‘- Για να δούμε, τι θα δούμε;
– Τι λες, Χάμπο;
– Λέω, Γιάννε, πως θα δείξει προς τα πού θα πάει το καράβι…
– Άαα, για το μέλλον μας αναρωτιέσαι.
– Εεεε ναι, Γιάννε, θα τερούμε και θα ελέπουμε!
– Γενικά, σε βλέπω ψύχραιμο, Χάμπο!
– Τι να κάνω, Γιάννε; Να βγω στους δρόμους και νά αλαλάζω; Ε, όχι κι έτσι! Άρα, κρατώ την ψυχραιμία μου και έχω, όπως λεν οι οι αναλυτές, μία συγκρατημένη αισιοδοξία.
– Σα να λες, “ομίχλη το τοπίο”. Έτσι μ’ ακούγεται εμένα, Χάμπο.
– Καθόλου, Γιάννε. Απλά, όσο μεγαλώνω, καταλαβαίνω πως ο φανατισμός, οι ακλόνητες ιδέες…
– Ο δογματισμός,με άλλα λόγια…
– Μπράβο, Γιάννε. Καθόλου δε χρειάζεται ο δογματισμός. Το έχουμε ξαναπεί άλλωστε. Όλα τριγύρω αλλάζουνε. Παλιά, νέος ακόμα, πίστευα, άσπρο – μαύρο, καλό – κακό, σωστό – λάθος, προτερήματα – ελαττώματα…για μένα το γκρι δεν υπήρχε!
– Και τώρα; Τώρα τι πιστεύεις, Χάμπο;
– Πετράκη…δύο τσίπουρα άνευ και με περιποιημένο μεζέ σε παρακαλώ!
– Άναψε η συζήτηση, Χάμπο;
– Έεε, με το Γιάννε, Πετράκη, η συζήτηση έχει πάντα ζωηρό ενδιαφέρον!
– Λοιπόν, Χάμπο;
– Λοιπόν, Γιάννε, τώρα καταλαβαίνω αυτό που το είπε και ο Τσώρτσιλ, πως: “Υπάρχουν πλεονεκτήματα που με ενοχλούν και μειονεκτήματα που θαυμάζω”.
– Δηλαδή, παλιά, Χάμπο, για σένα όλα τα πλεονεκτήματα ήταν για θαυμασμό και όλα τα μειονεκτήματα ενοχλητικά, έτσι;
– Ακριβώς, Γιάννε. Ακριβώς.
– Όμως σήμερα, στα εξήντα πέντε μου, καταλαβαίνω, πως όπως είπε και ο Τσώρτσιλ….τι σπουδαίο μυαλό, ε Γιάννε;
– Για πέατο, τι άλλο είπεν ο Τσώρτσιλ, Χάμπο;
– Ο Τσώρτσιλ έλεεν, πως: “Ο καπιταλισμός έχει ένα μόνιμο ελάττωμα, την άνιση κατανομή του πλούτου, ενώ ο σοσιαλισμός έχει ένα σταθερό πλεονέκτημα, την ίση κατανομή της φτώχειας”!
– Σοφιστής έγινες, Χάμπο;
– Όχι, Γιάννε. Αέτς εν η ζωή. Είναι αλήθεια αυτό! Το κόλπο είναι λοιπόν, ότι τόσο ο σοσιαλισμός όσο και ο καπιταλισμός, έχουν πλεονεκτήματα που απεχθάνομαι και μειονεκτήματα που θαυμάζω…
– Άρα;
– Άρα, χρειάζεται μια άλλη λύση. Μία λύση που να απευθύνεται κυρίως στα νέα παιδιά. Και αφού θα απευθύνεται στους νέους, η λύση αυτή οφείλει να είν’ πιο μοντέρνα βρε αδερφέ.
– Και εμάς δε θα μας έβλαπτε μια πιο μοντέρνα λύση, ε Χάμπο;
– Τα τσίπουρα…και μεζές…Στην υγεία σας…
– Στην υγειά σου Γιάννε.
– Στην υγειά σου Χάμπο. Ξέρεις κάτι, Χάμπο. Μπορεί να πίνουμε τσίπουρο, αλλά το μυστικό είναι, όσο περνούν τα χρόνια,το μυαλό μας και οι σκέψεις μας να βελτιώνονται, σαν το παλιό καλό κρασί!