Τα τρία όμορφα αυτά κορίτσια, της φώτο μας, Παυλίνα, Αλέγκρο και Χριστίνα, ήταν Εβραίες στην καταγωγή και κατοικούσαν στη Θεσσαλονίκη μέχρι το 1941, όπως και πολλοί άλλοι συμπατριώτες τους.
Τις αδελφές αυτές, είχε τη χαρά να τις γνωρίσει στη Θεσσαλονίκη, όπου ταξίδευε συχνά, ο συμπατριώτης μας έμπορος, Παληός Μιχάλης.
Όπως γνωρίζουν οι παλιοί και προφανώς να το διάβασαν και οι νέοι, πως, οι Γερμανοί έτρεφαν ένα φοβερό μίσος κατά των Εβραίων και η ζωή των κοριτσιών, όπως και κάθε Εβραίου, κινδύνευε ανά πάση στιγμή.
Για να σώσει τις ζωές αυτών τω κοριτσιών, με κίνδυνο πάντα της δικής του ζωής και προφανώς και της οικογένειάς του, ο μπαρμπαμιχάλης Παληός τα πήρε από τη Θεσσαλονίκη και τα φιλοξένησε, πάνω από ένα χρόνο στην Πτολεμαϊδα και τη Βλάστη, όπου δεν υπήρχε ο κίνδυνος για το λόγο αυτό, δεδομένου ότι, στην περιοχή μας δεν υπήρχαν Εβραίοι, αλλά, ούτε και είχαν παρθεί κάποια μέτρα από τις κατοχικές δυνάμεις.
Τέλος 1942 με αρχές 1943, τα κορίτσια επέστρεψαν στην Θεσσαλονίκη.
Μετά την αποχώρηση των Γερμανών, ο μπαρμπαμιχάλης ανεζήτησε τα κορίτσια του, όπως συνήθισε να τα αποκαλεί, αλλά, μάταια.. δεν τα βρήκε, ούτε και κατόρθωσε να μάθει για την τύχη τους.
Το ίδιο συνέχισε να κάνει και ο γιος του, Γιάννης Παληός, αλλά και ο εγγονός του, Παληός Μιχάλης (Λάκης, που μας έδωσε την φωτογραφία) μέχρι σήμερα, με το ίδιο αρνητικό αποτέλεσμα
Ποιος ξέρει, προφανώς, λέμε προφανώς να συνελήφθηκαν από τους Γερμανούς και να είχαν την τύχη των χιλιάδων συμπατριωτών τους (Εβραίων) στα γνωστά απάνθρωπα κρεματόρια του στρατοπέδου συγκέντρωσης του ΑΟΥΣΒΙΤΣ, ή και άλλων, που χρησιμοποιούσαν οι Ναζοί για τη γενοκτονία των Εβραίων..
