Όσκαρ 2017 και τα μυαλά στα φεστιβάλ! – Γράφει ο Φάνης Τοψαχαλίδης

Λίγες μέρες πριν την Πρεμιέρα της Τσατάλας στην Ελλάδα. Στο σινεμά Αλκυονίς στα πλαίσια του 6ου Φεστιβάλ Ψηφιακού Κινηματογράφου Αθήνας. Κυριακή 5 Φεβρουαρίου 2017. Ώρα 10 μμ. Από εβδομάδα θα έχουμε και περισσότερο υλικό από το φεστιβάλ αφού αναμένεται να το ζήσουμε από κοντά. Με την ευκαιρία της προβολής θα ήθελα να γράψω δυο λόγια για την ταινία αυτή.

Περί Τσατάλας.

Τσάταλα δεν είναι μια ιστορία αλλά μια διαδρομή ενός ανθρώπου που έχει περάσει την κόκκινη γραμμή του. Το “νεύρο” απουσιάζει διότι παρακολουθούμε, την πορεία μετά το ξέσπασμα, που το ακολουθεί μια ώριμη επιλογή. Είναι η πορεία του κεραυνού που αφού έχει χτυπήσει τον αλεξικέραυνο διαχέεται στα βάθη της γης αποφορτίζοντας την ενέργεια του. Είναι μια ταινία που το σινεμά εξυπηρετεί την διαδρομή της και όχι αυτή το σινεμά. Με δυο λόγια πατάει πάνω σε μια κλασική κινηματογραφική αφήγηση, αφού δεν χρειάζονται πειραματισμοί, νέες φόρμες κ.α. για αυτό που θέλει να μεταδώσει στον θεατή. Η φωτογραφία της είναι προσεγμένη αλλά δεν έχει τα κομφόρ που βλέπουμε σε πιο μεγάλες παραγωγές με τις πανάκριβες κάμερες και τις πολλαπλές επιλογές φακών, πανάκριβα φωτιστικά κτλ. Εκεί είναι που η ταινία ασπάζεται τον Ιταλικό νεορεαλισμό και δεν φοβάται την εικαστική και τεχνολογική υπεροχή άλλων παραγωγών. Με την Τσάταλα έκλεισα τους ανοιχτούς λογαριασμούς που είχα με το “σύστημα” και την κατά μέτωπο σύγκρουση μαζί του (καθαρά σε κινηματογραφικούς όρους διότι στην πραγματική ζωή…μόνο λόγια). Ξεκινώντας με το Μήλο του Σαμαρείτη 2013 (μετανάστευση, ρατσισμός κ.α) και το Σχέση Κατά 2014 (πλειστηριασμοί, αυτοδικία κ.α). Να ευχαριστήσω όλα τα παιδιά που βοήθησαν στην δημιουργία της ταινίας αλλά και γενικά όλους όσους έχω συνεργαστεί μέσα σε αυτή την κινηματογραφική διαδρομή. Ο σωστός δρόμος είναι ο ανήφορος γράφει ο Ν.Καζαντζάκης…Μια ανηφόρα που στην Ελλάδα του σήμερα την ανεβαίνουμε με σκυμμένο το κεφάλι, πάραυτα αν έχουμε μια Τσατάλα στην τσέπη ίσως βρεθεί η δύναμη να την τεντώσουμε κάποια στιγμή… Κλείνοντας να πω για να μην παρεξηγηθώ ότι η ταινία βασίζεται πάνω στην δύναμη του συμβολισμού. Χαιρετισμούς, Φάνης.

σελίδα της ταινίας στο Facebook

Θα ήθελα να σας παρουσιάσω μια ταινία που ξεχώρισα από την φετινή κούρσα τον όσκαρ! Είναι το Μoonlight. Σας παραθέτω ένα απόσπασμα από την κριτική της ταινίας μέσα από ένα πολύ δυνατό κινηματογραφικό site (www.cinedogs.gr). Αξίζει να το καρφιτσώσετε στον σελιδοδείκτη του browser σας!

“Γιατί ο Μπάρι Τζένκινς έχει φτιάξει ένα έργο πάνω στο «who is you?», πάνω στο τι είσαι, τι θέλεις να είσαι, από τι κινδυνεύεις να μην είσαι αυτό που θέλεις να είσαι και αφήνει και μια μόλις χαρμόσυνη λύπη, πιο επίκαιρη, πιο ζεματιστή, πιο χρειαζούμενη, πως ίσως αν προσπαθήσεις, αν είσαι τυχερός, αν είσαι καλός, μπορεί μια ικμάδα της ελπίδας σου να αναπνεύσει πάνω σου. Τα πάντα είναι εντυπωσιακά εδώ, μόνο που συμβαίνουν μερικούς χτύπους πιο κάτω από κει που έχεις συνηθίσει, χρειάζεται λίγη παραπάνω έγνοια (έχει μείνει;) για τον Άνθρωπο, πέρα από διαιρέσεις, υποδιαιρέσεις και κακοήθεια, για να την συναντήσεις.”

πηγή: www.cinedogs.gr

Εδώ οι βασικές υποψηφιότητες για τα φετινά όσκαρ:

Καλύτερη Ταινία

Arrival Fences

Hacksaw Ridge

Hell or High Water Hidden

Figures

La La Land

Lion

Manchester by the Sea

Moonlight

Καλύτερης σκηνοθεσίας