Το να γράφουν στην προσωπική τους σελίδα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης οι διάφοροι αιρετοί μας εκπρόσωποι την άποψη τους για όποιο θέμα της επικαιρότητας τους απασχολεί ή θέλουν να το αναδείξουν και να το προβάλουν αποτελεί εδώ και αρκετό καιρό μια πάγια, καθιερωμένη και καθόλα αποδεκτή πρακτική.
Εξάλλου, όσοι εκτίθενται δημόσια οφείλουν και να εκφράσουν αυτό που πιστεύουν ή εκτιμούν πως θα έπρεπε να γίνει, για να μπορούν να τους κρίνουν ανάλογα και οι ψηφοφόροι τους και γενικότερα οι πολίτες.
***
Ωστόσο, για να αξιολογηθεί κάποιος αιρετός και να κριθεί όσο γίνεται πιο αντικειμενικά με βάση τα γραφόμενα του, θα πρέπει όσοι μπουν στον κόπο να τον διαβάσουν να μπορούν και να το κάνουν, χωρίς ν’ αναγκαστούν να… αποκωδικοποιήσουν πρώτα το κείμενο του, κάτι που απαιτεί και κόπο αλλά και χρόνο.
Γιατί, κακά τα ψέματα.
Υπάρχουν κείμενα αιρετών που… βγάζουν μάτι, για να μην πούμε και… φρύδι εξ αιτίας των ορθογραφικών, κυρίως, αλλά και των συντακτικών τους λαθών!
Λάθη που αλλοιώνουν τόσο πολύ το κείμενο τους που για να καταφέρεις να καταλάβεις τι ακριβώς θέλει να πει ο γράφων θα πρέπει αφενός να το διαβάσεις τρεις και τέσσερις φορές και αφετέρου να επιστρατεύσεις την όποια φαντασία διαθέτεις για να μπορέσεις να καταλήξεις σ’ ένα ασφαλές συμπέρασμα (σ. σ. σ’ αυτές τις περιπτώσεις συνηθίζεται να λέμε «τι θέλει να πει ο ποιητής», αλλά το αποφεύγουμε για να μην το εκλάβουν ορισμένοι κυριολεκτικά και μετά τα «πολιτικά» κείμενα, αν μπορούν να χαρακτηριστούν τέτοια, αρχίσουν ν’ αναρτούν και ποιήματα!).
***
Αυτά, σε ό,τι αφορά το γραπτό λόγο και αποφεύγουμε εντελώς και σκοπίμως να θίξουμε τον προφορικό διότι εκεί τα πράγματα δυσκολεύουν ακόμα περισσότερο.
Κι αυτό γιατί είναι καταγεγραμμένες μύριες όσες περιπτώσεις αιρετών που παίρνοντας το λόγο για να τοποθετηθούν σ’ ένα απλό θέμα κατάφεραν μετά από πολύ ώρα και πραγματικό κόπο να μην πουν ούτε καν αυτό που θα μπορούσαν να είχαν πει μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα με μια και μόνη φράση, προκαλώντας ακόμα και τη… συμπόνοια των πολιτικών τους αντιπάλων καθώς τους έβλεπαν ν’ αγκομαχούν και ν’ αναζητούν εναγωνίως την τελεία για να ολοκληρώσουν την τοποθέτηση τους και να μην τη βρίσκουν πουθενά!
***
Καλά όλα αυτά, θα πει κάποιος και θα έχει δίκιο, αλλά τι θα μπορούσε να γίνει;
Σωστό και χρήσιμο το ερώτημα.
Το να υποβάλλονται σε γραπτές εξετάσεις ορθογραφίας και σύνταξης όλοι όσοι εκφράζουν την πρόθεση να εκτεθούν ζητώντας την ψήφο των πολιτών είναι πρακτικά δύσκολο να εφαρμοσθεί, αλλά και επικίνδυνο.
Ελλοχεύει ο κίνδυνος να κόβονται οι περισσότεροι και έτσι όσοι πρόκειται να καταρτίσουν ψηφοδέλτια για την αυτοδιοίκηση ή για τις εθνικές εκλογές να αντιμετωπίζουν σοβαρότατο πρόβλημα.
***
Μια λύση, ενδεχομένως, θα ήταν το να μεριμνήσει το αρμόδιο Υπουργείο Εσωτερικών σε συνεργασία με το Παιδείας, έτσι ώστε όσοι προτίθενται να είναι υποψήφιοι κάπου να κάθονται στα θρανία προκειμένου να τους γίνουν ταχύρρυθμα μαθήματα σύνταξης και ορθογραφίας.
Μόλις τα ολοκληρώνουν με επιτυχία να παίρνουν και τη σχετική βεβαίωση την οποία θα καταθέτουν μαζί με το παράβολο και τα άλλα χαρτιά που απαιτούνται για την υποβολή της υποψηφιότητας τους.
***
Δεν ξέρουμε αν έτσι αποκτήσουμε καλύτερους πολιτικούς.
Το σίγουρο είναι πως θα πάψουν να κινδυνεύουν τα μάτια μας, γιατί θέλοντας και μη, είμαστε υποχρεωμένοι να διαβάζουμε τις διάφορες αναρτήσεις των αιρετών στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης προκειμένου ν’ αντλούμε υλικό γι’ αυτή τη σελίδα.
