Για πολλοστή φορά και μάλλον όχι για τελευταία, η 17η Νοεμβρίου έγινε αφορμή για τα παραδοσιακά έκτροπα στην πρωτεύουσα. Αυτά και τα άλλα που έπονται οσονούπω, είναι τα επίσημα. Ανεπίσημα γίνονται σχεδόν κάθε μέρα. Ότι και να συζητηθεί, ότι και να ειπωθεί ίσως είναι λίγο για να εξηγηθεί η μανία αυτών των ανθρώπων. Αποδώστε μόνοι σας τους χαρακτηρισμούς για αυτά τα άτομα. Τέτοιες τύπισσες και τέτοιοι τύποι που να έχουν ασίγαστο μίσος μέσα τους και επιπλέον ανεξάντλητη όρεξη για καταστροφή, προς το μέρος που απλά κινούνται ή αναγκαστικά ζουν, δεν πιστεύω να υπάρχουν πουθενά στον υπόλοιπο κόσμο! Αυτές οι αναρχικές πράξεις, είναι κινούμενη άμμος που στο τέλος θα τους ρουφήξει. Θα παρατηρήσετε πως μετά από αυτές τις σιχαμένες καταστάσεις, οι πολιτικοί με ή χωρίς εισαγωγικά, εκδηλώνουν θεωρητικά τον αποτροπιασμό τους. Τι γελοία που ακούγονται τα λόγια τους!!Αν ο καταδικασμός στα λόγια βοηθούσε, το πρόβλημα θα είχε λυθεί στο άψε σβήσε. Ο καταδικασμός στην πράξη, γιατί αργεί; Είναι σαν να βλέπεις επανειλημμένως να καίγεται το σπίτι σου και να μην κάνεις τίποτα. Να καταδικάζεις τον εμπρηστή χωρίς να κάνεις προσπάθεια να τον πιάσεις. Μήπως δεν το κάνεις γιατί δεν το αισθάνεσαι δικό σου; Εάν ναι, γιατί κάθεσαι σε αυτό και δεν φεύγεις; Χιλιάδες προορισμοί υπάρχουν. Μετά τους βανδαλισμούς λοιπόν, θα ξεροκαταπιούν και με τρεμάμενα τα χείλη θα πουν, θα πουν, θα πουν, και θα δώσουν έμφαση στο νεαρό της ηλικία τους στα λεχθέντα τους ,με τα γνωστά ναι μεν αλλά, παιδιά είναι, τυχαία περνούσαν από εκεί, δεν το ‘θελαν… για να μην τα στεναχωρήσουν. Θυμάμαι πολλά βράδια Τρίτης ο Λάκης Λαζόπουλος μέσω του τηλεοπτικού φακού, επικροτούσε εμμέσως πλην σαφώς την απειθαρχία και την παρουσίαζε μάλιστα ως κάτι το υγιές, όταν αναφερόταν σε παρόμοια περιστατικά. Μόνο εγώ το αντιλαμβανόμουν έτσι; Τι περιμένετε μετά; Έτσι σιγά σιγά ,χρόνο με το χρόνο με αυτά και άλλα πολύ χειρότερα τα άτομα με τέτοιου είδους απόψεις και πεποιθήσεις ,οι Λάκηδες και οι ομοϊδεάτες του έθρεψαν απάτριδες, άθεους, εχθρούς του πολιτισμού και της παράδοσης μας, με τα γνωστά αποτελέσματα. Και συνήθως στο τέλος νίπτουν τας χείρας τους για αυτά. Εν παρενθέσει ,λέξεις όπως πατρίδα, Θεός, σημαία, έθνος, προκαλούν ίλιγγο στην πολιτική ορθότητα της οποίας είναι μέλη οι πιο πάνω κομπάρσοι. Πιπέρι στο στόμα έχει για όσους τις ξεστομίζουν! Προτιμούν να καταπιούν ένα μαγκάλι κάρβουνο οι εκ αριστερών και δεξιών υπάρξεις, ναι ναι και εκ των δεξιών, παρά να κυλήσουν από τη γλώσσα τους προς τα έξω. Κομματικοί σχηματισμοί αυτής της πολιτικής ορθότητας αρκετοί, δόξα τω Θεώ, στα μέρη μας! Φυσικά δεν είπαμε να την λατρεύεις, ούτε να την αγαπάς, ούτε να την αναφέρεις αν δεν θες την Ελλάδα. Είσαι ακόμα ελεύθερος να την απαρνηθείς. Πρέπει όμως να την σέβεσαι και να μην την καταστρέφεις όσο παραμένεις εδώ. Αλλιώς ποιος ο λόγος να κάθεσαι; Εκτός και αν υπάρχει και δεν μας τον λένε! Η λέξη σεβασμός παρότι ακούγεται χιλιάδες φορές από τις φωνητικές χορδές των υπερευαίσθητων χάνεται στο τέταρτο γράμμα της αλφαβήτου! Ανεξήγητο ή όχι; Και επειδή πάλι απορία θα σχηματιστεί στο μυαλό σας γιατί να βλέπουμε το ίδιο έργο σε επανάληψη, έχω να σας πω πως κάνουμε χαρακίρι εν γνώσει μας με τις πολιτικές μας επιλογές και αναρωτιόμαστε ηλιθίως αν θα πεθάνουμε. Αυτό γίνεται και η ίδια ταινία παίζεται πολλάκις! Να απαντήσω και στο ρητορικό ερώτημα της επικεφαλίδας; Υπάρχει ντροπή από σχεδόν το σύνολο του κομματικού και πολιτικού κύκλου για το ατελεύτητο ρημαδιό; Ασφαλώς και όχι. Θέλετε και άλλα αποδεικτικά στοιχεία; Τα συντρίμμια και τα αποκαΐδια τόσων δεκαετιών δεν σας φτάνουν; Αυτά έγιναν θηλιά στο λαιμό μας, που μας σφίγγει όλο και πιο πολύ με τον αέρα που απομένει να είναι μηδαμινός!