‘-Καλοκαίρι, Χάμπο. Καλοκαίρι…
-Έεε, πια ,Γιάννε, αν δεν έρχονταν και τώρα, δεν θα έρχονταν ποτέ. Και το ‘παμε κι άλλη φορά θαρρώ. Καλοκαίρι είν’ η εποχή, που και οι φτωχοί τη βγάζουν με κάποιο τρόπο.
-Ναι, Χάμπο. Μα έτσι, μα αλλιώς, με λίγα έξοδα, όλοι μπορούν να τη βγάλουν. Δεν έχει τα έξοδα που έχει ο χειμώνας. Όλο και κάτι περισσεύει. Μα λίγα – λίγα! Κάτι περισσεύει. Όλα είν’ πιο φθηνά.
-Πρωτα – πρώτα, Γιάννε, δεν έχει τα έξοδα για τη θέρμανση. Το ντύσιμο…
-Ε, ναι Χάμπο. Ένα φανελάκι, ένα παντελονάκι…Κάποιοι τώρα φοράνε και κοντό. Παλιά δεν έβλεπες εύκολα κοντό παντελόνι σε άνδρα. Τώρα, έγινε μόδα…
-Να πάμε στο φαγητό; Λίγες τηγανιτές πατάτες, λίγα κολοκυθάκια, μία μελιτζάνα, λίγο γιαούρτι, ένα ποτηράκι τσίπουρο, έφαγες! Εύκολα φαγητά, νόστιμα. Στο τσακ – μπαμ μαγειρεύονται. Σαλάτες; Ότι θες. Φρούτα; Τα πάντα. Και οι τιμές στα λαχανικά! Φθηνές!
-Ε ναι, Χάμπο. Γιατί κάποτε, πριν λίγο καιρό δηλαδή, μας είπαν πως τα λαχανικα είν’ χρηματιστήριο. Κι επειδή, όπως να το κάνουμε, έχω ένα μπαχτσέ, οργανωμένο…έτσι…ένοιωσε χρηματιστής, για λίγο ρε παιδί μου.
-Τι πράμα είσαι όμως, ρε Γιάννε. Τίποτα δεν αφήνεις να πέσει κάτω! Τίποτα!
-Έ ναι, Χάμπο. Εγώ όταν ακούω κάποιον να μιλάει, φαντάζομαι πως κάτι θέλει να μας πει. Δε φαντάζομαι πως ανοιγοκλείνει το στόμα του σα μεταγλωττισμένη ταινία καράτε! Δίνω βάση σ’ ό,τι λένε. Ας είν’ και στους πολιτικούς, άμα λεν κάτι… εγώ δίνω βάση.
-Χώρια το άλλο. Προχθές είδα εκείνο το φίλο μου το Γιώργο. Ξέρεις. Αυτός πάει σ’ άλλο καφενέ, για αυτό δε τον συναντάω εύκολα. Με λέει, πάμε για ψάρεμα στο λίμνη Πολυφύτου;
-Σωστά! Το καλοκαίρι, εύκολα πας, μέχρι και για ψάρεμα, για! Άιντε τραβά το χειμώνα!
-Πάντως είν’ όμορφη εποχή το καλοκαίρι, ε, Γιάννε;
-Εμένα, Χάμπο, ξέρεις, πάντα μου άρεσε ο Διονύσης Σαββόπουλος. Σ’ ένα του τραγούδι έχει τόσο ωραίους στίχους για το καλοκαίρι.
-Ποιο είν’ αυτό, Γιάννε;
-Ο τίτλος είναι: “Καλοκαίρι” και στάσου να δεις, λέει:
“Καλοκαίρι
η γαλάζια προκυμαία θα σε φέρει
καλοκαίρι
καρεκλάκια, πετονιές μέσ’ το πανέρι…
-Ωραίες εικόνες Γιάννε! Αυτό είν’ το καλοκαίρι. Ωραία το ζωγραφίζει ο Νιόνιος…
-Χάμπο, είσαι ποιητής. Και μόνο που σκέφτηκες να πεις πως ζωγραφίζει στίχους και μουσική…είσαι καλλιτεχνική φύση!
-Μα Γιάννε, μη νομίζεις πως είμαι κάνα γκράβαρο! Ξέρω κι εγώ δύο στίχους απ’ αυτό το τραγούδι… που λεν’:
“με τον κούκο μέσ’ τα πεύκα και στ’ αμπέλι
…καλοκαίρι
με τη φέτα το καρπούζι στο ‘να χέρι”. Αυτό είν’ το καλοκαίρι…
-Ζωγραφίζεις, Χάμπο! Ζωγραφίζεις!