Δημήτρης Βαβλιάρας, ο Κοζανίτης φωτογράφος που προσελκύει το ευρωπαϊκό ενδιαφέρον

Συνέντευξη στη Στέλλα Παϊσανίδη

Εικόνες: Από το φωτογραφικό αρχείο του Δημήτρη Βαβλιάρα

Ένας καλλιτέχνης με πάθος για τη ζωή και ταλέντο που ξεχειλίζει θα έλεγε κανείς πως είναι ο Δημήτρης Βαβλιάρας ρίχνοντας έστω και μια μικρή ματιά στο έργο του.

Ο Κοζανίτης φωτογράφος, καρέ του οποίου συμπεριλήφθηκε στις 100 καλύτερες φωτογραφίες ανδρικού πορτρέτου στο κόσμο, καταφέρνει να ξεχωρίζει όχι τόσο για τις σημαντικότατες διακρίσεις του, όσο για τις εναλλακτικές επιλογές του, τον τρόπο ζωής του και τη γενικότερη οπτική με την οποία αντιμετωπίζει κάθε φορά τα πράγματα.

Ο Δημήτρης, είναι εκείνος ο φωτογράφος που σε καθηλώνει με κάθε του εικόνα, αλλά και που σου θυμίζει αδιάλειπτα πως η έμπνευση δεν έρχεται μονάχα σε κάποια τσιμεντούπολη.

Γι’ αυτό, επιλέγει συχνά να σου παρουσιάζει τη φύση και ανθρώπους από τον τόπο του, την Αιανή Κοζάνης, όπου και ζει μόνιμα. Η πολυπραγμοσύνη του, μάλιστα, είναι τέτοια ώστε αποτυπώνεται και μέσω της μουσικής. Ο ίδιος γράφει στίχους και με την κιθάρα του ερμηνεύει δικές του δημιουργίες, αλλά και άλλων γνωστών συνθετών.

Κάπως έτσι, επιστρατεύει όλους τους δυνατούς τρόπους για να ξυπνήσει στους αποδέκτες των πονημάτων του έντονα συναισθήματα. Μικρή ωδή για την συλλογική του δράση και την αξιόλογη προσπάθειά του να διώξει μακριά απ’ τον τόπο του οτιδήποτε θα μετέτρεπε τον τελευταίο σε τοξική αποθήκη… Η parallaxi, φυσικά, μίλησε με τον σπουδαίο αυτό καλλιτέχνη και έλαβε όλες αυτές τις απαντήσεις που αφορούν στο αξιοσημείωτο έργο και τη δράση του:

Έχετε ήδη καταφέρει να διαπρέψετε τόσο ως φωτογράφος όσο και ως μουσικός. Έχετε σκεφτεί ποτέ να αφήσετε την Κοζάνη και να μετακομίσετε μόνιμα σε άλλη, μεγαλύτερη πόλη στο πλαίσιο των δύο αυτών αντικειμένων ενασχόλησής σας; Eάν όχι, τι είναι εκείνο που σας κάνει να επιλέγετε σταθερά την Κοζάνη ως βάση σας;

Μένω σε ένα χωριό έξω από την Κοζάνη (Αιανή), δεν μου αρέσουν οι πόλεις και ο τρόπος ζωής έτσι όπως έχει διαμορφωθεί σε αυτές τα τελευταία ιδίως χρόνια. Δεν έχω σκεφτεί ποτέ να φύγω και δεν νομίζω να το κάνω και στο μέλλον. Με τα μέσα που διαθέτουμε πλέον μπορούμε να επικοινωνήσουμε το έργο μας από όπου κι αν κατοικούμε. Η έμπνευση από την άλλη μπορεί να έρθει παντού, είτε σε ένα μεγάλο αστικό κέντρο, είτε σε κάποιο βράχο στους λόφους των χωριών μας. Ίσως η αναγνώριση του έργου ή η αναγνωρισιμότητα του ίδιου του καλλιτέχνη είναι πιο εύκολη στα μεγάλα αστικά κέντρα, αλλά δεν είναι κάτι που υπάρχει σε καμία από τις προτεραιότητές μου. Προτιμώ την ευτυχία που μου προσφέρει η ζωή στο χωριό παρά όλα τα άλλα. Τώρα το γιατί επιλέγω εκτός των άλλων που προανέφερα να μένω εδώ και να δημιουργώ , είναι πολύ απλός ο λόγος. Όταν βγαίνω και περπατάω στο βουνό όλες μου οι αισθήσεις μου φωνάζουν ότι ανήκω εδώ. Οι μυρωδιές της φύσης, οι εικόνες που φτάνουν στα μάτια μου, τα πάντα. Ακούω λοιπόν τις αισθήσεις μου και πορεύομαι.
width=