Η ιδιωτική αυτή πρωτοβουλία του αείμνηστου εμπόρου Τσουμή Γ. Απόστολου και συμπολίτη μας στη συνέχεια, το 1925, συνέπεσε και με την έναρξη κατασκευής δύο βασικών σημαντικών έργων για τους παλιούς και νέους κατοίκους των Καϊλαρίων, το ΥΔΡΑΓΩΓΕΙΟ Νο 3 και 15 βρύσες τύπου της φώτο μας Νο 4, διάσπαρτες στην πόλη με ….. προτίμηση το κέντρο και το δημόσιο ΔΙΟΙΚΗΤΗΡΙΟ, Νο 5, που φιλοξενούσε όλες τις Δημόσιες υπηρεσίες και το τηλεφωνείο-ταχυδρομείο και πολλές φορές το τμήμα της χωροφυλακής (Αστυνομία)..
Να επισημάνουμε ακόμα πως, το σύνολο, σχεδόν, των σπιτιών ήταν από πλιθιά (τούβλα) που σημαίνει = λάσπη ζυμωμένη με άχυρα που παρείχαν δροσιά το καλοκαίρι και ζέστη το χειμώνα.
Από ότι γνωρίζουμε, πριν την έλευση των προσφύγων, η μοναδική διώροφη οικοδομή, στα κάτω Καϊλάρια, ήταν αυτή του αείμνηστου γηγενή , Χρηστίδη Ιωάννη, εκ Βλάστης την καταγωγή και Δημάρχου επί κατοχής που φονεύθηκε αναίτια από γερμανό φρουρό το 1943 (θα αναφερθούμε προσεχώς).
Να σημειώσουμε ακόμα πως, τα σπίτια ορισμένων γηγενών εμπόρων, όπως, του Τσίρου Δημητρίου, του Ιατρού Δούβλη , του Χρηστίδη, του Κεχαγιά Γεωργίου είχαν το στυλ της φώτο μα Νο 6 και το ακολούθησαν και οι πρόσφυγες, Παναγιωτίδης Παναγιώτης φαρμακοποιός, ο γιατρός Θεολογίδης Στυλιανός, προφανώς και δύο-τρεις που μας διαφεύγουν.
