Τι θα κάνουμε κατά τη διάρκεια της παράτασης των λιγνιτών, ώστε να μην ξαναέχουμε βίαιη μετάβαση; – Γράφει ο Αντώνης Κ. Πουγαρίδης

Ηρέμησαν – όπως είναι λογικό – τα πνεύματα στην υπόθεση περί βίαιης απολιγνιτοποίησης. Το λογικό επιχείρημα μεγάλης μερίδας πολιτών και φορέων της περιοχής αποτέλεσε την σημαία των διεκδικήσεων των κοινωνιών του λιγνιτικού τόξου. Η ανακοίνωση όμως του Πρωθυπουργού για παράταση λειτουργίας μονάδων ελέω ενεργειακής κρίσης πριν ακριβώς από 2 μήνες, άλλαξε τελείως τα δεδομένα.
Αναγκαίο κακό για την κυβέρνηση η παράταση στους λιγνίτες. Για τις κοινωνίες μας όμως είναι μια χρυσή ευκαιρία, την οποία πρέπει να βρούμε τρόπο να αξιοποιήσουμε. Η συνθηματολογία περί βίαιης απολιγνιτοποίησης εξέλειψε. Ποιο σύνθημα την αντικατέστησε; Ποιες είναι σήμερα οι διεκδικήσεις μας;
Προς το παρόν μια βουβαμάρα. Δεν ξέρω αν είμαστε έτοιμοι να αξιοποιήσουμε την παράπλευρη συνέπεια της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία. Πως άραγε πρέπει να αξιοποιηθεί αυτή η τριετία με αναπτυξιακό πρόσημο; Τι πρέπει να κάνουμε ώστε να καλύψουμε το αναπτυξιακό έλλειμμα αυτών των ετών; Τι πρέπει να κάνουμε ώστε να μην μιλάμε για “βίαιη απολιγνιτοποίηση” και πάλι με τους ίδιους όρους, πέντε χρόνια μετά;
Αυτές τις απαντήσεις πρέπει να δώσουν η κυβέρνηση, οι τοπικοί φορείς, και η κοινωνία των πολιτών. Τώρα, που είναι νωρίς. Όχι μόνο με συνθήματα, αλλά με σαφή στοχοθεσία και χρονοδιαγράμματα.