Για μένα η Παγκόσμια μέρα κατα του παιδικού Καρκίνου είναι αυτές οι δυο φωτογραφίες.
Είναι η μικρούλα Τζοβάννα που μου έκλεψε την καρδιά, είναι το φωτεινό παιδί της Γιούλη.
Είναι η μικρούλα Τζοβάννα που μου έκλεψε την καρδιά, είναι το φωτεινό παιδί της Γιούλη.
Δυο φωτογραφίες για όλα τα γενναία παιδιά που παλεύουν, αλλά και για τους γονείς τους, που δυστυχώς χωρίζονται σε δυο κατηγορίες.
Είναι οι ΓΟΝΕΙΣ, εκείνοι οι σπουδαίοι, που δεν έχουν να αφηγηθούν νίκες, αλλά έχουν επιλέξει εκείνο το μαχαίρι στην καρδιά τους,να το στριφογυρίζουν οι ΙΔΙΟΙ στην πληγή, γιατί συνεχίζουν να ασχολούνται με αυτό το ξεδιάντροπο θηρίο που τους πήρε το παιδί τους! Συνεχίζουν να προσφέρουν εκεί που οι ίδιοι δεν «πήραν»
Όπως η Πόπη η μαμά του Ανδρόνικου, είναι η Κατερίνα και Ζωή!
Είναι όμως και οι άλλοι οι πιο σπουδαίοι, όχι γιατί νίκησαν , αλλά γιατί επέλεξαν να μην ξεχάσουν, να μην ξορκίσουν το κακό, να μην κρύψουν τους ήρωες τους!
Είναι οι γονείς που πέρασαν την χιονοθύελλα , αλλά συνεχίζουν να ανηφορίζουν μέσα στο χιόνι, του συστήματος, των νοσοκομείων , των προβλημάτων, συνεχίζουν να μάχονται για τα παιδιά, ΟΧΙ για τα δικά τους παιδιά αλλά για τα παιδιά των άλλων .
Τα παιδιά εκείνων,
που περιμένουν να μπει το Hickman , που είναι έξω από την πόρτα ενός χειρουργείου ή περιμένουν να χτυπήσει το τηλέφωνο και να ακούσουν «βρέθηκε συμβατός δότης»
Είναι η Γιούλη , η Μένια και ο Γιάννης, που ξέρουν πως είναι πολλά αυτά που πρέπει να αλλάξουν και επιλέγουν να συνεχίζουν να πολεμάνε , παρόλο που αυτοί νίκησαν!
Είναι εκεί γιατί ξέρουν πως οι γονείς που αγωνίζονται αυτή τη στιγμή δεν μπορούν να κάνουν τίποτα άλλο παρά μόνο να είναι δίπλα στο παιδί τους.
Σας αγαπώ όλους είστε παράδειγμα.
Και αν εσύ που διάβασες αυτό το κείμενο , ένιωσες μια συστολή και σκέφτηκες
-Δόξα τω Θεώ το παιδί μου είναι καλά, εγώ είμαι καλά!
Αν θέλεις να δηλώσεις έμπρακτα αυτήν την ευγνωμοσύνη σου
🎗Δώσε αίμα και αιμοπετάλια , οι ανάγκες είναι μεγάλες
🎗Γίνε δότης μυελού των οστών, πρέπει να γίνουμε 200000
🎗άλλαξε το βλέμμα σου όταν βλέπεις ένα παιδάκι χωρίς μαλλιά ,δεν θέλει τον οίκτο σου, το χαμόγελο σου θέλει.
🎗δίδαξε στο παιδί σου να σέβεται τη μάχη που δίνει ένας άνθρωπος
Είναι οι ΓΟΝΕΙΣ, εκείνοι οι σπουδαίοι, που δεν έχουν να αφηγηθούν νίκες, αλλά έχουν επιλέξει εκείνο το μαχαίρι στην καρδιά τους,να το στριφογυρίζουν οι ΙΔΙΟΙ στην πληγή, γιατί συνεχίζουν να ασχολούνται με αυτό το ξεδιάντροπο θηρίο που τους πήρε το παιδί τους! Συνεχίζουν να προσφέρουν εκεί που οι ίδιοι δεν «πήραν»
Όπως η Πόπη η μαμά του Ανδρόνικου, είναι η Κατερίνα και Ζωή!
Είναι όμως και οι άλλοι οι πιο σπουδαίοι, όχι γιατί νίκησαν , αλλά γιατί επέλεξαν να μην ξεχάσουν, να μην ξορκίσουν το κακό, να μην κρύψουν τους ήρωες τους!
Είναι οι γονείς που πέρασαν την χιονοθύελλα , αλλά συνεχίζουν να ανηφορίζουν μέσα στο χιόνι, του συστήματος, των νοσοκομείων , των προβλημάτων, συνεχίζουν να μάχονται για τα παιδιά, ΟΧΙ για τα δικά τους παιδιά αλλά για τα παιδιά των άλλων .
Τα παιδιά εκείνων,
που περιμένουν να μπει το Hickman , που είναι έξω από την πόρτα ενός χειρουργείου ή περιμένουν να χτυπήσει το τηλέφωνο και να ακούσουν «βρέθηκε συμβατός δότης»
Είναι η Γιούλη , η Μένια και ο Γιάννης, που ξέρουν πως είναι πολλά αυτά που πρέπει να αλλάξουν και επιλέγουν να συνεχίζουν να πολεμάνε , παρόλο που αυτοί νίκησαν!
Είναι εκεί γιατί ξέρουν πως οι γονείς που αγωνίζονται αυτή τη στιγμή δεν μπορούν να κάνουν τίποτα άλλο παρά μόνο να είναι δίπλα στο παιδί τους.
Σας αγαπώ όλους είστε παράδειγμα.
Και αν εσύ που διάβασες αυτό το κείμενο , ένιωσες μια συστολή και σκέφτηκες
-Δόξα τω Θεώ το παιδί μου είναι καλά, εγώ είμαι καλά!
Αν θέλεις να δηλώσεις έμπρακτα αυτήν την ευγνωμοσύνη σου
🎗Δώσε αίμα και αιμοπετάλια , οι ανάγκες είναι μεγάλες
🎗Γίνε δότης μυελού των οστών, πρέπει να γίνουμε 200000
🎗άλλαξε το βλέμμα σου όταν βλέπεις ένα παιδάκι χωρίς μαλλιά ,δεν θέλει τον οίκτο σου, το χαμόγελο σου θέλει.
🎗δίδαξε στο παιδί σου να σέβεται τη μάχη που δίνει ένας άνθρωπος
Πίστη Κρυσταλλίδου
