Πρόκειται, φίλες και φίλοι, για τη γνωστή στην Κοινωνία μας και όχι μόνο, οικογένεια του, Παύλου και της Δέσποινας Συμεωνίδη, με τα πέντε, παιδιά τους.
Η οικογένεια, του Παύλου Συμεωνίδη, κατάγονταν από το χωριό Αμπρίκ και η μητέρα της Δέσποινας, από το γειτονικό χωριό Φυτίανα της Νομαρχίας, θα λέγαμε, Αργυρούπολης.
Οι συχνές βάρβαρες επιδρομές των Τούρκων στα χωριά των Ελλήνων, με συλλήψεις, λεηλασίες, φυλακίσεις, εξορίες, κυρίως τον ανδρικό πληθυσμό, τους ανάγκαζε να καταφεύγουν στη γειτονική ομόθρησκη Ρωσία, που αποτελούσε, τρόπον τινά, καταφύγιο και τόπος εργασίας, για τους Έλληνες, αλλά, θα λέγαμε και ασφάλεια τους, γιατί μετέφεραν τα χρήματα τους στις οικογένειες τους που ζούσαν στην Τουρκία.
Όμως η κατάστασης όλο και χειροτέρευε με αποτέλεσμα, η οικογένεια του 18χρονου, Παύλου και όχι μόνο, να βρεθεί στο Νοβοροσίσκι Ρωσίας, όπου, συμπτωματικά βρέθηκε την ίδια εποχή και η άγνωστη οικογένεια της 15χρονης, Δέσποινας Αλεξανδρίδου.
Με τέτοιες δυσοίωνες συνθήκες γνωρίστηκε, ο Παύλος Συμεωνίδης με την εκλεκτή της καρδιάς Δέσποινα Αλεξανδρίδου και παντρεύτηκαν.
Το νέο ζευγάρι, από τα πρώτα του βήματα ένοιωσε την τραγική κατάσταση του Ελληνισμού του Πόντου με συνέπεια τον ξεριζωμό τους από τις πατρογονικές τους εστίες και συγχρόνως την εξέλιξη της πολιτικής κατάστασης της .. “Φίλης” Ρωσίας, μετά την Κομμουνιστική επανάσταση του 1917, αποφάσισε το 1921 (;) να ταξιδεύσει για την Μητέρα Πατρίδα και ειδικότερα για το χωριό ΣΟΥΛΠΟΒΟ (Αρδασσα) των ΚΑΙΛΑΡ1ΩΝ (Πτολεμαϊδας), προφανώς από πληροφορίες που τους έδωσαν, συγγενικές-φιλικές, προσφυγικές οικογένειες, από την Αρδασσα του Πόντου, που προηγήθηκαν.
Επίπονη η πρώτη τους γεωργική απασχόληση, όμως, η Δημιουργική τους θέληση και η εμπειρία της γιαγιάς, Χατούνας Χριστοφορίδου- μητέρα της Δέσποινα, που τους ακολούθησε στο δύσκολο ταξίδι του ξεριζωμού και της ζωής-, ξεπέρασαν τα όποια δύσκολα προβλήματα τους και άρχισαν να ατενίζουν με αισιοδοξία το μέλλον τους με μια οικογένεια που να την στολίζουν οι παιδικές φιγούρες, να τη διασκεδάζουν οι μελωδίες, από το κλάμα και το τραγούδι τους, να τους κατευθύνουν τα προβλήματα τους και να ευωδιάζουν την Κοινωνία της ζωής τους!!.
Με το σκεπτικό αυτό, δημιουργείται η πολύτεκνη οικογένεια, του Παύλου και της Δέσποινας Συμεωνίδου, με τα 5 παιδιά τους, τρία κορίτσια και δύο αγόρια.
Την οικονομική αντιμετώπιση της τεράστιας αυτής πολύτιμης επένδυσης τους-της παρουσίας των 5 παιδιών- την αντιμετώπισαν με ένα παντοπωλείου που άνοιξαν στο χωριό και το λειτουργούσαν παράλληλα με τις γεωργοκτηνοτροφικές εργασίες τους και όταν έφτασε η ώρα να πάνε τα παιδιά στο Γυμνάσιο, έγινε η μετεγκατάσταση στην Πτολεμαΐδα το 1937, αφού προηγούμενα, δημιούργησαν την υποδομή υποδοχής σε νέο ιδιόκτητο χώρο, τόσο για επαγγελματικό χώρο με ένα μαγαζάκι ψιλικών αρχικά και μετέπειτα που μετατράπηκε σε ένα υπέροχο μεγάλο μαγαζί Υφασμάτων, όσο και ιδιόκτητης κατοικίας στο 2° όροφο.
Όσο για τη γιαγιά Χατούνα, της ανήκει ένα μεγάλο μερίδιο στη διαμόρφωση του χαρακτήρα των πέντε παιδιών !!!..
ΣΕΙΡΑ 1η, από αριστερά: Δέσποινα Αλεξανδρίδου-Συμεωνίδου, ο Παύλος Συμεωνίδης και η Χατούνα Αλεξανδρίδου-μητέρα της Δέσποινας.
ΣΕΙΡΑ 2η, από αριστερά, τα παιδιά της οικογένειας Συμεωνίδη: Δημήτρης, Μαίρη, Παναγιώτης (Γιώτης), Ελένη και Σοφία..
Όσο για το πρωτόκολλο της φώτο μας, τηρήθηκε στο έπακρο!!!
