Στοὺ χουργιὸ παλιότιρα ἀπ’ εἶχαν κουπάδγια γίδγια, πρόβατα ἢ γιλάδγια μνιὰ τρανὴ φρουντίδα ἦταν κι τ’ἁλάτζμα. Ἔπριπι τοὺ δίχους ἄλλου τὰ πρόβατα, τὰ γίδγια, τὰ γιλάδγια κι τὰ μπλάργια νὰ τὰ δώσν νὰ φᾶν κι ἅλας. Αὐτόϊας τὄπιρναν κάτ’ ἀπ’ ‘νΤούζλα, ἀπ’ ‘νΚατιρίν’. Τὄφιρναν φουρτουμένου σὶ σακκιὰ μὶ τὰ μπλάργια. Ὅμους τὄπιρναν σὶ τρανὰ ζγκρουβάλια ἢ πλᾶκις, ὅπους ἔβγηνι ἰκεῖ στς ἁλυκές. Ἀφοῦ τὄφιρναν στοὺ χουργιὸ ὕστιρα ἤθιλνι κι ἄλλ’ δλειὰ γιὰ νὰ φτάσ’ νὰ τοὺ φᾶν τὰ σφαχτά. Τὄβαναν σὶ σκαφίδγια ἀπ’ ζύμουναν τὰ ψουμνιὰ κι ἰκεῖ μέσα τὄσπαζαν. Ἔπιρναν κάτ’ τρανὲς γκουργκουλόπιτρις πὄβγηναν κατ’ στ’Τρανὴ τν Κουμμέν’ τ’ Ράχ’ κι μιτιαὐτὲς λιάντζαν τὰ ζγκρουβάλια.
Ὕστιρα τὄπιρναν σὶ τρουβάδγια κι τοὺ πάηναν ὅπ’ εἶχαν τὰ κουπάδγια τς, ἰδίους γιὰ τοὺ γάλα κι γιὰ τοὺ πάχους. Εἶχαν πουλλὲς πλᾶκις στοὺν τόπου π’τοὺν ἴλιγαν κι ἁλαταριὰ κι ἔρχναν τ’ἅλας ἀπάν’ στς πλᾶκις. Ἅμα τοὺ κουπάδ’ καταλάβισκνι, ὅτ’ ἡ τζιουμπάνους πααίν’ νὰ ρίξ’ ἅλας, ἀποὺ μακριὰ πχιαλοῦσι ὅλου σὰν παλαβό. Πχοιὸ κι πχοιὸ νὰ προυτουπρουλάβ’ τ’ἅλας.
Τοὺν Σιπτέμβριου τ’1999 ἦμαν κι γὼ στοὺ χουργιὸ κι ἕνα προυΐ πῆγα μὶ τοὺν ἀξάδιρφουμ’ τοὺν παπαΘανάησ’ στ’ Ξινουβασιλάκ’ τ’ στρούγγα, Θιὸς σχουρέστουν. Τν εἶχι ἀπάν’ στὰ Μπατζιλίκια, στοὺν ἅγιουΣουτήρου. Ἅμα ἔσουσι τἄρμιγμα, εἶχα κάτσ’ κάτ’ ἀπ’ τοὺ Τσιαρδάκ’ σν ἀμπουριὰ κι εἶχα ἀρμεξ’ κι γὼ λίγου ἰκείν’ τ’φουρά, ἔφυγι ἕνας τζιουμπάνους κα’ τς Πέτρις νὰ ρίξ’ ἅλας ἀπάν’ στς πλᾶκις. Τοὺν πῆραν ὅμους χαμπάρ’ τὰ γίδγια ἀ κι πχιάλτσαν σὰν παλαβὰ ὅλα, γιὰ νὰ φᾶν’ ἅλας. Ὕστιρα τραβοῦσαν ὅλα νὰ ντιρλικώσν κι νιρό. Τράβηξα κι φουτουγραφίις καλὲς ἰτότι.
Ἦταν ἕνα ὄμουρφου γιγουνός!
Ἕνα κουπάδ’ γίδγια νὰ πχιαλάη κα’ ‘νἁλαταριά!
Κι νὰ σνάζουντι τὰ τρανὰ τὰ κουδούνια κι τὰ κυπριὰ
ἀπ’ τὰ γκισέμνια κι ἀπ’ τὰ τραϊὰ
ἀ κι νὰ λαλοῦν σὰ μουσικὴ!!!
Σὶ θαραπαύ’ ‘μψυχήσ’!
Ἀφοῦ εἶχι σώσ’ τ’ἅλας κι αὐτὰ κάθουνταν πόσ’ ὥρα
κι ἄγλυφαν μόνου τς πλᾶκις χουρὶς νἄχν ἅλας.
Μόνου π’ἁρμύρζαν.
Τὶ νουὴ ἔχν τὰ βλουημένα! Κι ἂς τὰ λέμι γκαβά…
Ἀ ρα, θαυμαζμὸς τρανός!
παπαδγιὰἈφρουδίτ’
κι ἡ γιός τς ἡ ἀρ.νι.μα.
2.1.2020 Ἀρχίντσι κι αὐτὸ νὰ μᾶς λιγουστεύ’!
