Ο Κώστας Μελίδης σε μια μοναδική συνέντευξη στο Οui Oui ,μιλάει για το επάγγελμά του ως ηθοποιός αλλά και για την αγάπη που έχει στο θέατρο. Ένας πολύ αξιόλογος καλλιτέχνης μας αποκαλύπτει τα μελλοντικά του σχέδια και τον τρόπο που το θέατρο μπήκε στη ζωή του.
Συνέντευξη στην Μαρία Ντουβαλέτη και Χριστίνα Τσιώτσου
- Πώς ξεκινήσατε τα πρώτα χρόνια της ζωής σας;
Ξεκίνησα από πολύ μικρός να ασχολούμαι με το θέατρο και κυρίως με τη μουσική. Έπαιζα σε παραστάσεις στο Δημοτικό, στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο. Μετά τα 18, ήρθα στη Θες/νίκη, έμεινα ένα χρόνο στο θεατρικό εργαστήρι της ΧΑΝΘ και έπειτα αποφάσισα να ασχοληθώ επαγγελματικά με το θέατρο. Έδωσα εξετάσεις στο Υπουργείο Πολιτισμού και πέρασα στην Ανώτερη Σχολή Δραματικής Τέχνης Ροντίδη, όπου και φοίτησα για 3 χρόνια. Παράλληλα με τις σπουδές μου, ξεκίνησα και τα πρώτα μου επαγγελματικά βήματα στο χώρο. Η πρώτη μου παιδική παράσταση, ώς φοιτητής ακόμα στο 2ο έτος της σχολής, ήταν το «Μόνοι στο σπίτι», στο θέατρο Σοφούλη. Στη συνέχεια συνεργάστηκα επί 4 χρόνια με την Παιδική Σκηνή της κας Ρουγγέρη.
- Ποιά ήταν η αφορμή για να γίνεις ηθοποιός;
Από μικρός ήθελα να γίνω ηθοποιός. Μου άρεσε πολύ η διαδικασία να παρατηρώ ανθρώπους, να μιμούμαι. Θυμάμαι, μάζευα τους φίλους μου στη γειτονιά και οργάνωνα παραστάσεις. Ασχολήθηκα επίσης και με άλλες τεχνες, όπως η ζωγραφική και η μουσική, οπότε ήταν κάπως δύσκολο να ξεφύγω από το δρόμο του θεάτρου.
- Υπάρχει συνταγή για την επιτυχία μιας θεατρικής παράστασης;
Υπάρχει. Το θέατρο είναι μια ομαδική δουλειά και κάθε ηθοποιός οφείλει να υπηρετεί αυτή την τέχνη. Πρέπει να έχει ένα κοινό στόχο με τους υπόλοιπους συνεργάτες του, είτε αυτός λέγεται «ηθοποιός» είτε «σκηνοθέτης», «σκηνογράφος» κλπ. Έχω τη χαρά να είμαι μέλος δύο ομάδων που δημιουργήσαμε με την Λένα Πετροπούλου, τους Νovan theatre group και το «Σχοινί Κορδόνι» και θα ήθελα να ευχαριστήσω όλα τα μέλη για αυτή τη συνεργασία.
- Πώς πρέπει να είναι η σχέση του ηθοποιού με το κοινό;
Όπως οφείλει ένας ηθοποιός να υπηρετεί το θέατρο, έτσι οφείλει να σέβεται και το κοινό του. Να είναι ουσιαστικός και αληθινός. Και τότε είναι που συμβαίνει κάτι μαγικό. Τα όρια ανάμεσα στη σκηνή και στο κοινό, παύουν να ισχύουν και αναπτύσσεται μια τόσο στενή σχέση μεταξύ ηθοποιού και θεατή και το μόνο που τους ενώνει είναι η αλήθεια.
- Έχετε κάποιον άνθρωπο σαν πρότυπό σας;
Πρότυπο μου είναι κάθε άνθρωπος που αγωνίζεται για να πετύχει τους στόχους και τα όνειρα του.
- Αν η ζωή σας ήταν ένα είδος θεάτρου, ποιό θα ήταν;
Το μιούζικαλ είναι ένα είδος θεάτρου που τα περικλείει όλα. Υποκρτική, χορός, τραγούδι. Τελευταία, γίνονται ολο και πιο ελκυστικά προς τον κόσμο κι αυτό γιατί πλέον ο θεατής, αφενός έχει την ανάγκη να δει κάτι διαφορετικό και αφετέρου, με δεδομένες και τις συνθήκες κρίσεως που επικρατούν στη χώρα μας, είναι ένα πολύ ευχάριστο θέαμα.
- Επιλέξατε όμως και το ρόλο του σκηνοθέτη. Προτιμάτε πιο πολύ νασκηνοθετείτε ή να είστε στο ρόλο του ηθοποιού;
Δεν θα έλεγα οτι αυτοχαρακτηρίζομαι ως σκηνοθέτης. Η κύρια δουλειά μου είναι αυτή του ηθοποιού. Πιστεύω πως ένας ηθοποιός πρέπει να παρατηρεί και χρόνο με το χρόνο να εξελίσσεται. Βέβαια το καλό με τη σκηνοθεσία είναι οτι δοκιμάζεις τον εαυτό σου σε όλους τους ρόλους. Σαν ηθοποιός, συνήθως, δουλεύεις σε λιγότερους ή πάνω σε έναν, μοναδικό ρόλο. Ωστόσο, και τα δύο είναι εξίσου ενδιαφέροντα.
- Ποιά είναι τα επόμενα καλλιτεχνικά σας σχέδια;
Αρχικά, έχω τη θέση του διευθυντή πρόγράμματος και σπουδών στο θέατρο Σοφούλη. Ως ηθοποιός, τα άμεσα σχέδια μου, είναι η παράσταση «Sweeney Todd», η οποία θα ξεκινήσει το Σάββατο 24 Ιανουαρίου στις 21.00 στο θέατρο Σοφούλη και εντελώς συμπτωματικά πρόκειται για musical. Τη σκηνοθεσία υπογράφει η Λένα Πετροπούλου, τη διασκευή η Ντέπυ Ασληχανίδου και η Έφη Σισμανίδου και τη μουσική ο Βαγγέλης Παρασκευάς. Η κινησιολογία είναι του Τάσου του Παπαδόπουλου και σκηνογράφος μας είναι ο Νίκος Καλαιτζίδης. Παίζουμε μαζί με τους: Ντέπυ Ασληχανίδου, Άρης Βέβης, Άγγελος Ρούσσος, Έφη Σισμανίδου, Αργυρώ Τόλιου και Κωνσταντίνος Τσακίρης.
Φωτογραφίες: Γιώργος Πλανάκης
Το σκηνικό είναι απο τη παράσταση Προίκα με τη Στέλλα Παπαδημητρίου στο Θέατρο Σοφούλη.
πηγή: http://ouiouigr.com/
