Μακεδονίας μας και της Ελληνικής μας Κέρκυρας έχουν πολλά κοινά χαρακτηριστικά. Σε γυναικεία χορευτικά συγκροτήματα της Ελληνικής Μακεδονίας μας οι γυναίκες χορεύτριες φέρουν στην κόμη της κεφαλής τους με κομψό τρόπο ανοιξιάτικα λουλούδια. Λαμπρό παράδειγμα οι Λαζαρίνες της αρχαίας και σημερινής περιοχής Ελίμειας Δήμου Κοζάνης, που είχε πρωτεύουσα την Αιανή. Το ίδιο συμβαίνει και με τα γυναικεία χορευτικά συγκροτήματα της Κέρκυράς μας. Οι γυναίκες χορεύτριες της Κέρκυρας στολίζουν την κόμη τους με λουλούδια. Σε άλλα συγκροτήματα της Ελληνικής Μακεδονίας μας οι γυναίκες χορεύτριες φορούν καυσία (=γυναικείο καπέλο) στολισμένο όμορφα με λουλούδια. Σε έτερα πάλι συγκροτήματα της Ελληνικής Μακεδονίας μας οι Ελληνίδες χορεύτριες της Μακεδονίας μας φορούν περικεφαλαία τύπου περικεφαλαίας Μ. Αλεξάνδρου, στολισμένη κι αυτή περίτεχνα με λουλούδια της φύσης. Αλλά και η χορευτική ενδυμασία των Ελληνίδων Κερκυραίων χορευτριών έχει πολλά κοινά στοιχεία με την αντίστοιχη των Ελληνίδων εκ της Ελληνικής Μακεδονίας μας χορευτριών.

Ο Otto Abel, ερευνώντας και μελετώντας την γλώσσα, τα ήθη και έθιμα, τη θρησκεία και την πολιτική οργάνωση των Αρχαίων Μακεδόνων, αναφέρει : « Οδηγούμαι στο συμπέρασμα πως είναι αδιαμφισβήτητη η ιστορική αλήθεια πως οι Μακεδόνες ήσαν Έλληνες».

Ο Μ. Αλέξανδρος υπήρξε ο ένοπλος δαδοφόρος που είχε φέρει τη δάδα του Ελληνισμού ως τα βάθη των Ινδιών. Υπήρξε ο πρόδρομος του Χριστού. Πρώτος διεκήρυξε και εφάρμοσε στην πράξη την αγάπη, την ισότητα και την ελευθερία των λαών.

Ο προφήτης Δανιήλ στην προφητεία του έλεγε : «Να, ο άρχοντας (= Έλλην Βασιλιάς) της Ελλάδος έρχεται. Όταν οι Έλληνες θα κατασκηνώσουν στην άκρη του κόσμου, θα επέλθει ειρήνη στον κόσμο, και η ελευθερία, η δικαιοσύνη και η ειλικρίνεια θα επικρατούν σε ολόκληρη τη Γη».

Ο επί 300 σχεδόν χρόνια πριν (από το 600 π.Χ. μέχρι τα χρόνια του Μ. Αλεξάνδρου (336π.Χ. – 323π.Χ.) = 300 περίπου χρόνια) αναμενόμενος υπό των Εβραίων Βασιλεύς των Ελλήνων (Μ. Αλέξανδρος) ήλθε, όταν ήταν Αρχιερεύς ο Σίμων ο Δίκαιος, που υπεδέχθη τον Έλληνα Μακεδόνα βασιλιά, κατά παραγγελία του Θεού, ως ελευθερωτή. Επί τριακόσια χρόνια (600π.Χ.-334 π.Χ.) οι Εβραίοι μελετούσαν για την έλευση του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Στην νυν πόλη Κοζάνης υπήρχε αρχαίος ελληνικός οικισμός με δική του Νεκρόπολη. Υπάρχουν ευρήματα από διαφορετικά σημεία της πόλεως, όχι βέβαια σε τόσο ευρεία κυκλική έκταση.

Η σημερινή κεντρική πλατεία της Κοζάνης έχει την ονομασία Πλατεία Νίκης. Μετά την τελευταία ανάπλασή της είναι από τις ομορφότερες της Ελλάδος, με τα νεοκλασικά κτίρια πέριξ αυτής, πλην της ανατολικής πλευράς, για τον νεοκλασικό ευπρεπισμό της προσόψεως των πολυκατοικιών της οποίας (ανατολικής πλευράς) θα πρέπει να επιμεληθεί ο Δήμος Κοζάνης σε συνεργασία με τους ιδιοκτήτες των πολυκατοικιών της πλευράς αυτής. Στο πιο κεντρικό λοιπόν σημείο της κεντρικής αυτής πλατείας ευρέθη απότμημα μεγάλης ενεπίγραφης, εις την αρχαία ελληνική μακεδονική γλώσσα, στήλης ή βωμού, η οποία κάνει λόγο για Βουλή και για Δήμο. Στους ελληνοβυζαντινούς χρόνους μεταποιήθηκε σε κιονόκρανο αμφικίονα δίλοβου παραθύρου ( μέσα του 2^ου αιώνα μ.Χ.) Εξ αυτού καταφαίνεται ότι στην αρχαίο αυτό ελληνικό οικισμό υπήρχε συγκροτημένη και οργανωμένη κοινωνία-πολιτεία με Βουλή και Εκκλησία του Δήμου. Αναγράφονται ευκρινώς και οι δύο λέξεις : ΒΟΥΛΗ ΔΗΜΟΣ. (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης). Αποδεικνύεται λοιπόν ότι οι πόλεις του ελληνικού βασιλείου της Ελληνικής Μακεδονίας μας είχαν και δική τους εσωτερική-τοπική αυτονομία, ήτοι διοικητική και πολιτική οργάνωση. Συνέβαινε δηλαδή κάτι αντίστοιχο με τη σημερινή Τοπική Αυτοδιοίκηση ή κάτι περισσότερο.

Επίσης μέσα στην πόλη της Κοζάνης ευρέθη τμήμα αγαλματιδίου γυναικείας μορφής με φίδι και ελισσόμενο φίδι στο δεξιό χέρι της. Απεικονίζει τη θεά Υγιεία ή την θεά Αθηνά Υγιεία. (Ύστερη Ελληνιστική Εποχή, δηλ. από 100 π.Χ. μέχρι το 31 π.Χ.). (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης). Α. Η Υγιεία (όχι Υγεία). Η θεά Υγιεία ήταν κόρη του θεού Ασκληπιού και συλλατρευόταν με τον πατέρας της, παριστωμένη με ελισσσόμενο φίδι στα πόδια της ή στο χέρι της, το έμβλημα της ιατρικής, και κρατούσα κύαθον (= ποτήρι με το οποίο αντλούσαν κρασί από τον κρατήρα (=αγγείο μεγάλο κρασιού)) Στην Ακρόπολη των Αθηνών υπήρχε αρχαίος βωμός της Υγιείας, θυγατρός του Ασκληπιού ( Παυσ. Α. 23). Β. Η θεά Αθηνά Υγιεία. Και η ίδια η θεά Αθηνά ελατρεύετο στην Αθήνα ως Υγιεία. Ο Περικλής είχε στήσει στα Προπύλαια χάλκινο άγαλμα Αθηνάς Υγιείας (Πλούτ. Περ. ΙΓ). Η αιτία; Όταν οικοδομούνταν τα Προπύλαια στην Ακρόπολη ένας εργάτης έπεσε από τον θριγό (ο θριγός ή θριγκός=η ανώτερη σειρά λίθων τοίχου) και υπέστη σοβαρότατο τραυματισμό. Ο Περικλής σε όραμά του είδε την θεά Αθηνά, η οποία του υπέδειξε, του δίδαξε, τον τρόπο ίασης του σοβαρά τραυματισμένου εργάτη. Ο εργάτης θεραπεύτηκε με την υποδεικνυόμενη προς Περικλή από Αθηνά θεραπυτική αγωγή.. Ο Περικλής προς τιμήν της θεάς Αθηνάς «παρά τον βωμόν Υγιείας» (=κοντά στον βωμό της θεάς Υγιείας), της θυγατρός δηλ. του Ασκληπιού, έστησε χαλκούν (=χάλκινο) άγαλμα της Αθηνάς Υγιείας (Πλούταρχου Περικλής ΙΓ). Βλέπε σελ. 1416 Τόμος Β΄, Λεξικόν της Ελληνικής Αρχαιολογίας. Ας σημειωθεί ότι και στο χωριό Λευκόβρυση Δήμου Κοζάνης απεκαλύφθη τμήμα ανάγλυφης αναθηματικής ενεπίγραφης εις την αρχαία ελληνική μακεδονική γλώσσα στήλης με κεφαλή της θεάς Υγιείας, (2^ος αιών π.Χ., Ελληνιστικοί Χρόνοι (323 π.Χ. θάνατος του Μ. Αλεξάνδρου –31 π.Χ.) και πιο συγκεκριμένα, Ύστερη Ελληνιστική Εποχή, ήτοι 130 π.Χ.-31 π.Χ.). (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Θεόπτης λοιπόν ο αρχαίος πολιτικός και στρατηγός Περικλής της Αθήνας μας. Είδε σε ενύπνιό του τη θεά Αθηνά. Θεόπτες και στην Εκκλησία μας ο Μωϋσής (Παλαιά Διαθήκη) και ο Απόστολος Παύλος (Καινή Διαθήκη). Θεόπτες είναι και όσοι άγιοι ή άγιες ομίλησαν πως είδαν σε οράματά τους προηγούμενους αγίους μας. Θεόπτες (θεός+όψομαι) και όσοι βλέπουν αγίους σε ενύπνιά τους σήμερα. Ιδού, ένα ακόμη στοιχείο που προδίδει τον αρχαιοελληνικό μας πολιτισμό ως προάγγελο, προπομπό, πρόδρομο του ακολουθούντος Χριστιανισμού. Παραπέμπω στην προσευχή – ύμνο μου προς την Παναγία μας με τίτλο : «Ανθός εί Αειπάρθενε», που είναι ενσωματωμένο εις το όλον δημοσιευμένο στο διαδίκτυο πνευματικό μου έργον φέρον την γενική επικεφαλίδα : «Αγνή Παρθένε Δέσποινα». Ακόμη παραπέμπω στο κείμενό μου με τίτλο : «Βάπτιση ή μη παιδιού σε γάμο ομοφύλων».

Προσέτι μέσα στην πόλη της Κοζάνης ευρέθη άνω τμήμα αναθηματικού (=αφιερωματικού) ενεπίγραφου, εις την αρχαία ελληνική μακεδονική γλώσσα, ανάγλυφου. Απεικονίζεται ο θεός Δίας με σκήπτρο στο αριστερό χέρι του και φιάλη στο δεξιό του χέρι. Σύμφωνα με την επιγραφή ο δούλος αμπελουργός Χρυσέρως προσέφερε στον θεό Δία τον Ύψιστο, ως ευχαριστήριο για τον κύριό του, δύο σειρές αμπέλου από την προσωπική του περιουσία (2^ος αιών – 3^ος αιών μ.Χ.). (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Ακόμη στην περιοχή «Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης», όπου υπάρχει ο ομώνυμος ιερός Ναός προς τιμήν των αναφερομένων αυτών Αγίων, εντός της πόλεως Κοζάνης, και συγκεκριμένα πλησίον της οδού Αρκαδίου, προς τη νότια πλευρά της πόλης, ευρέθη και υπάρχει αρχαίο ταφικό μνημείο (1^ος αιών μ.Χ.), το οποίο σήμερα φέρει σκέπαστρο προς προστασία του από τις καιρικές συνθήκες,

Εντός αυτού του ταφικού μνημείου στην οδό Αρκαδίου ευρέθη σαρκοφάγος (=αρχαίο φέρετρο) με ανάγλυφη παράσταση και εντός αυτής της σαρκοφάγου ευρέθησαν ανθρώπινα οστά. Η σαρκοφάγος τούτη ευρίσκεται στην Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Το ταφικό αυτό μνημείο, είναι μεγάλος οικογενειακός τάφος – Ηρώο. Ανασκάφηκε το 1991. Χρονολογείται στον 1^ο αιώνα μ.Χ. και βρέθηκε συλημένος από την αρχαιότητα. Από το σημαντικό τούτο μνημείο προέρχεται ένα σύνολο πλαστικής εξαιρετικής τέχνης σε μάρμαρο, ήτοι μαρμάρινη γυναικεία κεφαλή ηλικιωμένης γυναικός, δύο μαρμάρινες κεφαλές νεαρότερων γυναικών, μαρμάρινη κεφαλή αγοριού, μαρμάρινο τμήμα χειρός και, όπως ανεφέρθη ολίγον πιο άνω, και σαρκοφάγος με ανάγλυφη παράσταση. Έχουμε λοιπόν μια ηλικιωμένη γυναίκα (γιαγιά), δύο νέες γυναίκες ( οι δύο κόρες της ή μία κόρη της και η άλλη νύμφη της), και ένα νεαρό αγόρι (εγγονός) όλοι του 1^ου αιώνος μ.Χ. Ειδικότερα: Ο τάφος τούτος, εν είδει κτίσματος, έφερε πέριξ αυτού «πυργίσκους». Στα κενά που δημιουργούσαν οι πυργίσκοι μεταξύ τους ευρέθησαν ευρήματα, ένα ανά δύο πυργίσκους, δηλ. ένα ανάμεσα σε δύο πυργίσκους. Ήτοι :

Σε ένα κενό μεταξύ δύο πυργίσκων εκ των πολλών πέριξ του τάφου και επ΄ αυτόν ευρέθη προτομή ηλικιωμένης γυναίκας με περίτεχνη κόμμωση, Η κόμμωση ομοιάζει με όστρακο «στεφανωμένο» από λεπτές πλεξούδες εκ των τριχών της κεφαλής της ηλικιωμένης γυναικός, (1^οςαιών μ.Χ.). (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Στο ενδιάμεσο ετέρων πυργίσκων του τάφου ευρέθη κεφαλή νεαρής γυναικείας μορφής (1^ος αιών μ.Χ.), η οποία φέρει κυμματοειδή κόμμωση με απόληξη των μαλλιών σε σφικτό κόμπο στο οπίσθιο μέρος της κεφαλής. Τμήμα της κόμης της είναι περιπεπλεγμένο σε πλεξούδες (=βότρυς) δεξιά και αριστερά της κεφαλής που πέφτουν παράλληλα και κατά μήκος του λαιμού της, (1^ος αιών μ.Χ.). (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Στο διάκενο άλλων πυργίσκων του τάφου ευρέθη και δεύτερη κεφαλή νεαρής μορφής (1^ος αιών μ.Χ.). Και τούτη έχει κυμματοειδή κόμμωση με κατάληξη των μαλλιών σε σφικτό κόμπο στο οπίσθιο μέρος της κεφαλής. Τμήμα της κόμης της είναι περιπεπλεγμένο σε πλεξούδες (=βότρυς) δεξιά και αριστερά της κεφαλής που πέφτουν παράλληλα και κατά μήκος του λαιμού της, (1^ος αιών μ.Χ.). (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Μεταξύ άλλων πυργίσκων του ιδίου τάφου ευρέθη και κεφαλή αγοριού, (1^ος αιών μ.Χ.). (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Στην περιοχή «Άγιος Αθανάσιος» εντός της πόλεως Κοζάνης ευρέθησαν υάλινα μυροδοχεία, 2^ου –1^ου αιώνος π.Χ. (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Στην περιοχή «Αγίου Κωνσταντίνου» εντός της πόλεως Κοζάνης ευρέθη ασημένιο κουτάκι σε τάφο, Ρωμαϊκής Εποχής, (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Στην ίδια περιοχή «Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης» εντός της πόλεως Κοζάνης και στον ίδιο τάφο, Ρωμαϊκής Εποχής, ευρέθη χάλκινη οινοχόη ψηλόλιγνη με χειρολαβή. (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Στην ίδια επίσης περιοχή «Αγίων Κωνσταντίνου» εντός της πόλεως Κοζάνης και στον ίδιο τάφο, Ρωμαϊκής Εποχής, ευρέθη χάλκινη ψηλόλιγνη οινοχόη (=αγγείο κρασιού) με χειρολαβή. (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Επιπροσθέτως στην ίδια περιοχή «Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης» εντός της πόλεως Κοζάνης και στον ίδιο τάφο, Ρωμαϊκής Εποχής, ευρέθη μεγάλη χάλκινη οινοχόη. (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Όπως είπαμε ανωτέρω, ο αρχαίος οικισμός στο χώρο της πόλης της Κοζάνης είχε και Νεκρόπολη. Η Νεκρόπολη του οργανωμένου με Βουλή και Δήμο οικισμού είναι εντός και πέριξ του χώρου που σήμερα είναι το 2^ο και 5^ο Γυμνάσιο Κοζάνης.

Στη εντός της πόλεως Κοζάνης Νεκρόπολη Κοζάνης ευρέθη αττική υδρία (= δοχείο πόσιμου νερού), δηλ. υδρία εξ Αττικής, με δύο χειρολαβές του ζωγράφου του Αίμονα με παράσταση του Ηρακλή με το λιοντάρι της Νεμέας (700 π.Χ. 500 π.Χ.). (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης). Τι σηματοδοτεί η ύπαρξη της αττικής υδρίας ; Εμπορικές συναλλαγές με την Αττική και την Αθήνα.

Στη Νεκρόπολη αυτή της Κοζάνης ευρέθησαν σπουδαία αρχαία ελληνικά μακεδονικά, αλλά και λοιπά αντικείμενα από άλλες αρχαίες ελληνικές πόλεις. ελληνικά αντικείμενα. Ευρέθη μελανόμορφος σκύφος (= κούπα, ποτήρι), με δύο χειρολαβές (αρχές 5^ου αιώνος π.Χ.). (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης). Ιδού, λοιπόν εμπορικές συναλλαγές και με άλλες πόλεις της ελληνικής Μακεδονίας μας και της λοιπής Ελλάδος μας.

Στην ίδια Νεκρόπολη Κοζάνης απεκαλύφθη εξάλειπτρο (= μικρό αγγείο κολόνιας για γυναικείο καλλωπισμό) με μία χειρολαβή (αρχές 5^ου αιώνος π.Χ.). (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Ακόμη στην Νεκρόπολη της Κοζάνης ανευρέθη μελανόμορφη πρόχους (= υδροφόρο αγγείο προς νίψιν χειρών) με χειρολαβή τοπικού εργαστηρίου, με παράσταση χορευτών ή χορευτριών (αρχές του 5^ου αιώνος π.Χ.. δηλ. 500π.Χ. – 470 π.Χ. (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Επιπροσθέτως στη Νεκρόπολη Κοζάνης ευρέθη αττικό ερυθρόμορφο ληκύθιο (= μικρό φιαλίδιο ελαίου) Κλασικών Εποχής, τέλη του 5^ου αιώνος π.Χ. (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης). Κι άλλο αντικείμενο εξ Αττικής, περί το 430 π.Χ.-400 π.Χ.

Στη Νεκρόπολη Κοζάνης συμπληρωματικά ανευρέθη κάνθαρος (= αγγείο με σώμα ποτηριού με κάθετη λαβή αμφίπλευρα) του 4^ου αιώνος π.Χ. και των αρχών του 3^ου αιώνος π.Χ. (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Βρέθηκε στη Νεκρόπολη Κοζάνης και σκυφίδιον (=ποτηράκι, μικρή κούπα) που ανήκει στα τέλη του 4^ου αιώνος π.Χ. δηλ. στα χρόνια της βασιλείας του Μ. Αλεξάνδρου 336π.Χ-323 π.Χ. μέχρι και το 300 π.Χ. (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Και μελαμβαφές σκυφίδιον της Πρώιμης Ελληνιστικής περιόδου ευρέθη στη Νεκρόπολη Κοζάνης, δηλ. στα τέλη του 4^ου αιώνος π.Χ. δηλ. 323 π.Χ. θάνατος Μ. Αλεξάνδρου -200 π.Χ. (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Μεταξύ των ευρημάτων στη Νεκρόπολη της Κοζάνης είναι και αμφορέας της Πρώιμης Ελληνιστικής Εποχής (323 π.Χ. και επέκεινα-200 π.Χ.). (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Ακόμη στη Νεκρόπολη Κοζάνης ευρέθησαν χρυσοί ρόδακες (= αρχαιοελληνικά σύμβολα), Αρχαϊκής Εποχής. (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Επίσης στη Νεκρόπολη Κοζάνης ευρέθη αργυρή δραχμή Μ. Αλεξάνδρου, τέλη του 4^ου αιώνος π.Χ., ήτοι 350-300 π.Χ. δηλ. στα χρόνια του Μ. Αλεξάνδρου (336 π.Χ.-323 π.Χ.). (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Προσέτι στη Νεκρόπολη Κοζάνης ευρέθησαν πέντε χάλκινες περόνες (=καρφίτσες), Αρχαϊκής Εποχής. (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Επιπρόσθετα στη Νεκρόπολη Κοζάνης ευρέθη χάλκινο ενώτιον (=σκουλαρίκι), Αρχαϊκής Εποχής. (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Ακόμη στη Νεκρόπολη Κοζάνης ευρέθη ζεύγος χρυσών βραχιολιών που απολήγουν σε κεφαλές φιδιών, τέλη του 4^ου αιώνος π.Χ., ήτοι χρόνια Μ. Αλεξάνδρου 336π.Χ.-323 π.Χ. και επέκεινα μέχρι το 300 π.Χ. (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Επίσης στη Νεκρόπολη Κοζάνης ευρέθη ζεύγος χρυσών ενωτίων (=σκουλαρικιών) που απολήγουν σε λεοντοκεφαλές, τέλη του 4^ου αιώνος π.Χ., πάλι χρόνια Μ. Αλεξάνδρου 336 π.Χ.-323 π.Χ. και επέκεινα μέχρι το 300 π.Χ. (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Επιπροσθέτως στη Νεκρόπολη Κοζάνης ευρέθη χάλκινη περόνη, Αρχαϊκής Εποχής. (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Προσέτι στη Νεκρόπολη Κοζάνης ευρέθησαν περίαπτα (=προσαρτημένα) χάλκινα, Αρχαϊκής Εποχής. (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Επίσης στη Νεκρόπολη Κοζάνης ευρέθη χάλκινο ξίφος με διακόσμηση από δύο σφυρήλατες (=σφυρηλατημένες) χρυσές πλάκες με εμπίεστα (=πιεσμένα, τοποθετημένα) κοσμήματα στη θήκη του ξίφους. Στο σχέδιο αποδίδεται και ο οστέϊνος μύκητας (=κομβίο, άκρη λαβής) του ξίφους, Αρχαϊκής Εποχής – Κλασικής Εποχής). (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Ακόμη στη Νεκρόπολη Κοζάνης ευρέθησαν δύο σιδερένιες αιχμές δόρατος, Αρχαϊκής Εποχής- Κλασικής Εποχής. (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Επιπρόσθετα στη Νεκρόπολη Κοζάνης ευρέθη χάλκινο κράνος με ορθογώνιο άνοιγμα, Αρχαϊκής Εποχής. (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Προσέτι στη Νεκρόπολη Κοζάνης ευρέθη χάλκινη τριφυλλόστομη (=με τρία στόματα) οινοχή του β΄ μισού του 4^ου αιώνος π.Χ., 350 π.Χ.-300 π.Χ., χρόνια του Φιλίππου και του Μ. Αλεξάνδρου. (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Επιπλέον στη Νεκρόπολη Κοζάνης ευρέθη αργυρή κύλιξ (= ποτήρι κρασιού) με μία χειρολαβή, μέσα του 4^ου αιώνος π.Χ., δηλ. 350 π.Χ., ήτοι εποχή Φιλίππου, πατρός Μ. Αλεξάνδρου. (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Ακόμη στη Νεκρόπολη Κοζάνης απεκαλύφθη αργυρή ενεπίγραφη, εις την αρχαία ελληνική μακεδονική γλώσσα, φιάλη (αρχές 5^ου αιώνος π.Χ.). Η αργυρή τούτη φιάλη φέρει την επιγραφή : «Αθηναίας ιαρά τας Μhεγαροί». Βρέθηκε εντός της πόλεως της Κοζάνης σε τάφο του τέλους του 4^ου αιώνος π.Χ. Πιθανόν αποτελεί λάφυρο-οικογενειακό κειμήλιο, αποκτημένο από λεηλασία του ιερού της θεάς Αθηνάς στα Μέγαρα της Αττικής ή από την ομώνυμη ελληνική μακεδονική πόλη, γνωστή από τον Πλούταρχο. (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Επίσης στη Νεκρόπολη Κοζάνης ευρέθη χάλκινος κάδος, με δύο χειρολαβές, τέλη του 5^ου αιώνος – αρχές 4^ου αιώνος π.Χ., δηλαδή 425 π.Χ. – 375 π.Χ. (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Επιπρόσθετα στη Νεκρόπολη Κοζάνης ευρέθησαν χάλκινες τριγωνικές πόρπες, Εποχής Σιδήρου- Αρχαϊκής Εποχής. (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Τέλος στη Νεκρόπολη Κοζάνης ευρέθη χάλκινη χάντρα, Εποχής Σιδήρου. (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

363 Κοντά στο χωριό καταγωγής μου, την Σκήτη του Δήμου Κοζάνης, υπάρχει το γειτονικό χωριό Ξηρολίμνη του Δήμου Κοζάνης. Στο χωριό Ξηρολίμνη και στην τοποθεσία «Πόρτα» ευρέθη κεφαλή αγαλματίου του θεού Απόλλωνος Ελληνιστικών χρόνων. Ο θεός Απόλλων απεικονιζόμενος φέρει πλούσια, λυμένη, μακριά, κυμματοειδή κόμη καλύπτουσα τον λαιμό του και δεικνύουσα να έχει μεγαλύτερο μήκος. Το αγαλματίδιο είναι του 2^ου αιώνος π.Χ. (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Στο ίδιο αυτό χωριό, Ξηρολίμνη Δήμου Κοζάνης, και πάλι στην τοποθεσία «Πόρτα», αποκαλύφθηκε άνω τμήμα ανάγλυφης αναθηματικής ενεπίγραφης, εις την αρχαία ελληνική μακεδονική γλώσσα, στήλης με αετωματική επίστεψη (=επισφράγιση) και με παράσταση πάλι του θεού Απόλλωνος, ως κιθαρωδού όμως. (2^ος αιών π.Χ.). Την στήλη ανέθεσε ο Αμύντας, υιός του Σαβυττίου, στον Απόλλωνα Μεσιορίσκο. Ο θεός Απόλλων απεικονίζεται να παίζει την κιθάρα του όρθιος. Ο ίδιος έχει κυμματοειδή κόμη και κόμμωση κατά το μεγαλύτερο μέρος της καταλήγουσα (η κόμη) σε σφιγμένο κόμπο (=κότσο) και κατά το έλασσον τμήμα της απλωμένη στον αριστερό ώμο του, (2^ος αιών π.Χ.). (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Στο επίσης γειτονικό μου χωριό: Μεταμόρφωση Δήμου Κοζάνης ευρέθη ζεύγος λεμβόσχημων ενωτίων (=σκουλαρικιών) από ασήμι και χαλκό, του 5^ου αιώνος π.Χ., ήτοι της Κλασικής Εποχής, (5^ος αιών-4^ος αιών π.Χ.). (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Στο ίδιο χωριό Μεταμόρφωση Δήμου Κοζάνης απεκαλύφθη χάλκινη κανθαροειδής κύλιξ (= κρασοπότηρο) με δύο χειρολαβές. ( β΄ τέταρτο 4^ου αιώνος π.Χ., ήτοι 375 π.Χ.-350 π.Χ.). (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Επίσης στο ίδιο χωριό Μεταμόρφωση Δήμου Κοζάνης ανευρέθη χάλκινη κανθαροειδής κύλιξ (= κρασοπότηρο) μίας χειρολαβής, ( β΄ τέταρτο 4^ου αιώνος π.Χ., ήτοι 375 π.Χ.-350 π.Χ.). (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Προσέτι στο ίδιο χωριό Μεταμόρφωση Δήμου Κοζάνης ευρέθη αττικός ερυθρόμορφος ασκός με παράσταση γρυπών (= φτερωτών λιονταριών), (τέλη του 5^ου αιώνος π.Χ.). (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης). Ιδού και πάλι οι οικονομικές και εμπορικές συναλλαγές της Ελληνικής μας Μακεδονίας με τις πόλεις της άλλης Ελλάδος.

Ακόμη στο χωριό Μεταμόρφωση Δήμου Κοζάνης αποκαλύφθηκε μελανόμορφο αλάβαστρο με παράσταση χορευτριών (αρχές 5^ου αιώνος π.Χ., δηλ. 500 π.Χ. –400 π.Χ.). (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Επιπροσθέτως στο ίδιο χωριό Μεταμόρφωση Δήμου Κοζάνης ευρέθησαν αττικά ερυθρόμορφα αρυβαλλοειδή (= σε σχήμα κουβά) ληκύθια (= μικρά φιαλίδια λαδιού), (τέλη 5^ου αιώνος-αρχές 4^ου αιώνος π.Χ.). (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης). Και πάλι αθηναϊκά εμπορεύματα στην Ελληνική μας Μακεδονία.

Τέλος στο ίδιο χωριό, Μεταμόρφωση Δήμου Κοζάνης, ευρέθη και έτερο αττικό ερυθρόμορφο αρυβαλλοειδές ληξύθιον (=σε σχήμα κουβά μικρό φιαλίδιο λαδιού), που ανήκει στα τέλη του 5^ου αιώνος π.Χ. (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης). Τα αθηναϊκά αντικείμενα είχαν κατακλύσει τις πόλεις της Ελληνικής Μακεδονίας με βάση το εμπόριο της εποχής.

Στο χωριό Πολύμυλος Δήμου Κοζάνης αποκαλύφθηκαν τμήματα ανάγλυφης αναθηματικής στήλης με παράσταση της πεπλοφόρου θεάς Αθηνάς. Στο δεξιό της χέρι κρατάει δόρυ, ενώ με το αριστερό στηρίζεται στην ασπίδα της, Ελληνιστική Εποχή, δηλ. 323 π.Χ. θάνατος Μ. Αλεξάνδρου – 31 π.Χ. (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Στο ίδιο χωριό Πολύμυλος Δήμου Κοζάνης ανευρέθη αναθηματικό ανάγλυφο. Απεικονίζεται όρθιος ιματιοφόρος Δίας με ανάγλυφα τα δάκτυλα των άνω και κάτω άκρων του και το αγαπημένο του πουλί, τον αετό, στα δεξιά του. Ο αετός ευρίσκεται παρά τον δεξιό του πόδα και φαίνεται να στέκεται σε πέτρα, βράχο και να παρατηρεί με οξυδέρκεια. Ο χιτώνας του Δία φαίνεται να καλύπτει την πλάτη του Δία και να δένεται με κόμπο εκ του ιδίου υφάσματος εμπρός, στην κοιλιά του, και να καλύπτει το σώμα του από την κοιλιά και κάτω. Από την κοιλιά και άνω φαίνεται το καλογυμνασμένο σώμα του, οι σκληροί μύες του στήθους του και οι διαμορφωμένοι κοιλιακοί του μύες, (Ελληνιστική Εποχή, ήτοι 323 π.Χ. θάνατος Μ. Αλεξάνδρου -31 π.Χ.). (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Επίσης στο χωριό Πολύμυλος Δήμου Κοζάνης ευρέθη ζεύγος χρυσών ενωτίων (=σκουλαρικιών) με χάντρα από όρειον (= των βουνών) κρύσταλλο, κρύσταλλο εκ βουνού, της Ύστερης Ελληνιστικής Εποχής, δηλ. 130 π.Χ. – 31 π.Χ.). (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Προσέτι στο ίδιο χωριό Πολύμυλος Δήμου Κοζάνης ευρέθη αργυρή περόνη (=καρφίτσα) με περιστέρι και κρίκο στην κεφαλή, (3^ος αιών π.Χ. δηλ. 300 π.Χ. –200 π.Χ., ήτοι Ελληνιστική Εποχή, 323 π.Χ. θάνατος Μ. Αλεξάνδρου – 31 π.Χ.).

Στο χωριό Άνω Κώμη του τέως Δήμου Ελίμειας, νυν διευρυμένου Δήμου Κοζάνης, ευρέθη αναθηματικό (=αφιερωματικό) ενεπίγραφο, εις την αρχαία ελληνική μακεδονική γλώσσα, ανάγλυφο, το οποίο απεικονίζει το κάτω τμήμα ιματιοφόρου θεού Δία να κάνει σπονδή σε βωμό. Πίσω από τον βωμό απεικονίζεται-αποδίδεται κιονίσκος. Σύμφωνα με την επιγραφή πρόκειται για αφιέρωμα στο θεό Δία Ύψιστο από τέσσερις άνδρες, ενώ κάτω αριστερά διακρίνεται και η υπογραφή του γλύπτη Αρίστωνος, (2^ος αιώνος μ.Χ. – 3^ου αιώνος μ.Χ., ). (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Στο χωριό Άνω Κώμη του τέως Δήμου Ελίμειας, νυν διευρυμένου Δήμου Κοζάνης, ευρέθη ενεπίγραφη, εις την αρχαία ελληνική μακεδονική γλώσσα, επιτύμβια στήλη με αετωματική επίστεψη (= επισφράγιση) διακοσμημένη με εγχάρακτο τρίγωνο και ρόδακες (= πανάρχαια ελληνικά σύμβολα). Στην επιγραφή αναφέρονται τα ονόματα τεσσάρων νεκρών, (δεύτερο μισό του 3^ου αιώνος π.Χ., δηλ. 250 π.-200 π.Χ.). (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Στο χωριό Ρυάκιον του Δήμου Κοζάνης ευρέθη ανάγλυφη αναθηματική ενεπίγραφη, εις την αρχαία ελληνική μακεδονική γλώσσα, στήλη με αψιδωτή απόληξη και παράσταση Ηρακλή στηριγμένου στο ρόπαλό του. Ηρακλής ο κορυνηφόρος (=ροπαλοφόρος) (η κορύνη ή η κόρυς= το ρόπαλο). Αφιερώθηκε από τον Σταδμέα υιό του Μηριγένη στον Ηρακλή. Στην επιγραφή ο Ηρακλής αναφέρεται ως Κυνηγίδας (=προστάτης των κυνηγών), (5^ος / 6^ος αιών μ.Χ), ελληνική μακεδονική χρονολόγηση). Στην παράσταση αυτή ο Ηρακλής φέρεται γυμνός, με σχηματοποιημένους τους κοιλιακούς του μυς και στηρίζεται στο μακρύ και χοντρό ρόπαλό του. Το ρόπαλό του το κρατάει από το μέσον του και η μία άκρη του ροπάλου στηρίζεται πάνω σε μεγάλη πέτρα-βράχο, ενώ η άλλη απολήγει στην μάλη (=μασχάλη) του αριστερού του χεριού, στηριζόμενος ο ίδιος επ΄ αυτού (του ροπάλου). Το αριστερό του χέρι το οδηγεί περί το μέσον της πλάτης του, σαν μα μη θέλει να μας δείξει τι έχει στην παλάμη του, (5^ος / 6^ος αιών μ.Χ.), (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης). Ο Ηρακλής εξ άλλου γνωρίζουμε πως λέγεται ροπαλοφόρος ή κορυνηφόρος ( η κορύνη στα αρχ. =ρόπαλο).

Στο ίδιο χωριό Ακρινή Δήμου Κοζάνης ευρέθη ανάγλυφη αναθηματική ενεπίγραφη, εις την αρχαία ελληνική μακεδονική γλώσσα, στήλη με μεγάλη επιγραφή αρχομένη: «Διί Υψίστω» (= «προς τον Ύψιστο Δία). Η ενεπίγραφη αυτή στήλη έχει αψιδωτή απόληξη. Στη στήλη αυτή απεικονίζεται ιματιοφόρος Δίας να σπένδει (=να κάνει σπονδή) σε βωμό. Αριστερά επάνω σε υψηλό κίονα κάθεται αετός, σύμβολο του θεού Δία. Σύμφωνα με την επιγραφή , την στήλη αφιέρωσαν στον Δία Ύψιστο ο Αρτεμάς και ο Νεικάνωρ, υιοί του Νικάνορα. (2^ος αιών π.Χ.) Ο Δίας επιβλητικός. Ο χιτώνας δείχνει να καλύπτει την πλάτη του, αφήνει ακάλυπτα τα χέρια του και καλύπτει το εμπρόσθιο μισό τμήμα του σώματός του από την κοιλιά και κάτω με ακάλυπτο το υπόλοιπο μισό άνω σώμα του. Φέρεται να φέρει γυμνασμένους στηθιαίους μυς, κοιλότητα στέρνου και σχηματοποιημένους κοιλιακούς μυς. Επίσης αποτυπώνεται ο ομφαλός του, το μικρό στρόγγυλο κοίλωμα στο μέσον της κοιλιάς του. Με το δεξιό του χέρι και διαμορφωμένο τον αντίχειρα κρατάει σκεύος-δίσκο σε σχήμα πιάτου για την ανάγκη της σπονδής και το αριστερό του χέρι με ανάγλυφα τα πέντε δάκτυλά του κρατάει τον χιτώνα του. Το μαλλί του είναι δεσποτικό. Έχει πλούσια κόμη που κατά το μεγαλύτερο τμήμα της απλώνεται στην πλάτη του και ένα μικρό τμήμα της απλώνεται επάνω στον αριστερό του ώμο. Φέρει πλούσια κατσαρή γενειάδα, έχει έντονα ζυγωματικά, απεικονίζεται παραστατικά το εξωτερικό βαθούλωμα (κοιλότητα) του αριστερού του οφθαλμού, έχει φαρδύ μύστακα. Το άλλο μισό μέρος του προσώπου του δεν απεικονίζεται ένεκα φθοράς. (2^ος αιών π.Χ., 200 π.Χ.-100 π.Χ.). (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Στο ίδιο χωριό Ακρινή του Δήμου Κοζάνης ευρέθη ακέφαλο αγαλματίδιο ιματιοφόρου Δία με φιάλη και σκήπτρο. Αποτελεί ανάθημα της Ιέρειας Ουαδέας, κόρης του Αρχελάου, προς τον Δία Δεσπότη. Το ιμάτιό του απλώνεται από την πλάτη του, καλύπτει το σώμα του από την κοιλιά και κάτω. Απεικονίζονται έντονα ο καλογυμνασμένος δεξιός βραχίων του (=μπράτσο), ενώ το εμπρόσθιο σώμα του από τη μέση και άνω είναι γυμνό. Πέραν του βραχίονος απεικονίζονται οι κοιλιακοί του μύες, η κοιλότητα του στέρνου του, οι γυμνασμένοι μύες του στήθους του, ακόμη και οι θηλές (2^ος αιών π.Χ.) (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης). Δεσπότης ο Δίας, Δεσπότης και ο Χριστός. Σύνδεση πάλι του αρχαιοελληνικού πολιτισμού με τον Χριστιανισμό

Στο χωριό Ακρινή του Δήμου Κοζάνης ανευρέθη κάτω τμήμα ανάγλυφης αναθηματικής ενεπίγραφης, εις την αρχαία ελληνική μακεδονική γλώσσα, στήλης ( πρώτο μισό 2^ου αιώνος π.Χ., δηλ. από το 200-150 π.Χ., δηλ. Ελληνιστική Εποχή 323 θάνατος Μ. Αλεξάνδρου – 31 π.Χ.). Την ανάγλυφη στήλη αφιέρωσε ο υιός του Περδίκκα, Δρακάς ή Δράκας, για τον υιό του Επικράτη προς τιμήν των αιγυπτίων θεών : της Ίσιδος, του Σάματη, και του Άνουβη. Στην ανάγλυφη αυτή στήλη απεικονίζονται δύο πόδια ανθρωπόμορφα, από τον αστράγαλο και κάτω, γυμνά, με απεικονισμένους ανάγλυφα τους αστραγάλους και σχηματοποιημένα ακραιφνώς τα δάκτυλα. (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Στην Λευκόβρυση Δήμου Κοζάνης απεκαλύφθη τμήμα ανάγλυφης αναθηματικής ενεπίγραφης εις την αρχαία ελληνική μακεδονική γλώσσα στήλης με κεφαλή της θεάς Υγιείας ή της Αθηνάς (2^ος αιών π.Χ., δηλ. Ελληνιστικοί Εποχή 323 π.Χ. θάνατος Μ. Αλεξάνδρου –31 π.Χ.). (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης). Η Υγιεία ήταν κόρη του θεού Ασκληπιού και συλλατρευοταν με τον πατέρας της, παριστωμένη με ελισσσόμενο φίδι στα πόδια της ή στο χέρι της, το έμβλημα της ιατρικής, και κρατούσα κύαθον (= ποτήρι με το οποίο αντλούσαν κρασί από τον κρατήρα). Και η ίδια η θεά Αθηνά ελατρεύετο στην Αθήνα ως Υγιεία. Στην Ακρόπολη των Αθηνών υπήρχε αρχαίος βωμός της Υγιείας, θυγατρός του Ασκληπιού ( Παυσ. Α. 23). Ο Περικλής έστησε, κοντά στον βωμό αυτό, χάλκινο άγαλμα και της Αθηνάς Υγιείας (Πλούτ. Περ. ΙΓ). Βλέπε αναλυτικά ανωτέρω σύμβολο 322 στο παρόν πόνημα.

Στο χωριό Κοιλάδα Δήμου Κοζάνης ευρέθη ενεπίγραφη, εις την αρχαία ελληνική μακεδονική γλώσσα, στήλη, η οποία σώζει τμήμα επιστολής του βασιλιά Φιλίππου Ε΄ (222 π.Χ.-179 π.Χ.). Σύμφωνα με αυτήν ο Φίλιππος ο Ε΄ ανακοινώνει στον εκπρόσωπό του Άρχιππο, επιστάτη της πόλεως, όπου θα ήταν στημένη η στήλη, ότι εγκρίνει το αίτημα του τετράρχη Νικάνορα και άλλων στρατιωτικών για παραχώρηση σε αυτούς πενήντα πλέθρων από τη γη των μετοίκων της πόλεως Γρήιαι, ώστε να εκτελούνται θυσίες κατά τον μήνα του έτους Απελλαίο. Η επιστολή γράφτηκε τον μακεδονικό μήνα Αυδναίο (Δεκέμβριο) του 42^ου έτους της βασιλείας του Φιλίππου, δηλ. το 181 π.Χ. δηλ. 2 χρόνια της βασιλείας του (222- (181) 179 π.Χ. (181 π.Χ.). (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης). Οι αρχαίοι Έλληνες Μακεδόνες είχαν δικές τους ελληνικές ονομασίες για τους μήνες του έτους.

Υπενθυμίζω δύο πράγματα : α) ότι η πόλη Γρήιαι έφερε το όνομα των Γραιών. Αι Γραίαι, (ιων. Γρήιαι), (=Γραίες), ήσαν οι αδελφές των Γοργόνων. Κατά τον Ησίοδο (Θεογονία 270) : η Πεφρηδώ, η Ενύω και η Δεινώ. Είχαν την κόμη τους υπόλευκη. Κατ΄ Αισχύλο (Προμ. 393) είχαν μορφή κύκνου, έναν κοινό οφθαλμό έναν κοινό όδοντα, και κατοικούσαν εις τα Γοργόνεια πεδία. Ουδέποτε εφωτίζοντο υπό του ηλίου ή υπό της Σελήνης και εθεωρούντο φύλακες των αδελφών Γοργόνων ή καλύτερα ήσαν επιφορτισμένες με τη μέριμνα της ασφάλειας και προστασίας των Γοργόνων, οι οποίες ήσαν κόρες πανέμορφες. Βλέπε σελ. 194 Τόμος Α΄ Λεξικόν Ελληνικής Αρχαιολογίας, Αλεξ. Ραγκαβή 1888, και β) ότι οι αρχαίοι Έλληνες Μακεδόνες είχαν τις ιδικές τους ονομασίες για τους μήνες του έτους, με ελληνικότατες λέξεις. Έτσι ο Δεκέμβριος ελέγετο Αυδναίος.

Στην τοποθεσία «Ξεροπήγαδο» του ίδιου χωριού : Κοιλάδα Δήμου Κοζάνης ευρέθη ενώτιον (=σκουλαρίκι) από αργυρό και χρυσό, Πρώιμης Εποχής Χαλκού. (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Επιπροσθέτως ας σημειωθεί ότι στην τοποθεσία «Ξεροπήγαδο» του χωριού Κοιλάδα του Δήμου Κοζάνης ευρέθη ενώπιον (=σκουλαρίκι) από χρυσό και χρυσό, Πρώιμης Εποχής Σιδήρου. (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Προσέτι στο ίδιο χωριό Κοιλάδα Δήμου Κοζάνης ευρέθησαν χάλκινα οκτώσχημα κοσμήματα, Εποχής Σιδήρου. (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Στο χωριό Άγιος Δημήτριος Δήμου Κοζάνης υπάρχει τοποθεσία που ονομάζεται «Μελεσσίδι», εκ του (Μελεσσίδι(ον) (=Μέλισσα), ποντ. οι μέλισσες λέγονται μελεσσίδια. «¨Εφα(γ)ανε με τα μελεσσίδια =με κατατσιμπήσανε οι μέλισσες). Στην τοποθεσία λοιπόν «Μελεσσίδι» του χωριού : Άγιος Δημήτριος του Δήμου Κοζάνης ευρέθησαν σιδερένιες αιχμές βέλους (βελών), Ελληνιστικής Εποχής (323 π.Χ. θάνατος Μ. Αλεξάνδρου – 31 π.Χ.) ή Αρχαϊκής Εποχής. (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Στην τοποθεσία «Άγιος Ελευθέριος» του χωριού : Δρέπανο Δήμου Κοζάνης απεκαλύφθη και ευρέθη σπουδαίος πήλινος λουτήρ (=μπανιέρα), Ελληνιστικής Εποχής, δηλαδή 323 π.Χ. θάνατος Μ. Αλεξάνδρου – 31 π.Χ.). (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Στην τοποθεσία «Άγιος Ελευθέριος» του χωριού : Δρέπανο Δήμου Κοζάνης αποκαλύφθηκε αναθηματικό (=αφιερωματικό) ενεπίγραφο, εις την αρχαία ελληνική μακεδονική γλώσσα, ανάγλυφο, στο οποίο απεικονίζεται όρθιος ιματιοφόρος Δίας και αετός, το σύμβολό του, δίπλα του στα δεξιά του. Το ιμάτιο του Διός φαίνεται να απλώνεται από την πλάτη του να δένεται με κόμπο εκ του ιδίου υφάσματος στο ύψος της κοιλιάς του και να καλύπτει το σώμα του από την κοιλιά και κάτω. Στο εμπρόσθιο άνω ακάλυπτο τμήμα του σώματός του, από την κοιλιά και πάνω, φαίνονται οι καλώς γυμνασμένοι μύες του στήθους του, καθώς επίσης και οι κοιλιακοί του μύες. Στο ανάγλυφο αυτό ο Δίας φαίνεται να κρατάει στο εκτεινόμενο ευθύ δεξιό του χέρι κεραυνό. Παρά τον δεξιό του πόδα, ως είπαμε, στέκεται ο αγαπημένος αετός, ο οποίος παρατηρεί επιβλητικά. Το αναθηματικό αυτό ανάγλυφο αφιερώνει ο Διομήδης, υιός του Διονύσου, προς τον θεό Δία Κρονίδη (=υιό του Κρόνου), (2^ος αιών – 1^ος αιών π.Χ.). (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Στο χωριό Δρέπανο του Δήμου Κοζάνης ευρέθη αναθηματικό ενεπίγραφο, εις την αρχαία ελληνική μακεδονική γλώσσα, ανάγλυφο, που παριστάνει τη Μητέρα των θεών θεά Κυβέλη καθισμένη σε θρόνο, κρατώντας φιάλη, επάνω από βωμό, και τύμπανο. Κάτω από το θρόνο απεικονίζεται λιοντάρι και απέναντι ο συνοδός της, Άττις, με καλαύροπα (=ραβδί) και κύμβαλα (= λεπτά μεταλλικά κρουστά όργανα σε σχήμα πιάτου), 2^ος αιών π.Χ. – 1^ος αιών π.Χ. (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Στο χωριό Δρέπανο Δήμου Κοζάνης επίσης και δη στη θέση «Άγιος Ελευθέριος» ευρέθη ενεπίγραφη, εις την αρχαία ελληνική μακεδονική γλώσσα, βάση αγαλματιδίου αναθηματικού χαρακτήρα. Το αγαλματίδιο αυτό αφιέρωσε ο Πολύστρατος, ο Εορδός, από την Εορδαία, υιός του Αττάλου, στον Ηρακλή τον Προπύλαιο, (μέσα του 2^ου αιώνος π.Χ.). Επί της ενεπιγράφου, εις την αρχαία ελληνική γλώσσα, αυτής βάσεως υφίστανται μόνον τα πόδια του αγαλματιδίου από το ύψος των αστραγάλων τους και κάτω. Τα δύο πόδια είναι γυμνά και σχηματοποιούνται τα πέντε δάκτυλα εκάστου ποδός, (μέσα του 2^ου αιώνος π.Χ., δηλ. 170 π.Χ.-130 π.Χ., δηλ. Ελληνιστική Εποχή (323 θάνατος Μ. Αλεξάνδρου – 31 π.Χ.). (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Στο χωριό Τετράλοφος Δήμου Κοζάνης ευρέθη ανάγλυφη αναθηματική στήλη με παράσταση του κιθαρωδού θεού Απόλλωνα με την αρχαία κιθάρα του στα χέρια (1^ου αιώνος π.Χ.). Ο θεός Απόλλων φαίνεται να έχει την κυμματοειδή κόμη του πλεγμένη σε λεπτές πλεξούδες δεξιά και αριστερά της κεφαλής του και δείχνουν να φθάνουν στην πλάτη του, και φέρει ιμάτιο με σφιγμένη ζώνη στη μέση του. Με το δεξιό χέρι του δείχνει να κρατάει την κιθάρα του και με το αριστερό του φαίνεται να παίζει τις χορδές της. Το ότι παίζει την κιθάρα του φαίνεται από τα ανοικτά δάκτυλα του αριστερού χεριού που δείχνουν να έχουν πλαστικότητα «κινήσεων», (1^ος αιών π.Χ.). (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Στο χωριό Εξοχή Δήμου Κοζάνης ευρέθη άνω τμήμα αναθηματικού (=αφιερωματικού) ενεπίγραφου, εις την αρχαία ελληνική μακεδονική γλώσσα, ανάγλυφου με αψιδωτή απόληξη. Παριστάνεται γυναικεία μορφή με χιτώνα και ιμάτιο να κρατά στάχυα στο δεξί της χέρι. Με το αριστερό χέρι της φαίνεται να αγκαλιάζει, να κρατάει δοχείο φέρον πάλι στάχυα, ελαφρώς προεξέχοντα του δοχείου, και ως εκ τούτου μικρότερου μήκους, τοποθετημένα πλαγίως εντός του δοχείου. Εκ του ενεπιγράφου, εις την αρχαία ελληνική μακεδονική γλώσσα, αναγλύφου αποδεικνύεται ότι αφιερώθηκε το έργο αυτό από τη θυγατέρα του Μενάνδρου, Μάτελα, στη Δάσυρο θεά Ατάργατη. Η κόμη της καταλήγει σε σφικτή πλεξούδα-κόμπο, σε σχήμα μπάλας στο πίσω μέρος της κεφαλής της, (2^ος αιών μ.Χ.–3^ος αιών μ.Χ.). (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης). Η θεά συνδέεται με τη γεωργία. Πρέπει να είναι η Περσεφόνη, θεά της γεωργίας.

Επίσης στο χωριό Εξοχή Δήμου Κοζάνης ευρέθη ανάγλυφη αναθηματική ενεπίγραφη, εις την αρχαία ελληνική μακεδονική γλώσσα, στήλη. Απεικονίζεται η θεά Ενοδία (τοπική θεότητα) ως δαδοφόρος με άλογο. Εδώ φαίνεται καθαρά ότι το ζώο έχει χαρακτηριστικά ίππου. Αριστερά υπάρχει ένας σκύλος. Η θεά κρατάει δύο δάδες. Την μία με το δεξιό υπερυψωμένο χέρι της. Την άλλη με το αριστερό της χέρι που βρίσκεται στο ύψος της μέσης της. Την ενεπίγραφη στήλη αφιερώνει ο Λιμναίος, υιός του Ορέστη, και η Ουαδία, κόρη του Λιμναίου, στη θεά Ενοδία, (2^ος αιών- 1^ος αιών π.Χ.). (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Ακόμη στο χωριό Εξοχή Δήμου Κοζάνης ευρέθη άνω τμήμα αναθηματικού ενεπίγραφου, εις την αρχαία ελληνική μακεδονική γλώσσα, ανάγλυφου με παράσταση της θεάς Ενοδίας (τοπικής θεότητος), ντυμένης με ζωσμένο χιτώνα και φέρουσας δαυλό στο δεξιό της χέρι (β΄ μισό 2^ου αιώνος μ.Χ., ήτοι 150-200 μ.Χ., Ρωμαϊκή Εποχή (31 π.Χ. –330 μ.Χ.).

Προσέτι στο χωριό Εξοχή Δήμου Κοζάνης ευρέθη κάτω τμήμα ανάγλυφης αναθηματικής στήλης με παράσταση πάλι της θεάς Ενοδίας (τοπικής θεότητος) έφιππης, (2^ος αιών μ.Χ. – 3^ος αιών μ.Χ.). Ο τρόπος με τον οποίο η θεά ιππεύει το ζώο είναι γυναικείος, όχι ανδρικός. Επί ανδρικού τρόπου, τα πόδια αγκαλιάζουν την πλάτη του ζώου. Το ζώο φέρει πλούσια κόμη που απλώνεται στο λαιμό του, έχει πολύ μακριά ουρά, το δε πέλματα της θεάς απέχουν λίγο από το έδαφος. Πιθανότατα το ζώο είναι ημίονος (άλογο+όνος) (2^ος αιών μ.Χ. – 3^ος αιών μ.Χ.). (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Τέλος, στο ίδιο χωριό Εξοχή Δήμου Κοζάνης ανευρέθη κάτω τμήμα ανάγλυφης αναθηματικής στήλης με παράσταση πάλι της θεάς Ενοδίας (τοπικής θεότητος) έφιππης. Και εδώ ο τρόπος ίππευσης γυναικείος δηλ. όλο το σώμα προς μία κατεύθυνση, η ουρά του ζώου πολύ μακριά και τα πέλματα των ποδιών της ιππεύουσας θεάς πολύ κοντά στο έδαφος. Τουτέστιν και πάλι φέρεται να «ιππεύει» ημίονο. Η θεά φαίνεται να κρατάει στο δεξιό της χέρι το ηνίον, την ηνίαν (=το χαλινάρι) του ιππευομένου ζώου, (1^ος αιών μ.Χ.- 2^ος αιών μ.Χ.). (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Στο χωριό Αγία Παρασκευή του Δήμου Κοζάνης ευρέθη κάτω τμήμα ανάγλυφης αναθηματικής στήλης με παράσταση πάλι της θεάς Ενοδίας (τοπικής θεότητος), ντυμένης με ζωσμένο χιτώνα, και έφιππης, όχι κατά τρόπο ανδρικό (με τα πόδια αγκαλιάζοντα την πλάτη και το σώμα του ζώου περί το μέσον αυτού, αλλά κατά τρόπο γυναικείο, δηλ. με όψη του γυναικείου σώματος ολοκλήρου προς μία πλευρά. Μπροστά από το ζώο απεικονίζεται σκύλος με στραμμένο το κεφάλι προς την έφιππη αφέντισσά του, Κυρία του, θεά Ενοδία, δείχνοντας την φιλία του προς αυτήν. Το ζώο επί του οποίου κάθεται η θεά Ενοδία φαίνεται να έχει πολύ μακριά ουρά, τα πέλματα των ποδιών της θεάς φαίνεται να απέχουν λίγο από το έδαφος. Ως εκ τούτων το ζώο πρέπει να είναι ημίονος (άλογο+όνος) (=μουλάρι). Το μουλάρι (ημίονος) είναι πιο μικρό από άλογο και έχει πολύ μακριά ουρά, μεγαλύτερη του αλόγου. (2^ος αιών-3^ος αιών μ.Χ., ήτοι Ρωμαϊκή Εποχή 31 π.Χ. – 330 μ.Χ.). (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Στο χωριό Αγία Παρασκευή του παλαιού Δήμου Ελίμειας, νυν διευρυμένου Δήμου Κοζάνης, ευρέθη χάλκινη κανθαροειδής (=με σχήμα ποτηριού με δυο λαβές) κύλιξ (=αγγείο, ποτήρι όμως κρασιού), του β΄ τετάρτου του 4^ου αιώνος π.Χ. δηλ. 375 π.Χ.-350 π.Χ., δηλ. των χρόνων του Φιλίππου του Β΄, πατρός του Μ. Αλεξάνδρου. (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Στην τοποθεσία «Πολυβολεία» του χωριού Σκάφη του Δήμου Κοζάνης ευρέθησαν σιδερένιες αιχμές βέλους (βελών), Ελληνιστικής Εποχής (323 π.Χ θάνατος Μ. Αλεξάνδρου – 31 π.Χ.) ή Αρχαϊκής Εποχής.

Στην τοποθεσία «Βρύση» του χωριού : Ποντοκώμη του Δήμου Κοζάνης ευρέθη γυάλινο μυροδοχείο του 1^ου-2^ου αιώνος π.Χ. (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Στην ίδια τοποθεσία «Βρύση» του χωριού : Ποντοκώμη του Δήμου Κοζάνης ευρέθη μεγάλη χάλκινη οινοχόη (= δοχείο κρασιού) με ανάγλυφη παράσταση και χειρολαβή, Ρωμαϊκής Εποχής. (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Στο χωριό Ελάτη του Δήμου Σερβίων Ν. Κοζάνης ευρέθη μαρμάρινο δωρικό κιονόκρανο της Ελληνιστικής Εποχής (323 π.Χ.-31 π.Χ.) ή Ρωμαϊκής Εποχής (31 π.Χ.-330 π.Χ.). (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Στο ίδιο χωριό Ελάτη του Δήμου Σερβίων ευρέθη μαρμάρινη γυναικεία κεφαλή, (4^ος αιών π.Χ., δηλ. κλασικός και ελληνιστικός αιών). (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης). Προσέτι στο χωριό τούτο, Ελάτη. του Δήμου Σερβίων ευρέθη σιδερένια αιχμή δόρατος, Αρχαϊκής Εποχής. (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Στο χωριό Αξιόκαστρο Δήμου Βοϊου ευρέθη σιδερένιος σαρωτήρας. Οι σαρωτήρες προσαρμόζονταν στο κάτω τμήμα του ξύλινου στελέχους των δοράτων για να στερεώνονται στο έδαφος όρθια, κατά τη διάρκεια ανάπαυσης των πολεμιστών, Ελληνιστική Εποχή 323 π.Χ. θάνατος Μ. Αλεξάνδρου – 31 π.Χ.). (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Στο ίδιο χωριό Αξιόκαστρο Δήμου Βοϊου ευρέθη ζεύγος χάλκινων τοξευτών πορπών του 5^ου αιώνος π.Χ., Κλασικής Εποχής. (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Επίσης στο ίδιο χωριό Αξιόκαστρο Δήμου Βοίου απεκαλύφθη ζεύγος χάλκινων ενωτίων (=σκουλαρικιών), Αρχαϊκής Εποχής. (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Ακόμη στο ίδιο χωριό Αξιόκαστρο Δήμου Βοίου απεκαλύφθη περιδέραιο με χάντρες από υαλόμαζα, Αρχαϊκής Εποχής. (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Επιπλέον στο ίδιο χωριό Αξιόκαστρο Δήμου Βοίου ευρέθησαν χάλκινες τριγωνικές πόρπες (=καρφίτσα, περόνη), Εποχής Σιδήρου-Αρχαϊκής Εποχής. (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Επιπρόσθετα στο ίδιο χωριό Αξιόκαστρο Δήμου Βοίου ευρέθη χάλκινη αμφικωνική χάντρα, Εποχής Σιδήρου. (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Προσέτι στο ίδιο χωριό Αξιόκαστρο Δήμου Βοίου ευρέθη χάλκινη χάντρα, Εποχής Σιδήρου. (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Τέλος στο ίδιο χωριό Αξιόκαστρο Δήμου Βοίου ευρέθη χάλκινο αμφικωνικό αντικείμενο, Εποχής Σιδήρου. (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Στην πόλη Τσοτύλι του Δήμου Βοϊου ευρέθη σιδερένια μάχαιρα, Ελληνιστικής Εποχής (323 π.Χ. θάνατος Μ. Αλεξάνδρου – 31 π.Χ.) ή Αρχαϊκής Εποχής. (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Στην ίδια πόλη Τσοτύλι του Δήμου Βοϊου ευρέθη σιδερένια μάχαιρα, Ελληνιστικής Εποχής (323 π.Χ. θάνατος Μ. Αλεξάνδρου – 31 π.Χ.) ή Αρχαϊκής Εποχής. (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης

Επίσης στην πόλη Τσοτύλι του Δήμου Κοζάνης ευρέθησαν σιδερένιες αιχμές δόρατος, Αρχαϊκής Εποχής. (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Τέλος στην ίδια πόλη Τσοτύλι του Δήμου Κοζάνης ευρέθη κρατήρ (=μεγάλο δοχείο κρασιού) με παράσταση φυτική διακόσμηση, Ελληνιστική Εποχή, ήτοι 323 π.Χ. θάνατος Μ. Αλεξάνδρου – 31 π.Χ. (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Στο χωριό Λεύκαρα του Δήμου Σερβίων ευρέθησαν σιδερένιες αιχμές βελών, Ελληνιστικής Εποχής (323 π.Χ. θάνατος Μ. Αλεξάνδρου – 31 π.Χ.) ή Αρχαϊκής Εποχής. (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Στην τοποθεσία «Βλάχος» του χωριού : Φρούριο του Δήμου Σερβίων ευρέθησαν σιδερένιες αιχμές βελών, Ελληνιστικής Εποχής, ήτοι 323 π.Χ. θάνατος Μ. Αλεξάνδρου –31 π.Χ. ή Αρχαϊκής Εποχής. (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Στην τοποθεσία «Κάμπος» του ίδιου χωριού : Φρούριο του Δήμου Σερβίων ευρέθη σιδερένιο μαχαιρίδιο, Πρώιμης Εποχής Σιδήρου. (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Επίσης στην τοποθεσία «Κάμπος» του ίδιου χωριού : Φρούριο του Δήμου Σερβίων ευρέθη χάλκινο δακτυλίδι, Ύστερης Εποχής Χαλκού – Εποχής Σιδήρου. (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Στην τοποθεσία «Αλιαγάς» (=Αηλιάς», Άγιος Ηλίας, πιθανότατα) του ίδιου χωριού : Φρούριο του Δήμου Σερβίων ευρέθη σιδερένια αιχμή δόρατος, Αρχαϊκής Εποχής. (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Στην τοποθεσία «Άγιος Δημήτριος» του ίδιου χωριού : Φρούριο του Δήμου Σερβίων απεκαλύφθησαν χάλκινα οκτώσχημα κοσμήματα, Εποχής Σιδήρου. (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Ακόμη στο ίδιο χωριό Φρούριο Δήμου Κοζάνης ευρέθησαν χάλκινες οκτώσχημες πόρπες, Εποχής Σιδήρου. (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Στο χωριό Ασπρούλα Δήμου Βοϊου, πέραν των όπλων, των αγαλματιδίων, των νομισμάτων, των κοσμημάτων που ευρέθησαν εκεί και ανάγονται στην Ελληνιστική Εποχή, ήτοι 323 π.Χ. θάνατος Μ. Αλεξάνδρου – 31 π.Χ. πράγμα για το οποίο αναφορά έγινε στο σύμβολο 237 του προηγουμένου πονήματός μου με τίτλο : «Το της Ελληνικής μας Μακεδονίας γεωγραφικό Διαμέρισμα» που αναρτήθηκε στο διαδίκτυο, απεκαλύφθη, ευρέθη και χάλκινο περίαπτο (= προσαρτημένο), Αρχαϊκής Εποχής. (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Στο χωριό Γούλες του Δήμου Σερβίων ευρέθη αργυρό ρωμαϊκό νόμισμα του Ρωμαίου Αυτοκράτορος Καρακάλλα, τέλη του 2^ου αιώνος π.Χ., δηλ. 150-200 μ.Χ. (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης). Ας σημειωθεί ότι στην τοποθεσία «Τούρλα» του ίδιου χωριού Γούλες του Δήμου Σερβίων απεκαλύφθη χάλκινο εγχειρίδιο που βρέθηκε πάνω σε βότσαλο, Μέσης Εποχής Σιδήρου. (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Στην τοποθεσία «Τούρλα» του χωριού : Γούλες του Δήμου Σερβίων ευρέθη χάλκινη βελόνα, Μέσης Εποχής Χαλκού. (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Προσέτι στην ίδια τοποθεσία «Τούρλα» του χωριού : Γούλες του Δήμου Σερβίων ευρέθη χάλκινο μηνοειδές κόσμημα, Μέσης Εποχής Χαλκού. (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Στο χωριό Κρανίδια του Δήμου Σερβίων ευρέθη χάλκινη πόρπη (=καρφίτσα), Ρωμαϊκής Εποχής. (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Στην τοποθεσία «Κρυόβρυση» του ίδιου χωριού : Κρανίδια του Δήμου Σερβίων ευρέθη χρυσό νόμισμα, Ύστερης Εποχής Χαλκού. (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Επίσης στην ίδια τοποθεσία «Κρυόβρυση» του ίδιου χωριού : Κρανίδια του Δήμου Σερβίων ευρέθη χρυσό νόμισμα-σφηνωτήρας, Ύστερης Εποχής Σιδήρου. (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Ακόμη στην ίδια τοποθεσία «Κρυόβρυση» του ίδιου χωριού : Κρανίδια του Δήμου Σερβίων ευρέθη χρυσό δακτυλίδι, Ύστερης Εποχής Χαλκού. (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Στο χωριό Μικρόκαστρο Δήμου Βοϊου ευρέθησαν χάλκινες περόνες (=καρφίτσες), Αρχαϊκής Εποχής. (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Στην πόλη Σιάτιστα του Δήμου Βοϊου ευρέθη χάλκινη αιχμή δόρατος, Αρχαϊκής Εποχής. (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Στην ίδια πόλη Σιάτιστα του Δήμου Βοϊου ευρέθησαν χάλκινες περόνες, του 12^ου αιώνος – 11^ου αιώνος π.Χ. (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Στην τοποθεσία «Τσέρος» του χωριού : Τραπεζίτσα Δήμου Βοϊου ευρέθη χάλκινη αιχμή δόρατος, Εποχής Σιδήρου. (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Στο χωριό Αηδονοχώρι Δήμου Βοϊου ευρέθησαν χάλκινες τριγωνικές πόρπες (= καρφίτσες), Ρωμαϊκής Εποχής. (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Στο χωριό τούτο, Αηδονοχώρι Δήμου Βοϊου, ευρέθησαν και χάλκινα βραχιόλια, Εποχής Σιδήρου. (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Στο χωριό Λευκοθέα Δήμου Βοϊου, που ευρίσκεται κοντά στο χωριό : Χορηγός Δήμου Βοϊου, ευρέθη χάλκινη τριγωνική πόρπη (=καρφίτσα), Εποχής Σιδήρου. (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Στην τοποθεσία «Μεγάλο νησί» του χωριού Γαλάνη του Δήμου Κοζάνης ευρέθησαν χρυσά δακτυλιόσημα περίαπτα (=προσαρτημένα), Τελικής Νεολιθικής περιόδου. (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Ακόμη στην ίδια τοποθεσία «Μεγάλο νησί» του χωριού Γαλάνη του Δήμου Κοζάνης ευρέθησαν χρυσά νομίσματα, Τελικής Νεολιθικής περιόδου. (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Στην τοποθεσία «Γέφυρα» της πόλεως Σερβίων Δήμου Σερβίων ευρέθη χάλκινο κομβίο, Εποχής Σιδήρου. (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Προσέτι στην ίδια τοποθεσία «Γέφυρα» της πόλεως Σερβίων Δήμου Σερβίων ευρέθη χάλκινο δακτυλίδι, Εποχής Σιδήρου. (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Επιπροσθέτως στην ίδια τοποθεσία «Γέφυρα» της πόλεως Σερβίων Δήμου Σερβίων ευρέθησαν χάλκινοι σφηνωτήρες, Εποχής Σιδήρου. (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Τέλος στην ίδια τοποθεσία «Γέφυρα» της πόλεως Σερβίων Δήμου Σερβίων ευρέθησαν χάλκινα βραχιόλια, Εποχής Σιδήρου. (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Στο χωριό Ρόκαστρο (Ωραιόκαστρο) Βοϊου ευρέθη λίθινη ενεπίγραφη, εις την αρχαία ελληνική μακεδονική γλώσσα, επιτύμβια στήλη με αετωματική επίστεψη (=επισφράγιση). Στο αέτωμα η στήλη φέρει ανάγλυφο ρόδακα. Στην επιφάνεια έχουν χαραχθεί τρία κοπτικά εργαλεία και ένα καλαπόδι (=ξύλινο ομοίωμα ποδιού ), ενδεικτικά του επαγγέλματος του νεκρού, που πέθανε 80 (Π) ετών (το γράμμα Π= ογδόντα), (το γράμμα Ο= εβδομήντα), (πρώτο μισό 3^ου αιώνος μ.Χ.). (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Ο Μ. Αλέξανδρος είχε πει την εξής ρήση εις την ελληνική μακεδονική γλώσσα : «Τα μη λυόμενα κόπτονται», όταν δεν μπόρεσε να λύσει τον Γόρδιο δεσμό και έλαβε την απόφαση να τον κόψει με την σπάθη του.

Στο χωριό Χορηγός Δήμου Βοίου, που βρίσκεται κοντά στην πόλη Νεάπολη Βοίου, ευρέθη αγαλμάτιο αετού, συμβόλου του θεού Δία, Ρωμαϊκή Εποχή, ήτοι 31 π.Χ.-330 μ.Χ. (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Στην τοποθεσία «Μαγούλα» της κωμοπόλεως Εράτυρας Δήμου Βοϊου ευρέθησαν ανάγλυφοι σκύφοι (=κούπες, ποτήρια) με φυτική διακόσμηση, Ελληνιστικής Εποχής, (323 π.Χ. θάνατος Μ. Αλεξάνδρου – 31 μ.Χ.), και δη στα μέσα του 1^ου αιώνος π.Χ., ήτοι το 50 π.Χ. (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Στην ίδια τοποθεσία «Μαγούλα» της κωμοπόλεως Εράτυρας Δήμου Βοϊου απεκαλύφθη κρατήρας (=αγγείο προς κρασί) ανάγλυφος με φυτική διακόσμηση, Ελληνιστικής Εποχής, (323 π.Χ. θάνατος Μ. Αλεξάνδρου – 31 μ.Χ.), και δη στα μέσα του 1^ου αιώνος π.Χ., ήτοι το 50 π.Χ. (Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης).

Ο Μ. Αλέξανδρος βασισμένος στην δυναμισμό της Ελληνικής φυλής στον Ελληνικό πολιτισμό και στις αρχές του Ελληνισμού, αλλά και στην προσωπικότητά του ιδίου του Αλεξάνδρου στόχευε, με την συμπερίληψη και των άλλων λαών, στην ίδρυση μίας ευρείας Κοινής Πολιτείας.

Να κάνουμε μία υπόθεση εργασίας; Αλήθεια, πως θα ήταν ο κόσμος σήμερα αν ο Μ. Αλέξανδρος ζούσε όσο ήτο ο μέσος ζωής του ανθρώπου την εποχή του ή αν ζούσε περισσότερο; Ο ίδιος θα ήτο ένας παγκόσμιος ηγέτης και θα κυβερνούσε με πυξίδα τις αρχές του δικαίου, της ελευθερίας, της ισότητος και της αδελφοσύνης των λαών, το δε Ελληνικό μας Έθνος θα κυριαρχούσε με τον πολιτισμό του.

Απευθύνομαι στη σημερινή Κυβέρνηση που επιδεικνύει ιδιαίτερο ζήλο και ευαισθησία σε θέματα πολιτισμού, όπως καταφαίνεται από τις ραγδαίες εξελίξεις στο ζήτημα της επιστροφής και επανένωσης των Γλυπτών του Παρθενώνος μας και από τον εργώδη ρυθμό των εργασιών στον τύμβο μας στην Αμφίπολη. Υπάρχει σπουδαίο εκθεματικό υλικό στην Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης. Άλλο τόσο υλικό, ελλείψει χώρου, «σκουριάζει» στις αποθήκες. Γιατί έχουμε «φυλακισμένο» και «φιμωμένο» τον πολιτισμό μας; Γιατί; Ας κατασκευάσετε στην πόλη της Κοζάνης ένα μεγάλο κτίριο, που θα είναι το Αρχαιολογικό Μουσείο της πόλης μας. Ένα κτίριο νεοκλασικής μορφής, αντάξιο της αίγλης και της δόξας των ακριβών εκθεμάτων, τα οποία θα το κοσμούν, και ας αναβαθμίσετε σε : «Αρχαιολογικό Μουσείο Κοζάνης» τον νυν χαρακτηρισμό : «Αρχαιολογική ….Συλλογή! Κοζάνης». Είμαι βέβαιος πως η Κυβέρνηση και το Υπουργείο Πολιτισμού θα δουν με θέρμη και μεγάλο ενδιαφέρον τα θέματα που θέτω.

Ζητώ από τον Περιφερειάρχη Δυτικής Μακεδονίας και τον Δήμαρχο Κοζάνης να αναλάβουν ενεργό ρόλο προς ευόδωση αυτού του αγώνα που εκφράζει όλους τους πολίτες της Κοζάνης. Ο Δήμαρχος ας παραχωρήσει στο Υπουργείο Πολιτισμού ικανή δημοτική έκταση στη Ζώνη Ενεργού Πολεοδομίας προς ανέγερση του πολυπόθητου Αρχαιολογικού Μουσείου πλέον της πόλης μας.

Γυρίζουμε σελίδα. Πάμε στο πνεύμα των τριών πονημάτων μου με τίτλους : 1. «Το γεωγραφικό Διαμέρισμα της Ελληνικής Μακεδονίας μας», 2. «Το της Ελληνικής Μακεδονίας μας γεωγραφικό διαμέρισμα», 3. «Της Ελληνικής Μακεδονίας μας το γεωγραφικό Διαμέρισμα». Υπάρχει κάτι που κάθεται βαρύ στο στομάχι μου! Δεν μπορώ να το χωνέψω!

* ερευνητής- μελετητής – αναλυτής 11-2-2025