Πτολεμαΐδα 24-12-2024
Αιώνες 22 από την γέννηση του Θείου Πλάσματος, που εξέλιξε την ανθρωπότητα ….
Μίλησε με αγάπη, έδωσε αγάπη, δίδαξε ειρήνη και πραότητα, έστειλε με τον πιο απλοϊκό τρόπο χιλιάδες μηνύματα, για να ελευθερωθεί ο άνθρωπος από τα δεσμά της αμαρτίας & του θανάτου….
Γαλήνια μορφή, διαφορετικό το αποτύπωμα στην ψυχή του καθενός. Ο λόγος του σπόρος πρωτογενής, διαφορετικός στο άγονο μυαλό του καθένα. Η αύρα το ανάσα & δροσιά, ευωδία, φως, άκτιστο φως για όλους ….
Πόσοι τον ταπείνωσαν. Πόσοι δεν τον αποδέχτηκαν. Πόσοι δεν το πίστεψαν. Κι όμως η παρουσία του σαν ομίχλη, σαν σύννεφο, σαν αέρας, πλημμύρισε τα πέρατα της γης …. Η φωνή του μυρωδάτος αέρας ….
Κρυφή αγκαλιά αναπαυμένη, σιγανό ψέλλισμα ο λόγος του, ύμνος μεγαλειώδες το θαύμα, η ένωση σάρκας & ψυχής, η γέννηση ….
Γη τον ανάθρεψε, βροχή τον δρόσισε, ήλιος τον έντυσε χρυσάφι …. Κι ένα πνεύμα διαπεραστικό, ασίγαστο τον συνεπήρε, τον γιγάντωσε … τον έκανε παιδί του Θεού ….
Το παραμύθι, ο θρύλος, η αλήθεια, το γεγονός, θέλει το τζάκι αναμμένο, τα παιδιά με τα κάλαντα, την οικογένεια να τραγουδά στο τραπέζι με το γλυκό ψωμί την Άγια Νύχτα ….
Ένας απλός φτωχός ειρηνοποιός, σοφία και ατέλειωτη συμπόνοια, άοπλος μεταξύ θηρίων, ταπεινός μεταξύ υπερφίαλών αρχόντων …. Οδηγητής της διάνοιας για την κάθαρση της ψυχής ….
Ο χρόνος κυλά … και να ξημερώνει, χαράζει και να το Αστέρι που οδηγεί την μαγεία του πνεύματος, στο αλλόκοτο υπερφυσικό, το αδιανόητο ….
Θέλω να τρέξω να πάω με δώρα, ν’ αγκαλιάσω και ν’ αγκαλιαστώ, να χαθώ στην αγάπη του, να είμαι σ’ ένα ονείρεμα που ξεπερνά τη λογική μου ….
Οι καμπάνες χτυπούν ασταμάτητα … Το φως αναδύθηκε καθάριο … Ήρθες Εσύ … Η αναπνοή, η παρηγοριά, η ζωή και η ευλογία ….
Χριστέ εγεννήθης …..
