Η πολυπλευρική ΑΟΖ δίνει την ικανότητα να αποφύγουμε τη μετωπική προσέγγιση των πραγμάτων. Όσοι παραμένουν στο επίπεδο των ελληνοτουρκικών σχέσεων δεν μπορούν παρά να εγκλωβιστούν σ’ ένα παίγνιο μηδενικού αθροίσματος, το οποίο είναι πολυπαραγοντικό, αλλά όχι πολυπλευρικό. Και γι’ αυτό η αντιμετώπιση του προβλήματός τους δεν έχει κλασική επίλυση. Ενώ η ΑΟΖ είναι εκ φύσης πολυπλευρική και επιτρέπει την ενεργοποίηση ενός δικτύου συμμάχων που είναι πιο ανθεκτικό στις επιθέσεις από ένα απλό μέτωπο. Έτσι η ΑΟΖ εντάσσεται σε μια στρατηγική που δεν περιορίζεται σε μόνο ένα πεδίο. Και αυτό φαίνεται ειδικά με το πεδίο δράσης των οριοθετήσεων. Έτσι αυτές προσφέρουν ακόμα περισσότερες δυνατότητες από την θέσπιση που λειτουργεί μονοδιάστατα αφού εξαρτάται μόνο από τη χώρα διότι γίνεται μονομερώς. Η πολυπλευρική ΑΟΖ δίνει νέες προοπτικές σε μια χώρα που την ενσωματώνει στην εθνική της στρατηγική απλώς πρέπει να γίνει κατανοητό και από τους πολιτικούς που δυσκολεύονται να σκεφτούν έξω από το κουτί δεκαετιών άνευ στρατηγικής.
