Ανέβηκες σε φτερούγες κι αγνάντεψες το μεγάλο αχανές παραμύθι της προηγούμενης νύχτας, γλυκαίνοντας τον εφιάλτη σου ….
Στο ιδρωμένο μέτωπο γυάλισε πρώτη αχτίνα, σαν ρυτίδα αμαρτίας, χαμένου ονείρου ….
Ταλάντευση οργισμένης ανάσας, γι’ αυτό που δεν γνωρίζεις και σε τρομάζει, γι’ αυτό που περιμένεις και αγρυπνάς.
Δεν ειν’ το δίκαιο πως όλα σου ανήκουν και η γνώση σαν φοβέρα, δεν θάναι δικιά σου ποτέ ….
Κοχλάζει στο κορμί σου μιας αγωνίας κόλαση, μοιράζει στα χείλη στυφό το χαμόγελο, καλπάζει στην καρδιά γκρίζος χτύπος, γι’ έναν κόσμο π’ ομόρφηνε σ’ ένα ποτήρι αλκοόλ, ένα φαρμάκι ….
Μάτωσε το πρωινό κι όλα άλλαξαν. Χάραξαν οι ουρανοί, στάλαξε η φύση. Κόσμος γεννήθηκε, βουή και ελαφράδα. Σου δίνεται χρώμα να βάψεις, να παίξεις, γεύση να γευτείς, ανάσα απ’ άνεμο. Ένας καινούργιος εαυτός σου δίνεται λιογέννητος, να τον φορέσεις όλο καμάρι, για να πιστέψεις, ν’ αρκεστείς, να πάψεις να σκορπιέσαι ….
Χάρη σου δόθηκε ν’ αγαπήσεις εσένα, να ζήσεις, να νικήσεις. Χάρη σου δόθηκε να νικήσεις ….
Η μέρα πια ξεχύθηκε και αγωνίζεται να σε βρει. Μα εσύ αγνοείσαι ….
Από τη συλλογή των ποιημάτων «ΑΙΣΘΗΣΗ ΜΕ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ» της Σίσσυ-Βασιλείας Ραμπίδου. Γράφτηκε τον Δεκέμβριο 1999.
