Κάθε Κυβέρνηση που κυβερνά αυτόν τον τόπο είναι υποχρεωμένη να αγωνίζεται να αντιμετωπίσει τα μεγάλα προβλήματα του τόπου, να τιθασεύσει τις δυσκολίες, να ανοίξει διεξόδους να εναρμονισθεί με τις προσπάθειες όλων των κρατών, για να αντιμετωπισθούν οι γιγάντιες δοκιμασίες οι οποίες ταλανίζουν την πατρίδα μας τα τελευταία 30 χρόνια. Βασικότερη προσπάθεια είναι η οικονομική γιατί η οικονομία μας έφθασε στο απροχώρητο εξαιτίας των λανθασμένων χειρισμών όλων των Κυβερνήσεων, των τελευταίων 30 χρόνων που ταλάνισαν τη χώρα μας, αφού ζούσαμε με δανεικά.
Η προσπάθεια αυτή της Κυβέρνησης απαιτεί τη συναίνεση όχι μόνο των πολιτικών δυνάμεων του τόπου, αλλά και του λαού, για να μπορέσουμε να απαλλαγούμε από το βραχνά του Δ.Ν.Τ. και της Τρόϊκας.
Επίσης υπάρχουν δοκιμασίες που αφορούν τους θεσμούς για τον πολιτισμό, τη Δημοκρατία, τον άνθρωπο.
Ατυχώς τα μεγάλα προβλήματα και οι μέγιστοι κίνδυνοι που απειλούν το λαό μας δε φαίνεται να απασχολούν και πολύ ή να ενοχλούν έστω κάπως τα ανταγωνιζόμενα για την εξουσία κόμματα.
Τα θέματα Παιδείας -θεμελιώδεις προσανατολισμοί- προγράμματα, μέσα, διδακτικό προσωπικό, ελληνική γλώσσα, πολύ λίγο και επιδερμικά έχουν εξετασθεί. Οι τραγικές καταλήψεις που κάθε έτος πραγματοποιούνται, με τις ανυπολόγιστες καταστροφές, τις υλικές και ηθικές επιπτώσεις τους, στη νέα γενιά των ανώριμων δεν αποτέλεσαν αντικείμενα συζητήσεων για ένα πρόγραμμα πολυετές, μακριά από κομματισμούς και τις συλλογικές επιλογές, ώστε να μπορέσει η νέα γενιά ανεπηρέαστη να αποκτήσει εκείνα τα εφόδια που θα τη βοηθήσουν να ξαναβρεί το βηματισμό της, ώστε τα λαμβανόμενα πτυχία να είναι αναγνωρίσιμα από όλες τις χώρες του κόσμου.
Άλλο σημαντικό πρόβλημα με εθνικές αλλά και οικουμενικές διαπλοκές και διαστάσεις το δημογραφικό, δεν έγινε αντικείμενο προβολής, με αποτέλεσμα η χώρα μας να γίνει χώρα γερόντων αφού ο περιορισμός των παιδιών και η μη λήψη των απαραιτήτων μέτρων βοήθειας από την Πολιτεία, κατέταξαν το πρόβλημα αυτό στην κορυφή.
Και κάποια κόμματα παρουσιάζονται να ομιλούν περί «Δημοκρατίας» και να ομνύουν ακόμη τα σύμβολα του ολοκληρωτισμού.
Σοβαρό επίσης πρόβλημα είναι της Ελληνικής Ορθοδοξίας ως θεμελιώδους στοιχείου της ταυτότητας μας και ως πηγής φωτισμού της οικουμένης, δεν υπήρξε αντικείμενο σπουδής και μελέτης διαλόγου και διαλογισμού. Απεναντίας η Εκκλησία βάλλεται πανταχόθεν, καίτοι γνωρίζουμε όλοι, ότι όταν η Εκκλησία δηλαδή η ορθοδοξία συμπορεύθηκε με τον Ελληνισμό η Πατρίδα μας γνώρισε ημέρες μεγαλείου και δόξας.
Αλλά το πιο ουσιαστικό πρόβλημα της δημιουργίας της «σπουδαίας» κατά τον Αριστοτέλη Πολιτείας, της Πολιτείας των Πολιτών, ολίγους φαίνεται να προβληματίζει. Το συντεχνιακό φρόνημα και η πυγμή των συνδικάτων ροκανίζουν τα θεμέλια της Δημοκρατίας και του Έθνους.
Υπάρχουν βέβαια και άλλα πολλά σημαντικά προβλήματα τα οποία πρέπει να αντιμετωπίσουν άρχοντες και αρχόμενοι και ιδιαίτερα το πρόβλημα της εισβολής των βαρβάρων από τα Μ.Μ.Ε., το οικονομικό για τους εργαζόμενους, το πρόβλημα της νέας γενιάς που την ταλανίζει η ανεργία με αποτέλεσμα τα οράματα της και οι προοπτικές του μέλλοντος να φαίνονται περιορισμένες. Για όλα αυτά χρειάζονται κάποιες θεμελιώδεις προϋποθέσεις –ομιλούν λακωνικά και όντως οδηγητικά, δυο σελίδες ενός βιβλίου του οποίου ο στόχος ήταν και είναι η διαμόρφωση της ανθρώπινης προσωπικότητας με το φως της Καινής Διδαχής. Είναι καρπός μελέτης, στοχασμού και εμπειρίας, προϊόν επεξεργασίας θησαυρού γνώσεων, καταστάλαγμα εμβάθυνσης στα νοήματα της Καινής Διδαχής, βαθείας κατάδυσης στα βάθη της ανθρώπινης ψυχής και αναδύεται σε υψηλούς ορίζοντες οραματισμών, διακρίνεται για τη σαφήνεια και την καθαρότητα στη διατύπωση και την στερεότητα των σκέψεων.
Ο άνθρωπος κατά τις απόψεις του βιβλίου αυτού, ως μέλος του Κοινωνικού σώματος και πολίτης της πολιτείας δεν έχει μόνο «δικαιώματα» αλλά έχει και καθήκοντα μεγάλα και υψηλά, τόσον ως πολίτης Άρχων, όσο και ως πολίτης αρχόμενος.
Οι άρχοντες πρέπει να είναι υποδείγματα Πίστης και Αρετής, πειθαρχούντες σε όλα «όσα διατάσσει ο Θεός δια του Νόμου του». Και φυσικά:
«Σύμφωνοι κατά πάντα προς το θέλημα του Θεού πρέπει να είναι οι νόμοι τους οποίους αυτοί ορίζουν και με τους οποίους κυβερνούν το κράτος, να αποβλέπουν δε πάντοτε οι νόμοι αυτοί στην ευημερία και την ωφέλεια των αρχομένων.
Δεν αρκεί όμως να ψηφίζουν ή να ορίζουν τους πιο τέλειους κατά το δυνατό νόμους προς ορθή Παιδεία, ευημερία και ωφέλεια των αρχομένων. Πρέπει και οι πρώτοι αυτοί να τους εφαρμόζουν.
Οφείλουν επίσης οι άρχοντες πρώτοι αυτοί να δίνουν το παράδειγμα της πειθαρχίας και υπακοής στου νόμους. Οφείλουν ακόμη οι άρχοντες να ενδιαφέρονται πατρικά υπέρ των αρχομένων και να μη φείδονται κόπους, έτοιμοι και αυτήν τη ζωή τους να θυσιάζουν για το κοινό αγαθό των αρχομένων. Δεν επιτρέπεται για κανένα λόγο να πιέζουν ποτέ τους αρχομένους, να περιφρονούν αυτούς ή να παραβλέπουν τα δίκαια αυτών και να παρέχουν έτσι αφορμές, ώστε να θλίβονται και να γογγύζουν οι αρχόμενοι. Έχουν καθήκον οι άρχοντες να είναι πάντοτε άγρυπνοι φύλακες της εφαρμογής των νόμων και των δικαιωμάτων των αρχομένων.
Να επισημανθεί ακόμη το καθήκον των αρχόντων για την ηθικοποίηση του λαού, διότι με τη μόρφωση του και τη διαμόρφωση του ήθους των πολιτών, οι αρχόμενοι θα έχουν γνώση για τα καθήκοντα τους, τα οποία και θα εκπληρώσουν με ευσυνειδησία.
Αλλά και οι πολίτες πρέπει να προσέξουν. Κύριο καθήκον τους των αρχόντων είναι να φροντίζουν και ηθικοποίηση του λαού, βοηθούντες τους εκκλησιαστικούς άρχοντες και να ενισχύουν κάθε προσπάθεια αυτών για τη ηθική μόρφωση των αρχόμενων.
Οι αρχόμενοι έχουν καθήκον να τρέφουν σεβασμό προς τους άρχοντες, να υπακούουν σε κάθε νόμιμες και δίκαιες διαταγές αυτών. Τότε δε και μόνο επιβάλλεται σε αυτούς να μη πειθαρχήσουν στους άρχοντες, όταν συμβεί να ζητήσουν κάτι που αντίκειται στο θέλημα του Θεού, γιατί ο άνθρωπος οφείλει όπως διδάσκει η Αγία Γραφή να πειθαρχεί στο Θεό και όχι στους ανθρώπους.
Έχουν ακόμη καθήκον οι αρχόμενοι να εισφέρουν αγόγγυστα τους φόρους, διότι με αυτούς διατηρείται η ίδια τους η ασφάλεια και η ασφάλεια ολοκλήρου του έθνους και να συντρέχουν και να βοηθούν τα διάφορα ιδρύματα.
Αλλά οι «αρχόμενοι» οι πολίτες, ο λαός έχουν και ένα μεγάλο ακόμη καθήκον να κάμνουν με αίσθημα ευθύνης καλή χρήση της ψήφου, εκλέγοντες τους πιο ενάρετους, ικανούς και τίμιους πολίτες. Διότι πρέπει να έχουν υπόψη ότι από τους καλούς και ενάρετους άρχοντες εξαρτάται όχι μόνο η υλική ευημερία και ευτυχία των αρχομένων και του Έθνους ολόκληρο, αλλά και η ηθική πρόοδος αυτών. Η ψήφος εκάστου των αρχομένων έχει μεγάλη αξία και απαιτείται μεγάλη προσοχή στη χρησιμοποίηση της.
Οι φαινομενικά απλές αυτές προτάσεις έχουν θεμελιώδη και διαχρονική αξία, για τη συγκρότηση, διαμόρφωση και λειτουργία μιας πολιτείας.
ΓΙΑΝΝΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ