Αν με αγαπάει ο άνδρας μου, στην τύχη το ‘χω χάρη, αν με αγαπάει κι άλλος κανείς, το ‘χω κρυφό καμάρι.
Ελληνική Παροιμία
Ας έτον κι ας εγίνουτον η γη όλεν παρχάρ’ ι, εγώ ας έμν’ ο σαγαπής και ‘συ το δειλινάρ’ ιμ’.
Ας σ’ άστρα ο Εξίαστρον και ο Αβιδιανόν ι, θαρρείς και ν εκατέγραψαν τη φανίαν τ’ εσόν ι.
Ας σ’ όλια είσαι έμορφος , ας σ’ άνθια και ας’ άστρα, αγγελικοπερίστερο μ’, είδα ‘σεν κι επιάστα.
Ας σ’ομματί σ’ το τέρεμαν λιγούνταν παλικάρια, σκίουνταν τα κάρδοπα τουν, τσακούνταν τα λιθάρια,
Ας ση μάναν ‘κ’ εγέλασα, ας σον κύρην ‘κι εχάρα, και με τ’ εσέν ασχώριατον , άμον κερίν εκάγα.
Ας ση σεβτά σ’ εγένουμνε τη κοσμί γεσιρόπον, αποπλυμόπον να κουρτώ και τρώγω μαλεζόπον.
Ας ση σεβτάν ερρώστεσες κ’ εκόπες ας σην υίαν, ‘ς σα ψήα σ’ ‘κ’ εγιαράεψεν, πουλι μ’, τα γουϊμετλία.
Ας ση σεβτάς το άψιμον η κάρδια μ’ πάντα καίει, ατό εμέναν θα μανίζ’ κ’ εσέν θα λουστουρεύει.
Ας σην εγάπ’ επέταξες κι ας σην σεβτάν εχάθες, τ’ αγγέλτς πα επαλάλωσες και τοι διαβόλ’τς εμάντσες.
Ας σην σεβτά σ’ ετσάλεψα ‘ς σο κάρδοπο μ’ φωτίαν, μανάχος έψα τ’ άψιμον , μανάχος ενεβζήα.
