O Σάλτσον και τα γαϊδίρια.. του Παναγιώτη Μωυσιάδη

Ο Σάλτσον (Κοσμάς Γαβριηλίδης) ας σο Ίνελι, το γαϊδίρ’ν ατ’ πολλά εγάπανεν …Δύο φοράς την ημέραν επένεν, έλαζεν τον τόπον αθε να βόσκεται… Το βράδον επένεν, επέρνεν α’ κ’ εφέρνεν α’ ‘ς σο μαντρίν… Το γαϊδίρ’ν, ατ’ θελ’κόν κι απιταχτέρ, επένεν απάν’ ‘ς σα νιέτια τ.. Χειμού ,θερνού με τ’ ατό επένεν ‘ς σα χωρία ΄ς σο χαλάεμαν..
Τη χωρί τα παιδία πολλά αγναμάζ’κα έσαν εκείν’ τα χρόνια.. Ενούν’τσαν ν’ ευτάνε έναν τουζάχ ‘ς σον Σάλτσον.. Μεσανυχτί ‘κες επήαν, επέραν το γαϊδίρ’ τη Σάλτσονος ( θελκόν και σαχταρί ) ελάλεσαν κ’ έβαλαν α’ ‘ς ση Περικλή το μαντρίν. Ας ση Περικλή επέραν τ’ εκεινού το γαϊδίρ’ ( μαύρον κι αρνικόν ) κ’ έγκαν ατό ‘ς ση Σάλτσονος το μαντρίν.
Ο Σάλτσον εσκώθεν από πουρνού να πάει βοσκίζ’ το γαιδίρ’ν ατ’. Όντες εσέβεν ‘ς σο μαντρίν τερεί ‘ς ση γαιδιρί τον τόπον αλλ’ έτερον σκέκ’. Εκαλοτέρεσεν γιαμ’ έβαψαν α’. ..Βαμμένον ‘κ’ ομοιάζ’… Εκλίστεν κα’, κι άμον ντ είδεν την καϊπανάν’ αθε, εγροίξεν την κασκαρίκαν..!
Εφέκεν ατό κ’ έρθεν ‘ς σο καφενείον.. Εκάτσεν άμον αληθινός λαχουσήν ‘κ’ εβγάλ’.. Ημ’σόν ώραν ας υστερνά αχά κι ο Περικλής έρται αγληγορετά ‘ς σο καφενείον με τα τσαϊσματα και τα κουϊσματα…
– Έρθαν, εκλεψαν το γαϊδίρ’ ιμ’ κ’ εφέκαν έναν ψοφεμένον θελ’κόν ‘ς σον τόπον αθε.. Ατώρα θα πάω ‘ς σην αστυνομίαν κ’ εγκαλεύ α’τα… Ατά λέει και κουρφίζ’ το γαϊδίρ’ν ατ’…
– Άμόν τ’ εμόν το γαϊδίρ ‘ς σο χωρίον άλλο ’κ’ ευρίεται… Αρνικόν και βαρβάτον … με τα γαϊδίρια τη χωρί ‘κι αλλάζ’ ατό..
Ο Σάλτσον, ας σου έκ’σεν ατόν , κουίζ και λέει ατόν :
-Πέρικλη, έλα.. έλα αδά… πία έναν καφέν και τούλωσον …
Εκάτσεν κά’ ο Περικλής κι ας σου έπεν την καφένμ εκλώστεν ο Σάλτσον λέει ατον :
-Πέρικλη, να χέζω το γαϊδίρ’ ισ’ πα κ’ εσέν’ πα. Δέβα …δέβα … έπαρ το μαλέρκο σ’ , εκεικά στέκ’ ….
Και ν εξέρ’τς ατό, τη γαϊδιρί το χουσμέτ, με την ΄΄σοϊχάν΄΄ ‘κι μετρούν ατό…!