Συγγενική ομήγυρης προσφύγων του Πόντου, 1ης και 2ης γενιάς, στην λουλουδιασμένη Μαγιάτικη αυλή του Κάτογλη, “το γλυκίν κελάγδεμαν τη κεμεντζές και τα γεραλία (πληγωμένα ή αρρωστιάρικα λόγω των γεγονότων.) τραγούδια τη κεμεντζετζή (λυράρης ”, τους ζωντάνεψαν τη μνήμη των παιδικών τους ονειροπόλων χρόνων στις αξέχαστες πατρογονικές εστίες. Στη φώτο μας, από αριστερά: Ο οικοδεσπότης, Ελευθεριάδης Παναγιώτης- Κάτογλης = ο τόπος καταγωγής του στον Πόντο, η Χιονίδου Ανθούλα, ο γνωστός μας-άγνωστος Χ; , η Χιονίδου Δέσποινα (στην ποντιακή, Ποινή)- από Κομνηνά (Ούτσανα), ο χρυσοχέρης λυράρης και τραγουδάνος, Καραμανλίδης Στάθης-από τα Κομνηνά, ο Ελευθεριάδης Γιάννης (Τσιλιγκέρτς) και ο γείτονας και καλός φίλος απ’ τα παλιά, Χαραλαμπίδης Κώστας, από τους πρώτους ιδιοκτήτες αυτοκινητιστές και γνωστός για τις πετυχημένες του ατάκες για.. υπερβολές τύπου.. κυνηγών των συναδέλφων του και όχι μόνο .