Μια θαυμάσια κοινή παρέα γηγενών και προσφύγων της τρίτης γενιάς, που εργάστηκε σκληρά και σε δύσκολες «συνθήκες της εποχής που το εγκατέλειψαν οι Τούρκοι κάτοικοι με την ανταλλαγή του 1922-1924 και όχι μόνο».
Η υγρασία, η μόνιμη λάσπη του υγροτόπου και κυρίως η επιδημία της ελονοσίας που θέριζε, μεγάλους και κυρίως τα νεογέννητα και μικρά παιδιά
Όχι, όχι, φίλες και φίλοι, δεν θα ευλογήσουμε, σαν παιδιά των εξόριστων, προσφύγων ή και προσωρινών εποίκων, τα γένια των.. γονιών μας. Οι λέξεις και μόνο μαρτυρούν την προχειρότητα της εγκατάστασης και την προσδοκία της επιστροφής των στην πατρώα ΓΗ.
Αυτοί οι προσωρινοί ονειροπόλοι προσδοκάς της επιστροφής και προσωρινοί κάτοικοι, με την εργασία και συνεργασία τους, από τα πρώτα χρόνια της… προσωρινής εγκατάστασης τους στα Καιλάρια και όχι μόνο, θεμελίωσαν γερά, το δρόμο της μελλοντικής προοπτικής ανάπτυξης, σε όλα τα ορατά και μη πεδία, για την εποχή και τις προοπτικές της.!
Στη φώτο μας η πρώτη γενιά, προσφύγων Μικρασιατών και γηγενών του 1922-1924 σε αναμνηστική φωτογραφία, ενώ ο κρυμμένος πιτσιρίκας παρακολουθεί τα ενδιαφέροντα της γενιάς.
Από αριστερά: Ο Ηλίας Παπαδόπουλος, Αναστάσιος Ίτσκος, Κυριαζής Άψης και ο Ηλίας Κοτσαμπάσης
