Η πρώτη φάση της πανδημίας πέρασε με μεγάλη επιτυχία στην χώρα μας.
Από την μία η ταχύτατη και άρτια αντίδραση της κυβέρνησης, όπου κατά κοινή ομολογία για πρώτη φορά είδαμε το επίσημο ελληνικό κράτος να λειτουργεί συντεταγμένα και από την άλλη η υπεύθυνη στάση της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτών, περιόρισαν τα κρούσματα στα χαμηλότερα της Ευρωπαϊκής ηπείρου.
Οι πάντες είχαμε αντιληφθεί την επιτυχία και όλοι, εργαζόμενοι επιχειρηματίες, κυβέρνηση μα και αντιπολίτευση έβλεπαν την ανάγκη να πάρει μπρος η οικονομία και όλοι μιλούσαν για το άνοιγμα των επιχειρήσεων, των καταστημάτων και κυρίως το άνοιγμα του τουρισμού.
Ο τουρισμός ευτυχώς άνοιξε στην κατάλληλη περίοδο και ότι υπήρχε περίπτωση να σωθεί από μια ούτος ή άλλος παράξενη και χαμένη χρονιά, σώθηκε.
Παρατράγουδο στην όλη υπόθεση η αντιπολίτευση που ενώ πριν μιλούσε για το επιτακτικό άνοιγμα του τουρισμού τώρα κραυγάζει ότι κακός άνοιξε ο τουρισμός…έχουν χάσει το μέτρο της λογικής αυτοί!
Το μεγάλο αγκάθι για την εξέλιξη της πανδημίας δεν είναι οι τουρίστες που επισκέπτονται την πατρίδα μας από χώρες του εξωτερικού, μεγάλο αγκάθι ήταν και είναι η εσωτερική χαλαρότητα και η καλοκαιρινή ανεμελιά μας, γιατί κακά τα ψέματα όλοι μας από το άνοιγμα των επιχειρήσεων και μετά δεν προσέχαμε, χαλαρώσαμε, επαναπαυθήκαμε στην επιτυχία της ανοιξιάτικης καραντίνας.
Η χαλάρωση αυτή μας οδηγεί πλέον στο δεύτερο κύμα πανδημίας και ξαφνικά η δεύτερη αυτή φάση βρήκε και το εξιλαστήριο θύμα της και όλο το σύστημα έχει πέσει πάνω στην νεολαία μας η οποία βρίσκεται αντιμέτωπη με κάθε παράληψη, με κάθε στρέβλωση και κάθε κενό της κρατικής λειτουργίας των τελευταίων πενήντα ετών.
Με ποιους τα βάζετε μωρέ;
Ποιους “πυροβολείτε”;
Τις νέες και τους νέους της πατρίδας μας;
Το μέλλον του τόπου μας;
Αυτές και αυτούς που καλούνται να οδηγήσουν την Ελλάδα τα επόμενα χρόνια στην νέα εποχή, σε ένα κόσμο που αλλάζει ραγδαία;
Αντί να τους δείξουμε τα καλά και την δυναμική της Ελλάδας, αντί να τους κάνουμε να αγαπήσουν αυτό τον τόπο, αντί να τους δώσουμε κίνητρα να μείνουν εδώ και να επενδύσουν τα όνειρα και τις φιλοδοξίες τους εδώ, γίνεται ακριβώς το αντίθετο.
Το σύστημα με την επιρροή του, τους θέτει με το ένα πόδι εκτός Ελλάδος και αν συνεχίσουμε με αυτή την λογική η Ελλάδα στα επόμενα χρόνια θα είναι ένας χώρος της Ευρώπης με γερασμένο και αντιπαραγωγικό πληθυσμό.
Ας έχουμε κατά νου ότι το μέλλον δεν χτίζεται με φήμες!
Υ.γ. Ένας Έλληνας πολιτικός παλαιάς κοπής είχε πει…”δύο πράγματα με συγκινούν, ο εθνικός ύμνος και οι νέοι”.