Ποια η ποιος, φίλες και φίλοι, θα έδινε βάση στα, λόγια ή, αν θέλετε, στα νοήματα και τις μαρτυρίες- γιατί δεν μπορούσε να εκφραστεί-,της άσημης περιπλανώμενης βοσκού προβάτων που, έστω και νοηματικά, προσπαθούσε να τους ενημερώσει, με μορφασμούς και κινήσεις πως, ονειρεύεται, αλλά και συνομιλεί με την Αγία Παρασκευή από τα σπλάχνα της Μητέρας Γής, στο χώρο που βόσκουν τα προβατάκια της και όμως !!!
Στις επίμονες και επίμονες προσπάθειες της, στην ηγεσία του χωριού της – Παλαιοχώριο -Φούφα-, δέχονταν την χλεύη και την αδιαφορία τους, χωρίς να παύσει να αναφέρεται στο γεγονός, έτσι, στράφηκε στον Ιερέα και τον Πρόεδρο του γειτονικού χωριού, Λίγκα-Μηλοχώρι, που ενημέρωσαν πάραυτα τον Μητροπολίτη Καϊλαρίων ~ Πτολεμαϊδος- Πατέρα Ιωακείμ και την παρουσία ανδρών της χωροφυλακής, άρχισαν οι ανασκαφές και πάντα με την παρουσία και τις υποδείξεις της, Μπάμπω Ρύσσω, και πολύ γρήγορα πρόβαλε, η ανασταση της αγιασ παρασκευησ και δίπλα το άγιασμα της.
Πρόκειται, φίλες και φίλοι, για τη, Χρυσούλα Αμπατζίδου-Κύπτη (Μπάμπω Ρύσσω) κάτοικος Παλαιοχωρίου, ηλικιωμένη που έβοσκε τα προβατάκια της οικογένειας στην περιοχή όπου, η Μονή της Αγίας Παρασκευής. Παρέμεινε στη Μονή ως Καλόγρια μέχρι το τέλος της ζωής της!
Στη φώτο μας, ΣΕΙΡΑ 1η, καθήμενοι, από αριστερά, οι δύο πρωτεργάτες της έναρξης των ερευνητικών εργασιών μέχρι το ευτυχές τέλος: Ο πρόεδρος της Κοινότητας Λίγκας, Ζαχαρίας (Ζάχος) Μπαλαχτσής και ο Παναγιώτης Παπαδόπουλος, Ιερέας, πρόσφυγας από τη Δέσμενα-Αργυρούπολης του Πόντου και κάτοικος της Κοινότητας από το 1923.
Στη 2η ΣΕΙΡΑ όρθιοι, από αριστερά: Ο Κωνσταντίνος I. Κούση (Καράκωστας) μέλος της Εκκλησιαστικής επιτροπής και δίπλα του ο Ιωάννης Κούσης, δάσκαλος του χωριού.
Περισσότερα και πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία θα βρείτε, φίλες και φίλοι, στο πόνημα του Αρχιερατικού μας και νυν Πρωτοσύγκελου, Νικηφόρου Μανάδη και στο εορτολόγιο του 2013, της Μονής, Αγίας Παρασκευής
