Ο Σαμαράς εκόσεψεν,
εσ’κώθεν και θα φεύει,
ολίγον η Ελλάδα μουν
να ίνεται κ’ εμπρεύει.
Κανείται, ντ’ ετυράντσεν ‘μας
με τα φορολογίας,
τα όρκους, τα ομνέματα
και τα φοβερισίας.
Ο Αλέξης εγουτούρεψεν
κ’ έρθεν ‘ς σην εξουσίαν,
ατός ‘ς σην γλώσσαν ατ’ πα έχ’
έναν οκάν μαλλία.
Μικρός, μικρός ‘ς σα βάσανα
και ‘ς σα φουρτούνας ‘ολια
‘ς ση Ρωμανίας το σκαμνίν,
αχάντια και τριβόλια.
Όλεν ο κόσμον χαίρεται
με τον Αλέξην Τσίπραν
ατός τα σκάλας κρούει κ’ εβγαίν’
άμον αγραίικον τσίτα.
Μόν’ η Αγγέλα έκλαψεν
κ’ εφόρεσεν τα μαύρα,
γιατί εχάσεν τον Αντών’
τον δίμετρον τον άντραν…
Εγώ κανάν ‘κι συμπονώ
άντσαχ τον Πρετεντέρην,
θα τερώ ,πώς θα ίνεται,
όντες πάει ‘ς σον μπαρπέρην.
Αείκον έν’ τ’ ιδίωμαν,
αείκον έν’ ο νόμος,
ας σα ψηλά ‘ς σα χαμελά
κ’ εν ας σα γέλτα πόνος.
