-Έ ναι βρε Κάκκο. Πώς να το κάνουμε; Εμένα με ενοχλεί πολύ!
-Καλά βρε Χάμπο. Μην αρπάζεσαι. Δε λέω. Είναι ελάττωμα η περιέργεια.
-Είναι σοβαρό ελάττωμα Κάκκο. Μπορεί να έχει κι άλλα σοβαρά ελαττώματα, για άλλους. Άλλους μπορεί να τους ενοχλούν αλλά πιο πολύ. Εμένα όμως Κάκκο, η περιέργεια με βουρλίζει. Φουντώνω σε λέω. Φουντώνω!
-Καλά βρε Χάμπο. Ησύχασε! Κάτσε να παραγγείλουμε δύο καφεδάκια, να τα πιούμε, να καλμάρουμε. Μη φουντώνεις. Σε παρακαλώ δηλαδή.
-Ά, να κι ο Τασούλς. Έλα Τασούλ. Έλα να κάτσουμε παρέα. Καφέ θα πιεις, ε;
-Θα πιω Χάμπο.
-Πετράκη! Τρεις καφέδες, θεριακλήδικους. Και τρία παγωμένα νερά. Να ρίξουμε την θερμοκρασία…
-Ναι Τασούλ. Ανέβασα θερμοκρασία. Φούντωσα για. Έλεγα στον Κάκκο πως πολύ με νευριάζει η περιέργεια του κόσμου.
-Ά, δεν έχεις άδικο Χάμπο. Άμα σ’ αρχιζουν στα “που πας”; “Τι ώρα θα γυρίσεις”; “Που θα είσαι”;
-Στάσου βρε Τασούλ. Συ σα να λες για τη μάνα σ’.
-Έ ναι Κάκκο. Και γι’ αυτήν λέω και για άλλους…
-Στην δίνει και σένα δηλαδή η αδιακρισία των άλλων; Αλλά εδώ δε μιλάμε για τις μάνες. Που μάνες είναι. Αγωνιούν!
-Ά ναι βρε Τασούλ. Σωστά σε λέει ο Χάμπος. Άλλο αυτό. Αυτό, το λες και ενδιαφέρον…
-Μπράβο Κάκκο. Εγώ λέω, ας πούμε για παράδειγμα, σηκώνομαι να φύγω απ’ τον καφενέ και λέω, “άιντε παιδιά, εγώ φεύγω, καληνύχτα σας”. Και πετιέται ο άλλος και με λέει “και που θα πας τώρα Χάμπο”;
-Έ ναι. Αυτό στη δίνει. Δεν είν’ και σα τη μάνα μ’.
-Τι σε νοιάζει ρε που θα πάω; Άμα ήθελα, θα έλεγα ” άιντε εγώ φεύγω και θα πάω γραμμή σου σπίτι να κοιμηθω”, η θα έλεγα “πάω εκεί” θα ελεγα!…
-Σωστά βρε Χάμπο. Άμα ήθελες να δώσεις αναφορά,έτσι θα τους έλεγες!
-Αυτό λέω Κάκκο. Αυτό ακριβώς. Αναφορά θα σου δώσω ρε που θα πάω; Όπου θέλω θα πάω. Στο Ταμ Τουμ για μαϊμούδες θα πάω! Σένα όμως δε σε λέω ρε που θα πάω. Α να χαθείς να χαθείς, αδιάκριτε.
-Φούντωσες πάλι Χάμπο!
-Οι καφέδες σας και τα κρύα τα νερά.
-Ά μπράβο Πέτρο. Πιες βρε Χάμπο ένα κρύο νερό να ρίξεις τη θερμοκρασία.
-Στην υγεία σου Πέτρο. Γεια σε όλους.
-Να σου πω Χάμπο τι λένε οι Άγγλοι για την περιέργεια;
-Για πες βρε Τασούλ. Τι λεν οι Άγγλοι;
-Λεν μια παροιμία. “Η περιέργεια σκότωσε τη γάτα” λένε.
-Για φαντάσου. Τη γάτα. Που είναι και εφτάψυχη την ξέκανε η ρημάδα η περιέργεια. Εφτά ζωές με τη μία της πήρε.
-Ακόμα χειρότερα Χάμπο. Γιατί οι Άγγλοι λεν πως οι γάτες έχουν εννιά ζωές.
-Μάνα – μάνα. Εννιά ζωές με τη μια ξέκανε η περιέργεια δηλαδής!
-Και μετά με λες Κάκκο, να πέσω εγώ στου περίεργου, λέει, στου αδιάκριτο το στόμα, να πέσω και να μ’ αρχίσει “και πως τα πας”; “Και ο γιος σου ο Ισίδωρος τι κάνει”; “Τι δουλεύει”; “Πόσα βγάζει”; “Συ τι σύνταξη παίρνεις”; “Η γυναίκα σ’ η Θάλη, έχει ζάχαρο”; “Και που θα πάτε για μπάνια”; “Και τούτο ή εκείνο”; Και να ρωτάει…και να ρωτάει.. και γω θες να μη φουντώνω! Να μη φουντώνω θες!!!
-Πετράκη! Ακόμα τρία παγωμένα νερά, να ρίξουμε τη θερμοκρασία του Χάμπου!
