Αούτο, το δεκαεφτά,
μνημόρια και ταφία,
μνημόνια και τρόικας
διαβόλκον συνεργία…!
Ζαέρ και το δέκα οχτώ
γομάρια θα φορτούμες,
με τάματα και θάματα
θα κείμες και θα σ’κούμες.
Γιατί, Θεέ μ’, να κλώσκεται
κι αούτο η χρονία…!
Ας σου θα έρταν βάσανα
με τη νεοχρονίαν…;
Με τ’ ατά, τα μνημόνια ,
μουράτια ‘κι πλερούνταν…
άντσαχτριακόσ’ πολιτικοί
τα περισσά βουκούνταν..!
Άντσαχευχάντας, εύκαιρα,
ο λαόναφουκράται…!
Δεξιά να πάει, δειλένεται ,
ζερβά να πάει,φοάται…!
Αού το μελμεκέτ’ ν εμουν
εξέρ’ ας σ’ εφτωχίας,
εχόρτασεν τα τάματα
ζει με τα λειφτασίας..!
Καλόν υείαν ν’ έχομε
κι ας ζούμε με τα δόσια,
εμάς ο Θεόν θα πλερών’
με χίλια κι αλλ’ ατόσα..!
‘Σ σ’ αού τα καλαντόφωτα
Θεέ μ’,φώτσον τον κόσμον,
δείξον τη στράταν ‘ς σοι τρανούς
‘ς ση γην τον πόνονκόψον…!
