Φιλία εστί μία ψυχή εν δυσί σώμασιν ενοικουμένη.
μτφρ: ή αγάπη είναι μια ψυχή που κατοικεί σε δυο σώματα.
Αριστοτέλης, 384-322 π.Χ., Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος
Εγίλεψα να στείλω ‘σε, πουλί μ’, προξενητάδες, αν ψαλαφάς, θ’ εφτάγω ‘σεν και χίλια τεμενάδες.
Έγκα σε μήλα κόκκινα και νέσπιλα μελία, κι αν ψαλαφάς με δίγω ‘σεν τ’ εγάπς τα σεκερλία.
Εγόμωσες το κάρδοπο μ’, ένα σιρίν γεράδες, ατό εσέν π’ εγάπεσεν ,με τα πολλά πελιάδες.
Εγροίξες, ντ’ επερίσσεψεν, κορτσόπον, το χατήρ’ ισ’, απέσ’ την κάρδια σ’ ‘κλείδωσες, κι απέξ’ το κατωθύρ’ ισ’.
Εγώ είμ’ έναν μελεσσίδ’, ντο μελεσσεύ τη νύχταν, ‘ς σ’ όλια τα άθια κονεύω και παίρω απ’ έναν τσίρταν..
Εγώ είμ’ έναν νυχτοπούλ’ ας σ’ άστρα φωταγμένον, σ’ έναν κλαδίν ‘κι κάθουμαι και ‘ς σ’ άλλο ‘κι περ’μένω…
Εγώ είμ’ έναν παλικάρ’ κι όλεν την γην φορτούμαι, κ’ εσύ ,ρίζα μ’, εποίκες με την εγάπ’ να φοούμαι.
Εγώ εσέν κ’ εσύ εμέν εγάπεσαμ’ κ’ επέραμ’, κι ας ση κυρού μουν την οδόν επάτεσαμ’ κ’ εξέβαμ’.
Εγώ και το μικρόν τ’ αρνί μ’ συνεπλεγμένον ράμαν, δύο καρδόπα έναν ψην κι όρκον εσυνετάγαμ’.
Εγώ να ίνουμαι γουρπάν και τρώγω, ψη μ’, την πίστη σ’, και ‘συ ‘πιδεύα ένα’ξάϊ, το πατρικόν τ’ οσπίτ’ ισ’.
