Οι αναμνήσεις… ξαναγυρίζουνε!
Η είδηση δημοσιεύτηκε προχθές και στην ενημερωτική ιστοσελίδα e-ptolemeos.gr : «Γκρεμίστηκε θρυλικό στριπτιζάδικο ανάμεσα σε Μαυροδένδρι- Ποντοκώμη»!
Το «θρυλικό στριπτιζάδικο» δεν ήταν άλλο από το ΝΕΡΩΝΑ που κάποιες παλιότερες μέρες (σ. σ. ορισμένοι τις ονομάζουν ακόμα και σήμερα ως «τις καλές, αξέχαστες, εποχές του ΠΑΣΟΚ») γνώρισε πραγματικές στιγμές δόξας, ως ένας από τους γνήσιους εκπροσώπους του «πολιτισμού», της «κουλτούρας» και του τρόπου διασκέδασης κάποιων ελληνικών γενεών.
***
Σε μαγαζιά σαν το ΝΕΡΩΝΑ, κατέληγαν, συνήθως, οι ανδροπαρέες για να κλείσουν μια βραδιά διασκέδασης κυρίως την εποχή της δεκαετίας του ’80 (σ. σ. ίσως και λίγο νωρίτερα) και του ’90. Μια βραδιά που δεν έκλεινε αν δεν… ξημέρωνε για τα καλά και έπρεπε να πάνε για μεροκάματο, χωρίς πολλές φορές να ΄χουνε κλείσει μάτι!
***
Τέτοιου είδους καταστήματα διασκέδασης συναντούσες σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας, ακόμα και σε κωμοπόλεις, πάντοτε εκτός οικιστικού ιστού και όσο πιο μακριά γινόταν απ’ το κέντρο τους. Καταστήματα που τη μέρα θύμιζαν… παράγκα του Καραγκιόζη, αλλά το βράδυ, με τα πολύχρωμα φώτα τους αναμμένα και το κόκκινο χρώμα να κυριαρχεί, τραβούσαν το μάτι και εντυπωσίαζαν.
***
Υποθέτουμε πως το γκρέμισμα του ΝΕΡΩΝΑ θα ξύπνησε αναμνήσεις σε πολλούς στην περιοχή μας, κυρίως σε ηλικίες άνω των πενήντα, καθώς άλλος λίγο (σ. σ. έστω και για μια φορά για να δει πώς είναι) και άλλος πολύ, πέρασαν την πόρτα του και γεύτηκαν την ατμόσφαιρα που επικρατούσε εκεί μέσα, τις λεγόμενες «μικρές ώρες» της νύχτας.
Μια ατμόσφαιρα φορτωμένη καπνούς και φτηνά αρώματα, με τα πικ απ ή τα μαγνητόφωνα να παίζουν καψουροτράγουδα στη διαπασών ή αισθησιακά ξένα μουσικά κομμάτια για να μπορέσουν οι καλλιτέχνιδες- στριπτιζούδες να εκτελέσουν το δικό τους πρόγραμμα που περιελάμβανε ένα χορευτικό της συμφοράς, αλλά και πολλά λάγνα βλέμματα προς τους πελάτες που παρακολουθούσαν… εκστασιασμένοι!
***
Όπως κι αν το δει κανείς τέτοιου είδους μαγαζιά, μαζί με τα επίσης θρυλικά σκυλάδικα, σηματοδότησαν μια ολόκληρη εποχή, έχοντας όχι απλώς διακριτό αλλά και σημαντικό ρόλο στο χώρο της διασκέδασης συγκεντρώνοντας τις προτιμήσεις μεγάλου ποσοστού των ανδρών.
Τα στερνά τιμούν τα πρώτα!
Στα εξήντα δύο (62) του χρόνια ο Δήμαρχος Βελβεντού κ. Μανώλης Στεργίου θεωρείται και είναι σε ηλικία που μπορεί να προσφέρει ακόμα στην αυτοδιοίκηση.
***
Ωστόσο, τα τριάντα χρόνια της παρουσίας του στα κοινά του τόπου του, απ’ το 1994, φαίνεται πως κρίνονται αρκετά από τον ίδιο και μάλλον παίζουν σημαντικό ρόλο στην απόφαση που, λέγεται ότι, πήρε να μην είναι ξανά υποψήφιος Δήμαρχος στις εκλογές του ερχόμενου Οκτωβρίου.
***
Μια απόφαση που, κακά τα ψέματα, πολλοί άλλοι στην ηλικία του δύσκολα θα έπαιρναν. Για άλλους, τα τριάντα, τα σαράντα, μπορεί και παραπάνω, χρόνια στην πολιτική δεν θεωρούνται ικανά για ν’ ανοίξουν την πόρτα της εξόδου, εκτός και αν τους την ανοίξουν οι ψηφοφόροι, παρόλο που ορισμένοι επιμένουν ακόμα και μετά από εκλογικές αποτυχίες, που κάποιες μπορεί να είναι και συνεχόμενες.
***
Αν τελικά ο κ. Στεργίου αποχωρήσει, όπως όλα δείχνουν, θα έχει καταφέρει κάτι που ούτε εύκολο αλλά ούτε και αυτονόητο είναι σε πολλές περιπτώσεις. Όχι μόνο να εκτιμήσεις ή να καταλάβεις πότε ήρθε η ώρα ν’ αποσυρθείς απ’ το προσκήνιο, αλλά να έχεις και τη δύναμη να το κάνεις πράξη. Οπότε, σε μια τέτοια περίπτωση θα ισχύει για το νυν Δήμαρχο Βελβεντού αυτό που λέει ο λαός πως, τα στερνά τιμούν τα πρώτα. Μια φράση που πολλοί άλλοι την ξεχνάνε, αδικώντας τελικά τον ίδιο τους τον εαυτό.
Έργα από… σπόντα!
Μπορεί να χάσαμε (προσωρινά) την Υψηλή γέφυρα Σερβίων, αλλά κάποιες περιοχές θα αποκτήσουν καινούργιους δρόμους!
***
Δρόμοι που έπρεπε να είχαν επιδιορθωθεί, διαπλατυνθεί, ασφαλτοστρωθεί και γενικώς ευπρεπιστεί, καιρό τώρα, από τότε ακόμα που φαινόταν πως η γέφυρα μάλλον θα χρειαστεί να κλείσει για να επισκευαστεί. Κάλλιο αργά, παρά ποτέ, ακόμα και αν βρισκόμαστε στο και πέντε, κάποια έργα γίνονται ή θα γίνουν. Έργα από… σπόντα που ίσως γίνονταν κάποια μέρα, χωρίς να μπορεί να το πει αυτό κανείς με βεβαιότητα.
