‘Σ σα 1973 τη χρονίας καλοκαίρτς καιρός έρθεν ας σην Γερμανίαν ο Νικόλας τη Τάσας..
Ο Νικόλας όσα έρχουτον επαίρνεν τον Σάλτσον με τ’ ατόν κ’ ελάσκιζεν ατόν μίαν σο Καϊλάρ μίαν ‘ς σην Θεσσαλονίκην .. Πολλά εχαβασλάευεν την παρέαν ατ’.
Ο Σάλτσον εφόρεσεν κ’ ενέλαξεν το κασμίρ’ το κοστούμ’ εσκεπάεν το ρεπούπλικον ψυλός ψυλός εγέντον τελήκανλης. . Εσέβεν ‘ς ση Μερσεντέζ το μαύρον κ’ αρτούχ ευρέθαν με τον Νικόλαν ‘ς σην Ευαγγελίστριαν.. ( Εποίαν να ελέπνε έναν φίλον ατ’ συνταγματάρχην). Εκάτσαν ΄ς σην αύλεν οξουκά . Τ’ οσπίτια ατότε ακόμαν μονοκατοικίας έσαν… Ο συνταγματάρχης με τ’ άστρα ‘ς σ’ ομία τ’, γαρσί ‘ς σον Σάλτσον καλατσεύν’ε ποντιακά και πίν’νε τσίπουρον . Αρ είπαν, είπαν, κάποτε ο συνταγματάρχης ερωτά τον Σάλτσον :
-Κοσμά ‘ς ση Ρουσίαν εποίες καμίαν;
-Πώς ‘κ’ εποίγα ας σο 1916 εκές έμνε…
-Εγώ πα είχα έναν αδελφόν εδούλευεν ‘ς σο Κρασνοντάρ ΄ς σα γραμμάς..
-Νέπε τον αδελφός γιαμ’ έλεγαν Γιώργο…!
Ο συνταγματάρχης μόλις έκ’σεν τ’ όνομαν τ’ αδελφού ατ’ ,τ’ απάν’ ατ’ εμερμυκίασεν…
-Γιώργο έλεγαν ατόν …! Εξέρ’τς τον αδελφό μ’… θεέ και κύριε είπεν .. ο Θεόν έστηλε ‘σε.. ..Επέρασαν 50 χρόνια ας τ είδα τον.. Επέμνεν εκέσ’…. Έναν αδελφόν είχα κ’ εχάσα τον..
– Με τον αδελφό σ’ πολλά καλοί φίλοι έμνες . Ετον ψηλός με το μουστάκ’, πολλά καλόν παιδίν και δουλευτέας. Κάθαν βράδον έπαίναμε ‘ς κ’ έπιναμε εντάμαν..
Ο συνταγματάρχης, όσο ο Σάλτσον έλεεν τα ιστορίας τη αδελφού ατ’ έπινεν κ’ έκλεεν..
Εκρεμάεν ας σο στόμαν τη Σάλτσονος. Κάποτε σίτε κρούν τα ποτήρια ερωτά τον Σάλτσον.
- Κοσμά ατσάπα ο αδελφόν να ζεί …κι αν ζεί πόσον χρονών να έν’;
- Ο Σάλτσον ετέρεσεν ατόν μίαν αγνά ‘κ’ εκαλάτσεψεν..
- Ο συνταγματάρχης ξαν’ ερωτά ‘τον :
- Κ’ είπες με πόσον χρονών να έν’ ατόρα ;
- Νέπε.. και πασκίμ’ ντ’ εγάμεσα τη μάνα σ’, ν’ εξέρω πόσο χρονών έν’…! Ο συνταγματάρχης επάγωσεν κ’ επέμνεν με το ρακίν ‘ς σο χέρ’ ….
Εσκώθαν έρταν. ‘Σση στράταν λέει ατόν ο Νικόλας: – Θείο Κοσμά… ντο λόγος έτον, ατό ντο είπες ;
-Άκσον Νικόλα: ‘ς σ’ αείκα ερωτήσεις… αείκα απαντήσεις ιεύνε…….!
