Πρόσφυγες και γηγενείς σε κοινό αδελφικό αγώνα, για την Πατρίδα και τα Καϊλάρια 1930
Είναι αλήθεια φίλες και φίλοι πως, το προσφυγικό στοιχείο και ειδικότερα, θα λέγαμε, το Ποντιακό, τόσο από τη φύση ταμ, όσο και από τις ανάγκες επιβίωσης της οικογένειας, κυρίως των ορεινών περιοχών, ήταν αναγκασμένο να εργάζεται σε διάφορες πόλεις της επικράτειας ή και εκτός αυτής, όπως, η φιλική Ρωσία των Τσάρων, όπου διατηρούσαν και καταστήματα, και επειδή η επιτυχία όλων αυτών έχουν κοινό παρονομαστή , τον παράγοντα Άνθρωπο, γρήγορα δημιουργούσαν, με τον τρόπο τους φιλίες. Κάτι που παγιώθηκε και καταγράφηκε στον εσωτερικό τους κόσμο. Έτσι, ή κάπως έτσι, φίλες και φίλοι, ο καλός μας θείος, Γεώργιος Κυρ. Καζαντζής, πρόσφυγας , από τα Δέσμενα Τραπεζούντας το 1924, πολύ γρήγορα συνδέθηκε φιλικά και με τους γηγενείς Βλατσιώτες, των Καϊλαρίων, σε σημείο που, τα καρδιοχτυπήματα της νιότης και της λεβεντιάς του άρχισαν να κτυπούν πιο έντονα, σημείο αναφοράς και της αγαπημένης του Βλατσιώτισσας, Ευρυδίκης Μηνά, που σύντομα τον χάρισε τον πρωτότοκο γιο τους, Κώστα.
Στη φώτο μας 1930 και προφανώς, κάποιας Εορτάσιμης ημέρας, δύο υπέροχα ζευγάρια και εκλεκτά μέλη της κοινωνίας μας , δύο Ιππότες της εποχής, στο στούντιο ‘ΦΩΤΟ ΡΟΔΑΚΗ’, σε αναμνηστική φωτογραφία.
Καθήμενες, από αριστερά: Η Ευρυδίκη Μηνά-Καζαντζή και η Δέσποινα Βαβούρα, με την πατροπαράδοτη Βλατσιώτικη ενδυμασία. Όρθιοι, από αριστερά: Ο Γεώργιος Κυρ. Καζαντζής – εμπορικές δραστηριότητες και ο Νικόλαος Βαβούρας -επιχειρηματίας (κτήριο Τσουμή, κεντρική πλατεία).
