Τῇ ἁγίᾳ καὶ μεγάλῃ Τρίτῃ, τῆς τῶν δέκα Παρθένων παραβολῆς, τῆς ἐκ τοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελίου, μνείαν ποιούμεθα.
Συχνά έχουμε την αντίληψη ότι ο Θεός είναι μια αόριστη δύναμη κι ο άνθρωπος είναι υποχρεωμένος να Τον λατρεύει εκτελώντας ένα θρησκευτικό σύστημα κανόνων κι αρχών. Προσπαθεί να τα έχει καλά μαζί Του.
Βάζουμε στην ζωή μας τα πρέπει και τα μη και την οριοθετούμε πάνω σ’ αυτά. Έτσι οι εντολές του Θεού, η κατάκτηση των αρετών και οι καλές πράξεις γίνονται θηλιές που μας καταπνίγουν, βγάζουν τα κόμπλεξ μας στους άλλους, τους ελέγχουμε γιατί δεν συμπεριφέρονται και δεν ζουν όπως εμείς. Στο βάθος όμως θα θέλαμε να ήμασταν σαν αυτούς.
Αυτή είναι η εξέλιξη του ανθρώπου όταν θεοποιήσει τις αρετές και τις εντολές του Θεού. Μα όμως ο Θεός είναι Πρόσωπο που σαρκώθηκε στην ιστορία κι επιθυμεί μια σχέση ζωής με τον άνθρωπο, ως πρόσωπο προς πρόσωπο.
Γι’ αυτό η Μεγάλη Τρίτη μας καλεί ν’ αγαπήσουμε τον Νυμφίο Χριστό, να γίνει ο έρωτας της καρδιάς μας, να παραδοθούμε στην αγάπη Του, χωρίς υπολογισμούς και συμβιβασμούς. Στην ζωή μας ψάχνουμε και κινούμαστε σ’ ένα πρόσωπο, τον Χριστό, οι αρετές, οι κανόνες κι εντολές, είναι οδοδείκτες επιστροφής όταν χάσουμε στα σκοτάδια της αμαρτίας τον δρόμο.
Γεώργιος Τρυφωνόπουλος
Θεολόγος
