«Κερδίσαμε σε έναν κακό αγωνιστικό χώρο, ακούρευτο, επικίνδυνο για τραυματισμούς και θα πρέπει να το φροντίσουμε και αυτό αν έχουμε βλέψεις για τις παραπάνω κατηγορίες».
Η παραπάνω δήλωση ανήκει στον προπονητή της Κοζάνης, Νίκο Μπαδήμα μετά τη λήξη του αγώνα μπαράζ με τον Καμπανιακό, ο οποίος έφερε στην επιφάνεια ένα θέμα που όλοι γνωρίζουν αλλά κανείς δεν δίνει λύση.
Η κατάσταση του αγωνιστικού χώρου αποτέλεσε αντικείμενο συζήτησης μεταξύ ποδοσφαιριστών και των δύο ομάδων πριν την έναρξη του παιχνιδιού, όταν στην καθιερωμένη βόλτα τους απορούσαν μεταξύ τους για το κατά πόσο θα μπορέσουν να παίξουν ποδόσφαιρο στο συγκεκριμένο γήπεδο, χωρίς να επιβαρυνθούν ή να τραυματιστούν.
Για τους καλά γνωρίζοντες αυτό είναι ένα από τα μεγαλύτερα θέματα του ΔΑΚ της Κοζάνης, αλλά όχι το μοναδικό.
Η εικόνα των κερκίδων χθες, οι οποίες γέμισαν, έμοιαζαν περισσότερο με σκουπιδότοπο παρά με κερκίδες γηπέδου που θα φιλοξενούσε χιλιάδες κόσμου.
Και όλα αυτά σε ένα ΔΑΚ στο οποίο δεν έχει μπει λιθαράκι στα πολλά που πρέπει να γίνουν ώστε να χρησιμοποιηθεί ως έδρα της Κοζάνης στη Super League 2.
Από τον πολυδιαφημισμένο πίνακα, μέχρι τις κερκίδες της απέναντι πλευράς, τα δημοσιογραφικά θεωρεία, τα αποδυτήρια το ΔΑΚ θυμίζει παρατημένη εγκατάσταση και όχι γήπεδο στο οποίο από τον Σεπτέμβριο-Οκτώβριο θα διεξάγονται αγώνες επαγγελματικής κατηγορίας, με τηλεοπτική μετάδοση σε πολλές των περιπτώσεων.
Αν αναζητήσουμε ευθύνες για όλα τα παραπάνω θα μπλέξουμε στη λογική «όχι εγώ, αυτός».
Ο σκοπός του κειμένου δεν είναι να αποδώσει ευθύνες(αυτή τη φορά τουλάχιστον).
Σκοπός είναι να καταλάβουν όσοι εμπλέκονται, όπου και αν ανήκουν, όποια ιδιότητα και αν έχουν, πως η Κοζάνη γυρίζει σελίδα και αυτή πρέπει να γραφτεί με επαγγελματισμό και σοβαρότητα σε όλα τα επίπεδα.
Και να γραφτεί εδώ. Στην πόλη, στο ΔΑΚ, στη φυσική έδρα της ομάδας.
Ζήσης Πιτσιάβας
