Μία ευχάριστη έκπληξη μας επεφύλαξε ο συμπολίτης μας Κοινωνιολόγος και Διευθυντής της ΚΕΔΕ Δημήτρης Λιακάκος.
Αναδιφώντας το πλούσιο αρχείο του, εντόπισε το τετράδιο εκθέσεων που είχε ως μαθητής της Β3 τάξεως του Γυμνασίου Πτολεμαΐδας το σχολικό έτος 1969-70.
Εκεί εμπεριέχεται μία έκθεση που τους είχε αναθέσει ο φιλόλογος καθηγητής στις 19 Μαρτίου του 1970, με θέμα τον αείμνηστο επιστάτη του Γυμνασίου Αντώνιο Πουγαρίδη, γνωστό σε όλους τους παλαιούς μαθητές.
Με συγκίνηση την δημοσιεύουμε, ευχαριστώντας θερμά τον Δημήτρη Λιακάκο που μας διέθεσε αντίγραφό της.
«Ο επιστάτης του σχολείου μας»
Εν Πτολεμαϊδι τη 14η – 3ου-1970
Εντός της ογκώδους εκτάσεως του σχολείου μία ύπαρξις κινείται, εργάζεται, ενεργεί ακαταπαύστως. Η ύπαρξις αυτή είναι ο επιστάτης. Δεν γνωρίζω πολλά περί της ζωής του ανθρώπου αυτού, αλλά νομίζω ότι συνδεόμεθα κάπως. Εγώ και εκείνος, είτε διότι τον βλέπω κάθε ημέρα είτε διότι έχει κάτι επάνω του το οποίο τον κάνει αγαπητόν και χρήσιμον.
Αλήθεια θυμάμαι πολλές εικόνες από την περυσινή ζωή μου τον επιστάτη. Γύρω του μαζεμένα όλα τα παιδιά τον ρωτούσαν πολλές φορές με κάποια αγωνία:
-Κυρ Αντώνη, θα πάμε σήμερα εκδρομή;
Και εκείνος έσπαζε ένα αινιγματικό και περίεργο χαμόγελο το οποίο τόσα έκρυβε!
Άλλοτε πάλι, τον χειμώνα εύρισκε για μας έναν ζεστό χώρο ώσπου να κτυπήση το κουδούνι.
Η εικόνα του είναι μερικών μαθητών το είδωλο και ο σωτήρ. Θυμάμαι πέρυσι τον διπλανό μου κατά την ώρα της μακράς εξετάσεως μαθηματικών να λέγει:
-Άντε κυρ – Αντώνη, στο κουδούνι!
Πάντοτε κινείται γοργά και εργάζεται ευσυνείδητα και τίμια. Αυτά τουλάχιστον συμπεραίνω μέχρι τώρα. Μόλις φθάση η ώρα, τρέχει στο κουδούνι, έπειτα στο μικρόφωνο και γενικά πάντοτε ευρίσκεται σε κίνησι.
Ο μεγάλος αριθμός των μαθητών του ογκώδους εκπαιδευτηρίου δεν τον δυσκολεύει εις την εκτέλεσιν του καθήκοντος.
Η όλη του συμπεριφορά μου έχει χαράξει μέσα μου μια μορφή κοινωνικού και τιμίου ανθρώπου, έναν αξέχαστο ‘’Κυρ – Αντώνη’’!
