‘Σ σα 1965 τη χρονίας ‘ς σα Καϊλάρια ( Πτολεμαΐδα ) καλός χειρουργός έτον ο Ζέρβας. Όλεν ο κόσμον έλεεν για τ’ ατόν κ’ εκούρφιζεν ατόν.
Το δίκαιον ατ’ μη τρώωμε καλός κ’ εξίκαλος ο Ζέρβας. Τιδέν κ’ εφήνεν οπίς. Σκωλικοειδίτην, στομάχια –χολία όλια εμαχαιρίαζεν κι όρθωνεν ατα. Πολλά κόσμον εγχείρισεν κ’ εγλύτωσεν.
΄Σ σο Ίνελι(Ανατολικό) πολλοί γεροντάδες επέναν κ’ εποίναν εγχείρισην προστάτην.
Είνας γέρος, ο μπαρμπα- Λάζαρον, εποίκεν ‘ς σα σουμά προστάτην κι όλεν ευλόγανεν τον Ζέρβαν : ΄΄ άρ να εν’ καλά ο ευλοημένον..! Ο Θεόν έστειλεν ατόν αδα ‘κες. Ατώρα άντσαχ ενεπάγα…! ’ άμον γαρκόν τσιλτεύω..!΄΄
Έκσεν ατόν κι ο Σάλτσον. Εκείνος πα υποφέρνεν ας σον προστάτην και μίαν δύο επέρεν την απόφασην, εποίεν ‘ς σον Ζέρβαν κ’ εποίκεν εγχείρισην τον προστάτην ατ’.
Επέρασαν έναν δύο μήνας και ο Σάλτσον οξουκές ‘κ’ εβγαίν .Κάποτε εξέβεν ‘ς σο καφενείον τη Ζύρπονος, εκάτσεν μαναχός ‘ς σ’ έναν κιοσέν κεικά, στεναχωρεμένος. Το κιφάλ’ κατηβασμένον, κανάν ‘κι καλατσεύ, εθαρρείς και τ’ ημέρας ατ’ μετρά.
Άμον ντ’ είδαν ατον οι χωρέτ, όύλ’ επήγαν σουμά ‘τ’ και λέγν’ ατόν: ΄΄ θείο Κοσμά, περαστικά ,πώς είσαι αέτς, ντ’ έπαθες, γιαμ ‘κ’ είσαι καλά ;
΄΄Πώς θέλετεν να είμαι΄΄, είπεν ατς, ΄΄ ατός ο κερχανατσής΄, ο Ζέρβας, έκοψεν τον απόστολο μ’ , Ο Θεόν τα χρόνια τ’ να κόφτ’.
Εγώ να έξερνα, ντο θ’ επαθάνα τη δουλείαν, καλλίον ν’ εποθάνα, ας σο θ’ έλεπα αούτο το ρεζιλούκ.΄΄
Μη λές αέτσ’, είπαν ατόν, εσύ γέρος άνθρωπος, ντο ν’ εφτάς τον απόστολο σ’; ,Ατό η δουλεία ας εσέν εδέβεν . είπαν κ’ εγέλασαν…
Γελάτεν, γελάτεν, είπεν ατς ο Σάλτσον, ‘κι θα τσατεύω ατόν; Τερέστεν ντο θ’ εφτάγ ατον…
Τετράδ’ ημέρα έσονε, εκατήβεν ‘ς σο παζάρ ο Σάλτσον. Αχά εμπροστά τ’ ο Ζέρβας.
΄΄Τι κάνεις, θείο Κοσμά; Πώς πας; Κατουράς ,Κατουράς;΄΄ λέει ατόν ο Ζέρβας .
΄΄Νέπε δολοφόνε.. ! νέπε χασάπ ‘…! ,είπεν ατον, ‘ς σο στόμα σ’ απές τσιλτεύω και ‘ς σο κατσί σ’ χέζω κάθαν ημέραν. Ντο δουλείαν έν ατό, ντ’ εποίκες ‘με; Έβαλες κα’ κι άμον γαρκόν εζούλιξες κ’ εφέκες ‘με…!΄΄
Ο Ζέρβας εσάσεψεν και τερεί ατόν …
΄΄Νέπε, σκυλ υιέ, πασκίμ τη μάνα σ’ ε……α κ’ επέρες την αγουρότεν από πάν ιμ’..
΄΄Θείο Κοσμά, εσύ γέρος τι είναι αυτά που λές; ΄΄ λέει ατόν ο Ζέρβας ..
Νέπε ντο γέρος; Εγώ τη κοσμί τα χεράδας όλια εχαρεντέριζα …!΄΄ είπεν ατόν ο Σάλτσον, τέρεν και χτίσον τον απόστολο μ’ .
Αλλέως έλα, ας δίγω ‘σα …! και δέβα βάλον α’ ‘ς ση μάνας ισ’ το μ…….ν κιάν…
