Όπως γράψαμε και άλλες φορές, φόλες και φίλοι, μια φωτογραφία, όπως και αν την αιτιολογήσουμε, όπως και αν την περιγράφουμε, όπως και αν την ονομάσουμε, όπως και αν την σερβίρουμε και πολλά άλλα… όπως, δεν παύει από το να εκφράζει μια κάποια, ευχάριστη ή δυσάρεστη, ανάμνηση και σε πολλές περιπτώσεις να ενεργεί ως σημείο ανθρώπινης ευαισθησίας και επικοινωνίας, με τη δική της ιστορία, ποιος.. ξέρει;;;
Έτσι και η δική μας φώτο, έχει το δικό της στοιχείο, το στοιχείο της ανάμνησης των προσφιλών του προσώπων που θα τον συντροφεύουν και θα τον δίνουν κουράγιο στην μακρινή Βενεζουέλα, που μετοίκησε, εδώ και μερικά χρόνια ο συμπολίτης μας, Χαράλαμπος Καραγιάννης.
Αυτήν την απλή Επιθυμία, την επιθυμία αποστολής μιας φωτογραφίας, της πατρικής οικογένειας και των γειτόνων του, έσπευσε να ικανοποιήσει, ο πατέρας του ξενιτεμένου γιου του, ο μπάρμπα Νικόλας Καραγιάννης, με την αποστολή της εικονιζόμενης φώτο μας.
Στη φώτο μας, από αριστερά:
Σειρά 1η, τα καθιστά πιτσιρίκια: Θοδωράκης Καραγιάννης, Νικολάκης Βαλαβάνης, Γιωργάκης Καραγιάννης, Στέφανος Καραγιάννης, Σάκης Καραγιάννης, Σωτηράκης Καλαϊτζόπουλος και Δημητράκης Καραγιάννης.
Σειρά 2η. Όρθιοι: Ο μικρός και επιμελώς ντυμένος με το Γυμνασιακό πηλήκιο είναι, ο Δημητράκης Βακιρτζής και ακολουθούν, η Ελένη Βουλέλη, η Ελένη Χατζηστεφάνου, η Αλεξάνδρα Καραγιάννη, ο γνωστός στην κοινωνία μας, Νίκος Καραγιάννης, ο Δημήτρης Καραγιάννης, η Αναστασία Καραγιάννη, η Γιαννούλα Καραγιάννη, η Χαρώ Καραγιάννη και η Γεωργία Βαλαβάνη.
