“Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα…”
Αυτοί οι στίχοι του Ανδρέα Πανταζή μου έρχονται στο μυαλό κάθε φορά που ακούω ή διαβάζω πως ένα σημαντικό ποσοστό των συμπολιτών μας ίσως να μην προσέλθει στις κάλπες στις 9 Ιουνίου για να ψηφίσει εκείνους που θα μας εκπροσωπούν τα επόμενα πέντε χρόνια στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο.
Δεν είναι κάτι που το σκέφτομαι μόνο σήμερα επειδή είμαι υποψήφια ευρωβουλευτής με το ΠΑΣΟΚ- Κίνημα Αλλαγής αλλά είναι ένα θέμα που με απασχολεί πάντα από τότε που απέκτησα το δικαίωμα να ψηφίζω και ν’ αποφασίζω μέσα από την ψήφο μου για το πώς θα διαμορφωθεί το μέλλον μου.
Ναι, έχω πικραθεί και θυμώσει πολλές φορές από τις επιλογές και τις αποφάσεις εκείνων που μας κυβερνούν. Πολύ δε περισσότερο όταν το κάνουν με μια απίστευτη και προσβλητική για όλους μας αλαζονεία, όπως συμβαίνει με τη σημερινή κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τους τις πραγματικές μας ανάγκες και χωρίς να νοιάζονται στ’ αλήθεια για τις δικές μας ζωές.
Ωστόσο, έτσι λειτουργεί η δημοκρατία μας και όσοι βρίσκονται σε θέσεις εξουσίας δεν βρίσκονται μόνο επειδή ορισμένοι τους ψήφισαν, αλλά και γιατί κάποιοι άλλοι, που δεν είναι καθόλου λίγοι, δεν πήγαν να ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα. Αν το είχαν κάνει, τα πράγματα θα ήταν σίγουρα διαφορετικά και, κατά την προσωπική μου άποψη, καλύτερα.
Όποτε θίγω το θέμα της συμμετοχής μας στις εκλογές, όχι μόνο τις τωρινές αλλά και τις εθνικές, είναι αλήθεια πως πολλοί, και ιδιαίτερα νέοι άνθρωποι, μου αντιπαρατάσσουν το επιχείρημα πως δεν ασχολούνται, δεν ενδιαφέρονται, δεν θα πάνε να ψηφίσουν επειδή τίποτα δεν πρόκειται ν’ αλλάξει και όλοι όσοι ασχολούνται με την πολιτική είναι το ίδιο και το αυτό. Κατά τη γνώμη μου, δεν υπάρχει πιο λανθασμένη και καταστροφική αντίληψη όχι για την πολιτική και τους πολιτικούς αλλά για μας ως πολίτες. Είναι μια αντίληψη που ουσιαστικά μας απενεργοποιεί, μας μετατρέπει σε παθητικούς δέκτες και εντέλει «θύματα» όλων εκείνων που θα σχεδιάσουν, θα μεθοδεύσουν και θ’ αποφασίσουν για μας, αντί για μας.
Η Δημοκρατία, αυτό το σπουδαίο πολίτευμα, λειτουργεί αποδοτικά για όλους μας, μόνο αν όλοι συμμετέχουμε σ’ αυτή και όχι όταν απουσιάζουμε ή αδιαφορούμε. Η απουσία ή η αδιαφορία μας είναι αυτές που μας υποχρεώνουν να γινόμαστε, ξανά και ξανά, θεατές στο ίδιο έργο. Μόνο που γι’ αυτό το «έργο» πληρώνουμε τελικά μεγάλο τίμημα.
Αυτό όμως πρέπει κάποτε ν’ αλλάξει. Γι’ αυτό ας κάνουμε την αρχή τώρα, την Κυριακή 9 Ιουνίου. Ναι, δεν έχουμε εθνικές εκλογές και δεν θα εκλέξουμε νέα κυβέρνηση, αλλά με την ψήφο μας μπορούμε να στείλουμε το κατάλληλο μήνυμα στη σημερινή πως δεν μπορεί να συνεχίσει να πορεύεται με την ίδια αλαζονεία και με αποφάσεις που εξυπηρετούν τα συμφέροντα των λίγων εις βάρος των πολλών.
Ένα δυνατό ΠΑΣΟΚ και στο ευρωκοινοβούλιο όπου ουσιαστικά αποφασίζεται το 80% των πολιτικών που αφορούν και τη χώρα μας, είναι μια επιλογή που αλλάζει τα πράγματα προς το καλύτερο και μας επιτρέπει να ελπίζουμε σ’ ένα μέλλον όπου θα υπάρχουν επιλογές και θετικές προοπτικές για όλους μας.
Στις 9 Ιουνίου ας μην αφήσουμε τους άλλους ν’ αποφασίσουν για μας. Το χρωστάμε, πρώτα και πάνω απ’ όλα, στον εαυτό μας.
Όλγα Μαρκογιαννάκη
