Τα φωτίσια ίνουσαν ‘ς σην εκκλησίαν.. από κάποτε εποίναν ατά και ‘ς σ’ οσπίτ’…
Εκείν’ τα χρόνια τα μωρά μικρά εφώτιζαν ατά. Ας σου εσαρανταρίαζαν, ενούνιζαν τα φωτίσια τουν..
Ατσά για τ’ όποιον εφώτιζαν ατά ‘ς σ οσπίτ, ατό ‘κ’ εξέρ’ α’ .
Ζαέρ για το μωρόν εμεταλοχούσευεν για η μάνα θε ‘κ’ είχεν τον καιρόν ατς …
Εφέρνεν ο ποππάς την κολυμβήθραν, εβάλνεν α’ ‘ς σο μεσοχάμ’ απές κι αρ εκεί εποίνεν το μυστήριον…
Όλια ίνουσαν άμον ντ’ έπρεπεν..
Η δεξαμέντσα, η δεξιματέα , οι συγγενοί, όλια έτοιμα . Ίνεσα θεία, η γηρεόφορος , εκράτνεν το πνευματοκέρ κ’εδιακόνευεν το μωρόν.
‘Σ ην τελεμονήν απάν η μάνα τη μωρί εποίνεν τρία γονατοκλισίας , εφίλνεν το χέρ’ τη κουμπάρονος κι ασου έλεεν τα ευχία ,ντ’ έπρεπεν, ΄΄
Άξιος ο κόπος ισ’ ΄΄ κι ο δεξάμενον ΄΄ να ζει και να βασιλεύ’΄΄ επαίρνεν το μωρόν ‘ς σα χέρια τς κ’ ετελείσαν τα φωτίσια..
Εθυμούμαι, μωρά έμ’νες, τα χρυσά σταυρουδάκια και τα καραμέλας ντ’ επαίρναμε κ’ εχαίρουμνες…
Τα κυρουκά τη μωρί εγούρευαν έναν καλόν τραπέζ’ για τοι κουμπάρ’τς και τοι συγγενούς.
‘Σ ση φωτογραφίαν, δεξιά ο σχωρεμένον ο ποπά- Κλεάνθης Φωτιάδης, άγιος ποπάς .. σεράντα χρόνια ποπάς ‘ς σο χωρίον… με τ’ ευχία τ’ πορεύκουμες ακόμαν…
Δεξιματέα: Σοφία Ιωσηφίδου, εγενέθεν ‘ς σα 1953 τη χρονίας..
Δεξαμέντσα: Υπατία Μωυσιάδου, διακονεύτρα με το κερίν ‘ς σο χερ’, η θεία μ’, η Καρτερή Μωυσιάδου…. Επέθανεν 103 χρονέσα…
Πενήντα χρόνια χέρα εγράστεν ας σην μαναχίαν .
Η ψύα τς ν’ αγιαζ’, τα στούδια τ’ς να σκουντουλίζ’νε… καλέσα και χρυσέσα. Όντες ιστόριζεν τη πατρίδας, εγόμωνες τ’ έναν το κιτάπ’ και τ’ άλλο εσκάλωνες…!
