Οι τρεις μαραθωνοδρόμοι της υπέρβασης και οι ιστορίες τους
«Είμαι ο Βαγγέλης Βρόντζος από τα Γιαννιτσά. Εχω κάτι που είναι από μέσα μου και δεν περπατάω. Εχω, όμως, τη μητέρα μου που το βλέμμα μου είναι πάντα πάνω της. Είναι δίπλα μου, στο σχολείο, στις δραστηριότητές μου, παντού. Η μαμά μου με βοηθάει να πλυθώ, να ντυθώ, να φάω το φαγητό μου. Την αγαπώ και εύχομαι να είναι γερή. Κάνει τα πάντα για μένα».
Μια σελίδα τετραδίου έφτασε στα χέρια μου. Πάνω της διαβάζω το χειρόγραφο μήνυμα ενός 13χρονου αγοριού. Πάσχει από μυϊκή δυστροφία Duchenne. Τα πρώτα συμπτώματα της ασθένειάς του (που αφορά 1/3.500 γεννήσεις κάθε χρόνο σε όλο τον κόσμο) άρχισαν να γίνονται εμφανή όταν ήταν περίπου πέντε ετών. Ο Βαγγέλης έχει, λοιπόν, μνήμες από τον υγιή εαυτό του, που μπορούσε να κινείται χωρίς βοήθεια, να παίζει με τα άλλα παιδιά, να τρέχει. Δεν μπορεί πια. Σήμερα είναι καθηλωμένος σε αναπηρικό αμαξίδιο.
Κι όμως, την Κυριακή 11 Νοεμβρίου ο Βαγγέλης θα είναι ένας από τους 18.750 μαραθωνοδρόμους (από 105 χώρες), που θα τρέξουν από τον Μαραθώνα μέχρι το Καλλιμάρμαρο.
Ο 36ος «Μαραθώνιος Αθήνας. Ο Αυθεντικός» θα του δώσει τη δυνατότητα να ζήσει για πρώτη φορά τη μοναδική εμπειρία του μαζικότερου αθλητικού γεγονός στην Ελλάδα. Και μπορεί στην καθημερινότητά του η μητέρα του να είναι ο φύλακας-άγγελός του, στον σημερινό αγώνα όμως στο πλευρό του θα βρίσκεται ο Αχιλλέας Τσαλκιτζίδης από την Πτολεμαΐδα, ο 52χρονος ερασιτέχνης δρομέας που θα διανύσει τη διαδρομή των 42.195 μ. σπρώχνοντας το αμαξίδιο του Βαγγέλη. Για εκείνον δεν θα είναι η πρώτη φορά. Επί τέσσερα χρόνια συμμετείχε στη διοργάνωση μαζί με τον 17χρονο σήμερα Γιάννη Μητρούλη από την Πτολεμαΐδα, επίσης καθηλωμένο σε αναπηρικό αμαξίδιο λόγω της ίδιας νόσου.
«Με τον Γιάννη γνωριστήκαμε το 2013. Μέχρι τότε είχα βιώσει πολλές και έντονες δρομικές συγκινήσεις αλλά τις απολάμβανα μόνος. Ποτέ δεν φανταζόμουν πόσο πολλαπλασιάζεται η χαρά όταν εσύ γίνεσαι… τα πόδια ενός ατόμου με κινητικά προβλήματα. Στη διαδρομή του Μαραθωνίου με τον Γιάννη, ακόμα και στις πιο ζόρικες ανηφόρες, υπήρχαν στιγμές που ένιωθα ότι πετούσα! Είμαι σίγουρος ότι και φέτος, με τον Βαγγέλη, ίδιο θα είναι το συναίσθημα. Ειδικά αν αξιωθούμε να μπούμε στο Καλλιμάρμαρο, όπου θα μας περιμένουν συγγενείς και φίλοι – και ο Γιάννης, φυσικά», λέει στην «Κ» ο κ. Τσαλκιτζίδης.
Μαραθώνιος. Μια μεγάλη πρόκληση. Μια αναμέτρηση με τον ίδιο σου τον εαυτό, με τις αντοχές σου, σωματικές και ψυχικές. Για την Αλεξ Παναγιώτου ο φετινός αγώνας θα είναι κάτι ακόμα: ένα στοίχημα ζωής. Πέρυσι διαγνώστηκε με καρκίνο του μαστού και χειρουργήθηκε. Την άνοιξη ολοκλήρωσε τις χημειοθεραπείες της και στις αρχές του καλοκαιριού τις ακτινοβολίες. Σ’ημερα, η 48χρονη life coach, που έχει συμμετάσχει σε πολλά τουρνουά της σειράς Challenge, θα τρέξει στην αυθεντική διαδρομή, δεκατέσσερα χρόνια μετά την τελευταία φορά που συμμετείχε στη διοργάνωση.
«Εχω προετοιμαστεί καλά και είμαι αισιόδοξη», λέει η ίδια. «Από την πρώτη στιγμή που έμαθα ότι είχα καρκίνο, αποφάσισα να το παλέψω με όλες μου τις δυνάμεις. Δεν έκλαψα καθόλου. Μέσα μου έχω μαζέψει πολύ πόνο. Στη διάρκεια του αγώνα, θέλω να βγάλω αυτόν τον πόνο από μέσα μου. Θα κλαίω, θα γελάω, θα τραγουδώ, θα παίρνω τη θετική ενέργεια από τους άλλους δρομείς. Και δεν θα σταματήσω να τρέχω μέχρι να φτάσω στο Καλλιμάρμαρο. Ελπίζω να ζήσω αυτή τη συγκίνηση…».
Πηγή: kathimerini.gr
