Άλλη μια φορά είχε συμβεί κάτι παρόμοιο στο παρελθόν. Είχε συμβεί το 1967, σε χώρα, που ήταν, δυστυχώς, η Ελλάδα των συνταγματαρχών (επί Χούντας Παπαδόπουλου).
Έτσι είναι. Καποιοι αποβάλλονται από διεθνείς θεσμούς, υπεράσπισης ανθρωπίνων δικαιωμάτων και πολιτισμού. Άλλοι, αντιθέτως, διακρίνονται σε πολιτισμικούς θεσμούς όπως το παγκόσμιο πρωτάθλημα κλειστού στίβου. Ο καθένας διακρίνεται σύμφωνα με το ταλέντο του. Η Ουκρανή Yaroslava Mahuchikh διακρίθηκε στον αθλητικό στίβο, στο άλμα εις ύψος, ενώ οι εισβολείς Ρώσοι διακρίνονται στο στίβο της μάχης, στην εισβολή στην Ουκρανίας, την πατρίδα της Mahuchikh, ως πρωταθλητές στο λουτρό αίματος.
Καθένας σε ό,τι είναι καλός. Σε ό,τι τα καταφέρνει καλύτερα. Τι κρίμα για τον Ρωσικό λαό. Δεν του αξίζει τέτοια τύχη. Ούτε ο Παπαδόπουλος, βέβαια, ήταν η αντιπροσωπευτική εικόνα της Ελλάδας.