Έναν Τετράδ’ ημέρα, Καλομηνά έτονε, ΄ς σα 1967 τη χρονίας ‘ς σο χωρίον εμουν, το Ίνελι ,(Ανατολικόν) οι αγούρ’ εκάθουνταν έξ ‘ς σα καφενεία κ’ εχαίρουσαν τον ήλεν ..
Η πλατεία τη χωρί α, γομάτον ακακίας και το χορτάρ αφ’κά έναν χερέαν εβόσκουσαν τα ζα.
Σ’ σ’ακρόστρατα πα δύο αυλάκια έτρεχαν νερόν.. Τ’ ευλοημένον το νερόν εκελάριζεν κ εδροσέρευεν τ’ ανθρώπ’ς.
Πολλά ‘κ’ εποίεν έντεκα ‘κες η ώρα το λε(ω)φορείον ας σο Καϊλάρ (Πτολεμαΐδα) εσούμωσεν, εστάθεν ‘ς σην πλατείαν να παίρ’ τ’ ανθρώπ’ς για την Θεσσαλονίκην…
‘Σ σα δεξιά τη στράτας έναν μαύρον γαϊδίρ εκλείστεν και πιν νερόν ας σ’ αυλάκ’. Ο οδηγόν τη λε(ω)φορίονος, ο Τακουλίδης, άμον ντ’ εγιανάσεψεν ‘ς σο γαϊδίρ, επάτεσεν την κουρνάν (κόρναν) ….Το γαϊδίρ εχπαράεν κ’ εκλώστεν, έσυρεν έναν λαχτέαν , ετσάκωσεν το δεξιόν το φενέρ ας σο λε(ω)φορείον κ’ επήεν, εστάθεν πλαν ‘κεκά …
Ο Τακουλίδης εκατήβεν αφκά κι ας είδεν το φενέρ’ τσακωμένον , τα λαλίας ατ’ ΄ς σον ουρανόν. Πάει ’ς σο καφενείον τη Ζύρπονος και ορωτά τίνος έν το γαϊδίρ…!
Την αληθείαν να λέγομε κανείς ‘κ’ ⁷μαρτύρεσεν α’ …Ο Τακουλίδης πολλά εγουευτέας έτον. Για τ’ ατό έστειλεν τον εισπράκτοραν κ’ εκούξεν τον αστυνόμον τη χωρί, τον Λουμπαρδιάν… Αρ’ έρθεν ο αστυνόμον κ’ ερωτά τίνος εν’ το μαύρον το γαϊδίρ π’ εντώκεν ‘και ετσάκωσεν το φενέρ…
Ο Σάλτσον εκάθουτον μανάχος ΄ς σουμά ς σην πόρταν και έπινεν την καϊβέν ατ’…
Εποίκεν α’τς ισμάρ με το χέρ’ ,΄΄ελάτεν αδακά…΄΄ Επήγαν σουμά τ’ ο αστυνόμον κι ο οδηγόν. Οι σεϊρτσήδες πα ετοπλαεύταν ολόερα και τερούν. Ο Σάλτσον αμάν λέει ατ’ς :
– Νέπε ντο τυριανίουστουν; Το γαϊδίρ τ’ εμόν έν’…!
– Ο Τακουλίδης…τσα”ιχτά- τσα”ιχτα λέει ατόν:
– Δικό σου και το αφήνεις αδέσποτο να βόσκει; Μου έσπασε το φανάρι, γρήγορα να μου το πληρώσεις ,αλλιώς θα σε κάνω μήνυση….
– Ο Σάλτσον τερεί ατον αγνά και λαχουσήν ‘κ’ εβγάλ’…
Ο αστυνόμον αμάν παίρ το λόγον και λέει τον Σάλτσον:
– Έχει δίκιο ,κύριε Γαβριηλίδη, ο ιδιοκτήτης, πρέπει να τον αποζημιώσετε….
Ο Σάλτσον εκλώστεν, ετέρεσεν τοι χωρέτς και σίτια εφτάει την ευχήν ατ’ μονολογά:
– Παναϊα -Παναϊα και τοι παλαλούς …!! Το γαϊδίρ’ ετσάκωσεν το φενέρ κι ας ‘ς σ’ εμέν παράδας ψαλαφούν …!
Υστέρ έσκωσεν το χέρ’κ’ έδειξεν το γαϊδίρ.
