Επιμέλεια: Θεόδωρος Κ. Πασσαλίδης
Στην κεντρική πλατεία της Κρυόβρυσης, πλάι στο μνημείο του Ποντιακού Ελληνισμού (για το οποίο κάναμε λόγο σε προηγούμενη μας ανάρτηση) και ακριβώς πάνω στον κεντρικό δρόμο που συνδέει τον οικισμό με τα γειτονικά χωριά της Άρδασσας και της Αναρράχης υπάρχει εν ενεργεία τσιμεντένια κρήνη.
Πρόκειται για μια από τις πιο ιδιαίτερες κρήνες που έχω συναντήσει στην περιήγηση μου ανά την Ελλάδα. Είναι κατασκευασμένη από τσιμέντο και από πάνω καλυμμένη με επεξεργασμένη πέτρα. Την κρήνη καλύπτει σκέπαστρο το οποίο προφανώς κατασκευάστηκε μεταγενέστερα. Το σκέπαστρο είναι σιδερένιο με την οροφή του να καλύπτεται από κεραμίδια. Τα σίδερα είναι βαμμένα με θαλασσί, κόκκινο και κίτρινο χρώμα. Αυτό που εντυπωσιάζει είναι ο μαρμάρινος αετός ο οποίος με ανοιγμένα τα φτερά του βρίσκεται τοποθετημένος στην κορυφή του στεγάστρου. Φαίνεται πως αποκολλήθηκε από κάποιο άλλο μνημείο διότι όχι μόνο δείχνει παλαιότερο από την όλη κατασκευή αλλά και αισθητικώς μοιάζει ξένο σώμα. Πάνω από τη βρύση υπάρχει κεφαλή λιονταριού βαμμένη με κόκκινο και κίτρινο χρώμα και περιμετρικά από αυτήν αναγράφονται τα λόγια:
ΠΑΡΧΑΡΙ ΝΕΡΟΝ
Η χρήση της λέξης «παρχάρ» (που στα ποντιακά σημαίνει το οροπέδιο) υποδηλώνει ότι η κρήνη κατασκευάστηκε από Πόντιους πρόσφυγες κατοίκους της Κρυόβρυσης. Δυστυχώς όμως, οι μεταγενέστερες παρεμβάσεις δημιούργησαν ένα αποτέλεσμα μάλλον ακαλαίσθητο, ταυτισμένο με τον ορισμό του σύγχρονου κιτς.
