Ο Σάλτσον, ο Καρμουτέτες κι ο Αλέξης, ο Λερέτες, ας ση μαχαλάν τ’ Ανδρεάντων,
οι δύ πα σέρτ και κουρφάντ , καμίαν είνας τον άλλον ‘κ’ επεενεύκουταν.. πάντα ετάβιζαν κ’ εφούμιζαν..
Ένα ημέραν, καλοκαίρτς καιρός, ο Σάλτσον με το παπάχ το ρώσικον ‘ς σο κιφάλ,
εκάθουτον έξ’ ας ση Θάνονος το καφενείον κ’ έπινεν την καϊφέν ατ΄. ‘Σ σην ώραν απάν
αχά κι ο Αλέξης ,φορεμένος, σκεπαμένος, με το ρεπούπλικον ‘ς σο κιφάλ’, έρθεν, εκάτσεν ‘ς σην παρέαν …
Εσκάλωσαν τη πατρίδας τα μεσελέας. Ας είπαν- είπαν, ΄ς σ’ υστερνά ο Σάλτσον λέει και κουρφίζ’ τοι Καρμουτέτας :
– Τ’ εμετέρ ούλ ξενιτάντ, έρχουσαν ας σην ξενητιάν με τα κασμίρια τα κοστούμια και τα λύρας ‘ς σα πουλούλια απέσ’ .. Ίλεμ εκείνος ο Γιάγκον τη Τσαχούρ, δικαιόρος τρανος ‘ς σην Τραπεζούνταν, όντες έλεπαν ατόν οι τουρκάντ εκατόν τεμενάδας εποίναν ατόν…!
Αλέξης έκουεν και ζαρωτά – ζαρωτά εκλώσκουτον κ’ ετέρνεν ατόν .
Άμον ντ’ εστάθεν ολίον , επέρεν τη λογού τη σειράν και λέει τον Σάλτσον :
- Νέπε ψοφεμένε ,τ’ εσετέρ φαϊν ‘κ΄ είχαν να έτρωγαν …και λύρας θα εκαμάτιζαν;; Ίλεμ εκείνος, τη Τσαχούρ ο Γιάγκον έρχουτον ΄ς σο χωρίον εμουν κ’ εμόναζαμ’ ατον … κι άναβα ας ατό ς σ’ ολημέρα απάν’ επένεν κ’ εβόσκιζεν τ’ άλογα μουν ….!
Ο Σαλτσον εγέλασεν κ’ εκλώστεν λέει τον Αλέξην :
– Νέπε ζούρτο ,τη Τσαχούρ ο Γιάγκον είχεν δέκα χουσμεκιάρτς ‘ς σα ποδάρια τ’ ολόερα και τ’ εσά τ’ άλογα θ’ εβόσκιζεν; Όλια τα Λερία έναν Γιάγκον ‘κι χτίζ’νε.. Άκσον καλά, ντο θα λέω ‘σε: Εσείν, οι Λερέτ, είνας απάν’ σον άλλον ν’ έβγαίνετεν κ’ απλώνετεν τα χέρια σουν … τη Τσαχούρ τη Γιάγκονος τα κάκκαλα ‘κ’ επόρνετεν να πιάνετεν.. !!
Αλέξης επέρεν φωτίαν, ατό ‘κ’ ενεμείνεν ν’ ακούει ατο, εσκάλωσεν να υβρίζ’ και φτύζ τον Σάλτσον …
– Φτού αναθεμά ‘σε, γαμόπιστε , εσέν και το ταπιάτ ισ …. Ο Σάλτσον ατό εθέλνεν, να σπάν’ και τσατλαεύ’ τον Αλέξην …
-Νέπε, ντο τσαϊεις και φτύεις.. Άνθρωπον, πη φτύζ, τον πρόσωπόν ατ φτύζ…!!
Και πη τσαϊζ, ‘ς σον φέγγον υλάζ …!!
