Τῇ ἁγίᾳ καὶ μεγάλῃ Παρασκευῇ, τὰ ἅγια καὶ σωτήρια καὶ φρικτὰ Πάθη τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐπιτελοῦμεν, τοὺς ἐμπτυσμούς, τὰ ῥαπίσματα, τὰ κολαφίσματα, τὰς ὕβρεις, τοὺς γέλωτας, τὴν πορφυρᾶν χλαίναν, τὸν κάλαμον, τὸν σπόγγον, τὸ ὄξος, τοὺς ἥλους, τὴν λόγχην, καὶ πρὸ πάντων, τὸν σταυρόν, καὶ τὸν θάνατον, ἃ δι’ ἡμᾶς ἑκὼν κατεδέξατο, ἔτι δὲ καὶ τὴν τοῦ εὐγνώμονος Λῃστοῦ, τοῦ συσταυρωθέντος αὐτῷ, σωτήριον ἐν τῷ Σταυρῷ ὁμολογίαν.
Σήμερα η εκκλησία μας καλεί να γιορτάσουμε, όλα όσα έπαθε ο Χριστός. Ίσως δεν μπορούμε να συλλάβουμε την Μεγάλη Παρασκευή, τι ακριβώς τιμούμε, όλα εκείνα τα άτιμα. Αυτά που είναι ευτελή, που προσβάλλουν βάναυσα κάθε άνθρωπο. Όμως παίρνουν σάρκα και οστά, γίνονται ένδοξα και καυχήματα της εκκλησίας, επειδή τα υπέμεινε ο Νυμφίος της, στο Σώμα του Χριστού όλα αλλάζουν μεταμορφώνονται. Είναι τα στοιχεία του έρωτος, η σημαία του βασιλέως, η ψεύτικη κάλαμος, το νέο σκήπτρο της βασιλείας, το ακάνθινο στεφάνι, το στέμμα του βασιλέως, το ξύδι, το θεραπευτικό λάδι, που ιάνει τις πληγές.
Σε ξενίζουν επειδή σου αποκαλύπτουν την ακέραιη, καθολική και γνήσια αγάπη του Χριστού. Το σ’ αγαπώ του Χριστού φτιάχνει την κόλαση σου σε παράδεισο. Την ντροπή σου σε δόξα, τον θάνατο σε Ανάσταση. Ανεβαίνοντας αυτός στον σταυρό κι όχι ανεβάζοντας εσένα.
Το θέμα είναι ότι όταν αγαπάς, έχεις την δύναμη, να κουρελιαστείς, να γίνεις χώμα, να πεθάνεις εσύ για να ζήσει ο άλλος. Αυτό που μας ξενίζει στον Σταυρό του Χριστού, είναι η προσβολή της ανέραστης ζωής μας, η έξοδος από μια επιπόλαια τυπική σχέση, σε πιο βαθιά ουσιαστική συνύπαρξη, σε μια καταπληκτική κατανόηση. Σε μια θυσιαστική διακονία του άλλου. Σήμερα ο Χριστός μας λέει, πεθαίνω εγώ για να ζήσετε εσείς, παίρνω την κόλαση σας και την κάνω παράδεισο, την ασχήμια και την κάνω ομορφιά, τον θάνατο ζωή.
Αυτό που φοβάσαι είναι να παραδοθείς ολοκληρωτικά στην πιο καθάρια, ακεραία και δυνατή αγάπη του Χριστού, να νιώσεις άξιος όχι από τις αρετές σου, αλλά από την αξία που σου δίνει Εκείνος, πεθαίνοντας για σένα.
Η δύναμη του Χριστού στον σταυρό ήταν ότι αν και αδύναμος, παρέμενε δυνατός και κυρίαρχος της ζωής. Απάντησε στις προκλήσεις με την σιωπή Του. Ήθελαν θαύμα για να πιστέψουν και εκείνος το έκανε, βάζοντας τον ληστή στον Παράδεισο. Και βλέπεις ο ληστής γνώρισε τον Θεό μέσα στην αδυναμία, πίστεψε στην Θεότητα του, και έγινε, ότι και τα ευτελή που γιορτάζουμε σήμερα, ο άγιος ληστής του σταυρού……
Τρυφωνόπουλος Γεώργιος
Θεολόγος
