Οι τελευταίες μέρες είχαν έντονα εκλογική γεύση, καθώς ανακοινώθηκαν επίσημα οι υποψηφιότητες ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ για τις εθνικές εκλογές, ενώ διέρρευσαν και τα ονόματα της ΝΔ. Παλιά και νέα πρόσωπα των ψηφοδελτίων της Περιφερειακής Ενότητας Κοζάνης, μας χάρισαν τα εναρκτήρια μηνύματά τους.
Κεντρικό χαρακτηριστικό όλων των μηνυμάτων είναι η αμηχανία που αποπνέουν. Ως προς το περιεχόμενο κάποια είναι γενικόλογα κείμενα, με ασαφή επικοινωνιακό στόχο και αποτελούν συρραφή πολυχρησιμοποιημένων συνθημάτων. Σε κάποια άλλα, πιο γήινα, οι υποψήφιοι διατυπώνουν με απλό τρόπο ένα καθαρό ευχαριστώ προς τα κομματικά όργανα για την επιλογή του προσώπου τους. Τέλος, υπάρχει και ένα κείμενο που εκπέμπει μόνο αυταρέσκεια και έπαρση. Ως προς την εκφορά του λόγου κυριαρχεί η ξύλινη και τυποποιημένη γλώσσα. Με λίγα λόγια, τα μηνύματα αυτά μας προϊδεάζουν για τη μονοτονία, που θα ακολουθήσει κατά την προεκλογική περίοδο.
Μπορεί, όμως και να υπάρχει ελπίδα για break, αφού από το κοκτέιλ δεν έλειψε η ανάφλεξη. Αναφερόμαστε στην απόσυρση ενός πιθανολογούμενου υποψήφιου του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία αποδόθηκε, σύμφωνα με σχόλιο του ιδίου στα κοινωνικά μέσα, σε στοχευμένες πρακτικές και απαιτήσεις της Επιτροπής συγκρότησης ψηφοδελτίων, που δεν συμβιβάζονται με τον αξιακό του κώδικα.
Θα μπορούσε να ερμηνευτεί ως αντάρτικο ενός αποδεδειγμένα “ανυπότακτου συνδικαλιστή”, αν συνέβαινε το αντίθετο. Εδώ, όμως, καταγγέλλεται ένα όργανο με νευραλγικό ρόλο στις εξελίξεις, για εκβιασμό. Απίστευτο. Είναι ποτέ δυνατόν, να συμβαίνουν τέτοια πράγματα, σε έναν χώρο όπου εφαρμόζεται ο δημοκρατικός συγκεντρωτισμός; Αδιανόητο. Τέτοιοι ανυπόστατοι συλλογισμοί προσβάλλουν βάναυσα τη λαμπρή ιστορία όλων των μονολιθικών σχηματισμών. Προσωπικά απορρίπτω μετά βδελυγμίας κάθε σχετικό υπαινιγμό.
Άλλωστε, όλοι οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ ομοφωνούν πως η πολιτική δεν είναι ένας πόλεμος, αλλά η ακύρωση ενός πολέμου. Δεν είμαι μια αρένα, όπου συγκρούονται μονομάχοι, με μοναδικό σκοπό τον αφανισμό του αντιπάλου. Η πολιτική είναι ένα πεδίο αντιπαράθεσης στρατηγικών. Δηλαδή, ένα πεδίο όπου δεν υπάρχουν νικητές και ηττημένοι, αλλά μόνο νικήτριες ιδέες, που επικρατούν και οδηγούν μπροστά την κοινωνία.
Έρρωσθε!
“… εκτός γραμμής ένας ανυπότακτος ή μήπως εκτός ελέγχου η νομενκλατούρα …”
