Οι νοικοκυρές από τη Μεγάλη Πέμπτη έκαναν τα τσορέκα, έβαφαν τα ωβά, και τη Μεγάλη Παρασκευή έφερναν στην εκκλησία αυγά, μαζί με δείγματα των προϊόντων που παρήγαγαν τα χωράφια της οικογένειας (στα χωριά) και τα τοποθετούσαν είτε στο ιερό είτε σε μια γωνιά του κύριου χώρου της εκκλησίας, για να «διαβαστούν». Τα αυγά αυτά ήταν όσα και τα μέλη της οικογένειας και τα έλεγαν «ευχασμένα ωβά». Αμέσως μετά το «Χριστός Ανέστη» τα έτρωγαν, αλλά δεν τσούγκριζαν μ’ αυτά. Τα θεωρούσαν μάλιστα θεραπευτικά. Το σιτάρι που πήγαιναν κλεισμένο στο σακούλι τους οι νοικοκυρές να διαβαστεί, το ανακάτευαν μέσα στο σπόρο το φθινόπωρο, να ευλογηθεί κι αυτός από εκείνο.