Ο παλιός ελληνικός κινηματογράφος αποτελούσε από την πρώτη παρουσία του μέχρι και σήμερα σημείο κομβικό για τον Έλληνα. Από τα πρώτα χρόνια που αποτελούσε την διασκέδαση των Ελλήνων και την «κάθαρσή» τους, μέχρι σήμερα που σηματοδοτεί ακόμα τα σαββατόβραδά μας και μας μαζεύει στα σπίτια για «ελληνική ταινία».
Από την άλλη, ζούμε σε καιρούς δύσκολους. Σε μέρες που είναι σκοτεινές και μελαγχολικές. Οι κακές ειδήσεις μονοπωλούν και ψάχνουμε αφορμή για να χαμογελάμε.
Αυτές οι σκέψεις υπήρχαν καιρό στο μυαλό όλων μας μέσα στην θεατρική ομάδα ΔΗΘΕΝ. Παίζαμε με τις ατάκες του ελληνικού κινηματογράφου. Αυτοσχεδιάζαμε, χτίζαμε καινούριους ήρωες, νέα σενάρια. Και μια μέρα το αποφασίσαμε. Τότε συναντηθήκαμε και με τους ΟΛΙΓΟΝ ΤΙ. Που σκέφτονταν με τον ίδιο τρόπο για το ίδιο θέμα. Και είπαμε: γιατί όχι;
Κι έτσι γίναμε ένα. Για δεύτερη φορά μετά την πρώτη μας συνεργασία στην περσινή οπερέτα «Θέλει διαρκώς η καρδιά να γλεντά», αυτή την φορά ενωθήκαμε για τα καλά. Δυο ομάδες που έγιναν πια μία και λειτουργούν «μαζί».
Κι έτσι το ΣΙΝΕΜΑ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ είναι έτοιμο να ανοίξει τις πόρτες του στο κοινό της Πτολεμαΐδας και να ταξιδέψει τον κόσμο εκεί που έχει ανάγκη: στο χαμόγελο, την χαρά και την ομορφιά των ασπρόμαυρων –αλλά και έγχρωμων-ελληνικών ταινιών. Στις ατάκες του Ζήκου, του Πολυκράτη, της Ασημίνας και της Ξένης. Στις μουσικές του Πλέσσα, στους χορούς και τα τραγούδια που ακόμα τραγουδάμε καμιά φορά. Στον κόσμο του παλιού ελληνικού κινηματογράφου. Καλώς να ορίσετε.
